مردانی از دیار فداکاران اسلام

نویسنده: حافظ سلمان نیمروزی

امروز می‌خواهم در مورد سرزمین شیرمردان و سرزمینی که هر گوشه‌اش پر از خاطرات شهدا و مجاهدین است و نام آن در تاریخ ثبت شده است، برای شما بنویسم!

بلی، سخن از منطقه بهرامچه است که در اوایل حملهٔ آمریکا، مرکز مجاهدین بود.
می‌توانیم بگوییم که بهرامچه یکی از مراکز مهم تربیت مجاهدین بود. در این منطقهٔ کوهستانی در هر ماه صدها مجاهدین از ولایات مختلف افغانستان می‌آمدند، آموزش نظامی، عقیدتی و مسلکی را یاد می‌گرفتند و به نقاط مختلف افغانستان تشکیل می‌شدند.

دشمنان، بسیار تلاش کردند؛ حملات و بمباران‌های سختی انجام دادند، تا اینکه بهرامچه را در تصرف خود در بیاورند؛ اما به اذن و اراده الله هر بار با شکست بزرگی مواجه می‌شدند.

یک بار امریکایی‌ها موفق شدند و بازار بهرامچه را در تصرف خود در آوردند؛ اما این دشمنان خدانترس، اموال مردم را سوزاندند، مغازه‌ها را بمبار کردند، حتی بر مسجد جامع و قرآن کریم هم رحم نکردند.
روزی نگذشت که فدائیان اسلام، عملیات واپس‌گیری را بر سر آن‌ها آغاز کردند. تقریبا در این جنگ به گفته افرادی که در جنگ حضور داشتند چندین تن آمریکایی کشته و زخمی شدند.

چندین بار دیگر نیز مزدوران دشمن، همراه با خارجی‌های اشغال‌گر بر بهرامچه حمله نمودند؛ اما الحمدلله با نصرت خداوند متعال با شکست روبرو شدند.

در بهرامچه هیچ کوهی و دره‌ای نیست که در آن‌جا سنگر و یا خاطرات مجاهدین نباشد؛ خصوصاً کوه معروف به نام«کوه الله اکبر»، «کوه تحریک طالبان»، «کوه امارت اسلامی» و «کوه ساملی»؛ این‌کوهای بزرگ، سنگران دفاعی مجاهدین بودند.

در بهرامچه یک قبرستان بزرگی از مجاهدین است که در آن، صدها مجاهدین دفن هستند؛ به شمول امیرالمومنین شهید ملا اخترمحمد منصور، شهید ملا اخترمحمد عثمانی، شهید حاجی سیف الله (محمود) -رحمهم‌الله- و دیگر مجاهدین معروف دفن هستند.

بلی، بهرامچه منطقه کوچکی بود؛ اما دلاورمردان زیادی داشت. خداوند راضی باشد از شهدا، مجاهدین و مردم غیور بهرامچه.