شاهینِ قله های آسمان تراشِ سپین غر، شهید مولوی نورمحمد حقپال

نابغۂ شرق و داعی بزرگ وحدت جهان اسلام علامه سید جمال الدین افغانی رح چه زیبا فرموده است : نامداران و دلاورانِ شرق هرگاه زنده باشند مرده اند و هرگاه بمیرند زنده می شوند ……. ، این یک حقیقت تلخ است که در جامعۂ کنونی مسلمانان ( به ویژه جامعۂ افغان ها ) شخصیت های ستودنی علمی ، جهادی و اجتماعی در زندگانی شان نه تمجید می شوند و نه هم تحسین ، اگر اثرهای علمی و یا هم شاهکاری های حماسی ایشان پدیدار نگردد گمنام می مانند و کسی نمی باشد که از استعداد و قابلیت ایشان یاد آور شود و افتخار بکند ، اما ایشان هرگاه رهسپار عدم گردند و از چشم های مردم پناه شوند ، گردهمای های قدردانی آغاز می گردد ، در مدح ایشان مرثیه ها و شعرها سروده می شود ، خاطره ها و سرگذشت های ایشان زیب قرطاس می گردد ، آن زمان همه لاف از دوستی و یاری ایشان می زنند ، اما حیف و صد حیف که آب از سر گذشته می باشد ، شاعر نامدار خوشحال خان ختک این تعامل را در یکی از شعرهای زیبای خود چنین تعبیر نموده است :

می خواهم از دلاوری و قهرمانی شهید مولوی نور محمد حقپال رح یاد آور شوم ، این شخصیتِ گرامی دارای ویژگی های زیبای بود که بسیاری ها ازان بی بهره اند ، لازم است که معلومات زیادی در بابت خاصیت های ستودنی شهید حقپال رح داشته باشم ، زیرا بنده در سال های ۱۹۹۲-۱۹۹۱ در جامعۂ اسلامیۂ نعمانیه ( مسجد سپین ، پشاور ) متعلم درجۂ پنجم بودم ، در آن سال در بعض کتاب ها با شهید حقپال رح هم درس بودم و طبعی است یک شخص معلومات وافر در مورد یک هم درس و هم کلاس خود می داشته باشد .

لازم بود که زندگی نامه و به ویژه سوانح علمی و جهادی جهادی شهید حقپال رح را سال ها پیش می نوشتم و به نشر آن می پرداختم ، اما متأسفانه ، گاهی حرف های مهم از یاد انسان فراموش می گردد ، خداوند تعالی زندگی بزرگان کمیسیون فرهنگی را با برکت و پر از منفعت بسازد که بنده را پیهم تشویق نمودند تا سطور هذا را در مورد حیات درخشان و تابان یک شهید گمنام بنویسم و اکنون که بالاتر از یک دهه از شهادت حقپال رح می گذرد خدمات و خاطرات وی را به یاد بیاورم .

شهید حقپال رح در سال های مقاومت در برابر قشون سرخ شوروی ها در جبهات جهادی انجینر محمود ( که از قومندان های برجستۂ حزب اسلامی به رهبری مرحوم مولوی محمد یونس خالص رح بود ) به حیث یک مجاهد نوخیز و جوان پر تلاش شهرت داشت ، وی در هنگام ضرورت پیش از همگان به سنگرهای داغ جهاد می رسید ، با سنگرهای جهاد دیوانه وار عشق داشت و از قله های کوه های آسمان تراش سپین غر و تورغر عقاب مانند بر دشمن هجوم می آورد .

محترم مولوی انوارالحق مجاهد ( پسر و جانشین شخصیت معروف علمی ، جهادی و سیاسی کشور مولوی محمد یونس خالص بابا رح ) که با شهید حقپال رح رفاقت دیرینه داشت ، خاطرات خود را در مورد شهید چنین ابراز می دارد : هرگاه پس از تهاجم و اشغال امریکای ها بزرگان امارت خواستند که مجاهدین را در ولایت ننگرهار دوباره منظم بسازند ، نیاز به یک شخصیت بود که همه به وی اتفاق داشته باشند و مجاهدین و طالبان در اطراف وی گردهم بیایند ، بزرگان درین مورد از مایان مشوره خواستند ، سپس به پیشنهاد مایان و آراء اکثریت شهید مولوی نور محمد حقپال رح از سوی مقام رهبری امارت اسلامی افغانستان برای انتظام و انسجام امور جهادی ننگرهار به عنوان نخستین مسئول متفق علیه معین گردید ، همه مجاهدین ننگرهار از اخلاص و فداکاری شهید حقپال رح مطمئن بودند ، لهذا هیچ یکی از مجاهدین عملی بر مسئولیت وی اعتراض نداشتند .

یکی از خاطره های فراموش ناشدنی شهید حقپال رح این بود که : هرگاه امارت در ننگرهار سقوط کرد و جنگ در محاذ توره بوره بر علیه مجاهدین عرب به شدت جریان داشت ، شهید حقپال رح و شماری از مجاهدین ننگرهار محافظت مجاهدین مهمان را مسئولیت دینی و اخلاقی خود دانستند ها و تنها گذاشتن آنان را برای افغان ها و به ویژه ننگرهاری ها عیب پنداشتند ، لهذا به توره بوره رفتند و در همان جا در خدمت مجاهدین عرب بودند ، تا اینکه زمینه مساعد شد و آن مجاهدین مهاجر را زنده و سالم بیرون کشیدند ، اولاد و خانوادهء شهید حقپال رح باید به این جان نثاری وی همواره افتخار داشته باشند .