نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
سال‌های نخست جهاد و جراحت برداشتن در جبهه
ملا محمد عمر مجاهد، در دهراود در جبهۀ طالبان شمولیت یافت. آن زمان مجاهدین به‌دلیل کم‌بود اسلحه و امکانات با مشکلات زیادی مواجه بودند. جبهۀ آنان فقط یک میل سلاح مسلسل (کلاشینکوف) داشتند که نزد رئیس جبهه بود، بقیه سلاح‌های جبهه عبارت بودند از تفنگ شکاری و سلاح‌های تک فیر دیگر. آنان عملیات نظامی خویش را بالای مرکز ولسوالی انجام میدادند چون تأسیسات نظامی و امنیتی رژیم کمونیستی در اطراف آن مستقر بود. زمانی‌که کمونیستان داخلی و مهاجمان شوروی بالای مناطق و ولسوالی‌های اطراف عملیات نظامی را آغاز کردند و برای سرکوب مجاهدین، نیروی‌های خود را مارش میکردند، مجاهدین دهراود نیز در امتداد راه آمده و از مرکز ولسوالی در منطقۀ کوهستانی کوتل مورچه، در برابر نیروهای دشمن کمین میکردند و حملات غافلگیرانه بالای شان انجام میدادند.کوتاه کردن بوسیله هوش مصنوعی
کوتل مورچه که نقطۀ اتصال بین مرکز ولایت ارزگان و ولسوالی دهراود است، به سبب داشتن ساختار کوهستانی و صخره‌ها، کمین‌گاه مناسب برای مجاهدین بود. ملا محمد عمر مجاهد، در برابر کمونیستان داخلی و شوروی‌ها در جنگ‌های زیادی در این منطقه اشتراک کرد. و در جریان جهاد برای اولین بار زمانی زخمی شد که در کوتل مورچه پس از جنگ شدید، گلولۀ هاوان مهاجمان شوروی در کنارش منفجر شد.
ملا محمد عمر مجاهد که به سبب ساختار مقاوم استخوان‌بندی و ثبات و استقامت در جنگ‌ها، سریعاً نام مجاهد پیش‌رو را در میان دوستانش از آن خود کرده بود، در تمام حملات جهادی در ولسوالی دهراود شرکت داشت.
نیروهای دشمنان داخلی و خارجی دو یا سه بار در سال به ولسوالی دهراود هجوم میآوردند تا اکمالات خویش را به‌دست عساکر محاصره برسانند، و یا هم هدف سرکوب مجاهدین در دهات را داشتند. ملا محمد عمر مجاهد در جنگ با این نیروها شرکت کنندۀ پیش‌رو بود.
مجاهدین دهراود در اواخر سال ۱۳۶۱ شمسی تصمیم عملیات قاطع بر مرکز ولسوالی را گرفتند. مرکز ولسوالی دهراود از مراکز مهم رژیم در ارزگان به‌شمار میرفت که در این منطقه علاوه بر ادارات ملکی، حجم بزرگ از نیروی نظامی دشمن نیز مستقر بود.
اطراف ولسوالی را کمربند پوسته‌های امنیتی احاطه کرده بود که مانع بزرگی برای حملات مجاهدین بود. مجاهدین دهراود با عزم فتح ولسوالی، از ولایت همسایه (هلمند) نیز تقاضای کمک کردند که مجاهد بزرگ هلمند، ملا محمد نسیم آخندزاده، ده‌ها مجاهد را به کمک شان فرستاد.
مجاهدین قبل از حمله به ولسوالی، امور مربوط به تشکیلات و تقسیمات را به انجام رسانیدند. در این زمان که قومندان جبهۀ ملا محمد عمر مجاهد (ملا میرحمزه) عازم قندهار شده بود، رهبری جبهۀ جنگ به ملا محمد عمر مجاهد، سپرده شد. در وقت تعیینات افراد در این جبهه، یک سنگر مستحکم دشمن به طرف شمال ولسوالی برای ملا محمد عمر مجاهد و دوستان همراهش تعیین شد که در بین مجاهدین بنام (سنگر سرخ) شهرت داشت. این سنگر دشمن بالای یک تپه موقعیت داشت و بالا رفتن از آن خالی از خطر نبود.
با آغاز عملیات، ملا محمد عمر مجاهد و دوستانش نیز عملیات بالای دشمن را آغاز کردند. آن‌ها با پیشروی مسلسل توانستند که دشمن را به عقب‌نشینی وادار کنند. ملا محمد عمر مجاهد و دوستش ملا عبدالقیوم به تعقیب دشمن از کمین‌گاه به سمت سنگر رفتند؛ اما به‌دلیل زخمی شدن در اثر حمله متقابل دشمن نتوانستند بیش‌تر ازین به پیش روند. ملا محمد عمر مجاهد، در قسمت رانِ پایش هدف اصابت گلولۀ کلاشینکوف دشمن قرار گرفت و از پیشروی باز ماند. داکتر امیر خانجان که در دهراود به معالجۀ مجاهدین زخمی میپرداخت، زخم ملا محمد عمر مجاهد را پانسمان کرد. زخم ایشان هرچند عمیق بود؛ اما به استخوان پای وی آسیبی نرسانده بود و می‌توانست با همان تن زخمی به قندهار سفر کند و تهدیدی متوجه سلامت ایشان نبود، با گذر زمان سلامتی‌اش را تا حدی باز یافت.کوتاه کردن بوسیله هوش مصنوعی
جبهۀ دهراود که ملا محمد عمر مجاهد در آن به جهاد پرداخته بود، پس از گذشت سه سال، هنوز نزد هیچ تنظیمی رسمیت نداشت.
پس از سفر ملا محمد عمر مجاهد به قندهار این جبهه نزد تنظیم مولوی محمد نبی (حرکت انقلاب اسلامی) ثبت شد و بنام «جبهۀ طلباء» رسمیت یافت.
در آن زمان اگر چه در ارزگان نیز عملیات جهادی در حال اجرا بود؛ اما میدان جهاد قندهار به لحاظ کمی و کیفی بیش‌تر فعال بود.
اگر در دهراود جنگ رو در رو با شوروی یک یا چند بار در سال واقع میشد، جنگ با شوروی در قندهار اتفاق روزانه یا هفتهوار بود. مجاهدین قطارهای شوروی را در شاهراه نشانه میگرفتند و هر روز تلفات سنگینی را بر آنان تحمیل میکردند. عدهای از مجاهدین دهراود که عطش جهاد آنان در منطقۀ خود شان فروکش نمیکرد، به نیت جهاد عزم رفتن به قندهار کردند.
ملا نیک محمد، ملا شاه ولی، ملا عبدالغنی برادر و دیگران، آن‌عده از طالبان دهراود بودند که قبلا خویشتن را به سنگرهای داغ جهادی قندهار رسانیده بودند. ملا معاذالله، نزدیک‌ترین دوست ملا محمد عمر مجاهد نیز در سال ۱۳۶۱ شمسی به قندهار رفت که پس از آن ملا محمد عمر مجاهد نیز قندهار را به‌جای دهراود، به عنوان سنگر جهادی خویش انتخاب کرد
دیدگاهها بسته است.