زندگی نامه و خدمات شهید داملا محمد یوسف حقیار – تقبله الله –

ابوحنظله فاریابی

شهید داملا محمد یوسف مشهور به حقیار – تقبله الله – فرزند بابه رئیس و نواسه سید علی در سال ۱۳۶۳ هجری شمسی مصادف با ۱۹۸۵ میلادی در قریه التیاق در مربوطات ولسوالی شیرین تگاب ولایت فاریاب در یک خانواده دین دوست و علم پرور دیده به دنیای فانی گشود.

تحصیلات :

چون خانواده شهید حقیار علاقه مند به علم و علما بود، پدر گرامی اش سعی می نمود پسرش از راه علم و عمل، مصدر خدمت به دین و وطن گردد. اما از مقدرات الهی بود که هنوز حقیار هفت ساله بود که از سایه پر شفقت پدر مهربانش بی بهره شد، و ما بقی عمر خود را بدور از شفقت پدر زیر سرپرستی مادر و برادران در راستای تحصیل و خدمات جهادی سپری نمود.

شهید حقیار شوق زیادی به آموزش علوم قرآنی و نبوی داشت. او تعلیماتی ابتدایی خویش را نزد داملا محمد مهدی، حاجی داملا حضرت قل و حاجی داملا نصرت الله نصرت در مساجد و مدارس مناطق التیاق، لب شور، گورزاد، و اسلام قلعه ولسوالی شیرین تگاب فرا گرفت. سپس چند مدت در مدرسه شاه مردان ولسوالی اندخوی و مدرسه عربخانه، شهر میمنه مصروف فراگیری علوم دینی بود. پس ازان به ولایت جوزجان سفر نمود و نزد مولوی صاحب قاری سید محمد زانوی تلمذ نهاد و روند درسی را قریب به مرحله اکمال رسانید.

خدمات جهادی :

شهید حقیار تازه به سنین جوانی قدم نهاده بود که در قلبش در کنار آموختن علوم شرعی، شوق جهاد و مبارزه نیز جا گرفته بود. او در پهلوی درسخوانی، مدت دو سال مجاهدین را مخفیانه همکاری می نمود. با اینکه سن و سال او کم بود، ولی غیرت ایمانی اش اجازه نمی داد که کشورش اشغال شده باشد و او بی تفاوت بنشیند. جنایات نا بخشودنی کفار و متحدین شان در سرزمین اسلامی افغانستان او را وادار ساخت که درس ها را نیمه تمام گذاشته، عملا به جهاد و مقاومت بپردازد. او با دلگی قاری صاحب محمد اسماعیل یکجا شد و پس از مدتی برای خود دلگی ساخت و به حیث دلگی مشر به فعالیت جهادی اش دوام داد.

شهید حقیار مدت ۱۰ سال در فعالیت های چشمگیری در ولایت های فاریاب و جوزجان انجام داد و در بیشتر تشکیلات و عملیات های فاریاب اشتراک داشت. عملیات های شهید حقیار درین سالیان اخیر بیشتر بر شاهراه میمنه – شبرغان (که به شاهراه نمبر یک یاد می شود) تمرکز داشت، و این شاهراه کاملا از دسترس دشمن خارج گردید. نیروهای اجیر با معیت باداران شان چندین بار برای بازگشای و باز پس گیری این شاهراه، عملیات های زمینی و هوای انجام دادند، اما هر بار با شکست مواجه شدند و به صدها عراده تانک، رینجر و دیگر وسایط نقلیه شان تخریب و یا هم به دست مجاهدین افتاد.

شهید حقیار تقریبا یک سال به حیث مسئول قطعه ولسوالی های شریین تگاب، دولت آباد و جمعه بازار و یک سال هم به حیث مسئول کمیسیون ولسوالی جمعه بازار ایفای وظیفه نمود. شهید حقیار در جریان خدمات جهادی، ۷ مرتبه از نواحی مختلف بدن جراحت برداشت و هر بار پس از شفایابی، دوباره به عملیات خود بر علیه دشمنان دین و میهن آغاز می نمود.

شهید حقیار در مبارزه علیه استکبار جهانی و مزدوران آنان بسا قهرمانی هایی از خود ثبت تاریخ نموده و شهکاری های بی نظیری بجا گذاشت. شهید حقیار شخصیت مبارز موفقی بود که در بیشتر عملیات های که او اشتراک می داشت، کامیابی از آن مجاهدین می شد. او در دو تشکیل امارت اسلامی بالای گروه فتنه گر داعش در ولسوالی های درزاب و قوشتپه ولایت جوزجان نیز سهم بارزی داشت.

اوصاف :

شهید داملا محمد یوسف حقیار شخصیت پرهیزگار، شجاع و دلیری بود. شفقت و عطوفت بر مجاهدین و مردم ملکی از اوصاف شائسته او بود. احترام زیادی به علمای کرام داشت. حلم، حیا و ایثار را می پسندید و در خانه، مدرسه و جبهه اخلاق بسیار نیکو داشت.

شهادت :

سرانجام این مرد مبارز و خستگی ناپذیر در یک عملیات بالای دشمن در مربوطات ولسوالی قوشتپه ولایت جوزجان، در اثر اصابت پرچه ای راکت از ناحیه سینه مجروح شد و غرض تداوی به فاریاب انتقال گردید، اما روز دو شنبه ۱۴ عقرب سال ۱۳۹۷ هجری شمسی مصادف با ۲۵ صفر سال ۱۴۴۰ هجری قمری به آرمان دیرینش نائل و به درجه علیای شهادت سرفراز شد. روحش شاد و یادش گرامی باد. نحسبه کذالک والله حسیبه.

قربانی فرزندان صدیق کشور در راه احیای نظام اسلامی و تطبیق احکام قرآنی همچنان ادامه دارد و آنچه بر ملت مسلمان و خصوصا مجاهدین امارت اسلامی لازم است، اینست که با تداوم جهاد مقدس، بر وحدت صف خود نیز متوجه بوده و بدانند که یگانە راه موفقیت مجاهدین حفظ وحدت و پرهیز از اختلافات قومی، لسانی، وسمتی است و یقین بدانند که دشمن شکست خورده در کمین نشسته و منتظر کوچک ترین منفذی هستند تا صف جهادی را خراب کنند. ان شاء الله که این آرمان را برای همیش به گور خواهند برد.

با سپاس از محمد اکبر حقیار (برادر شهید)، ملا حبیب الله حیدری و ابوحزب الله حقانی که در جمعاوری سوانح شهید همکاری نمودند.