سید جمال الدین افغانی (رح) علامه، نابغهء عظیم شرق، عالم مشهور و مفکر عظیم چه خوب گفته است که: “شخصیت های مشهور شرق، چهره های مقبول و علماء یا دانشمندان وقتی زنده هستند، مرده اند و وقتی می میرند، زنده میشوند”. براستی هم در شرق چنین است وقتیکه شخصیت های عالم و بزرگ زنده باشد، کسی قدر و منزلت او را درک نکرده و اگر هم درک کند، مراتب تمجید و قدردانی درست را بجا نمی آورند و در نتیجهء وجوهات آشکار و پنهان همانگونه که مناسب است از او یادآوری و قدردانی نمیشود تا سایکولوجی روانی او را از گرداب ناامیدی برهاند، بلکه از او انتقاد کرده و او را یک فرد عادی وانمود می کنند.

اما وقتیکه این شخصیت فاضل، عالم و مشهور از دنیا رحلت کند، پس از آن از سینه های هرکدام باران مرثیه شروع به باریدن می کند، نه تعداد مراسم یادبود او را میتوان شماره کرد و نه هم میتوان قالب معیین برای ستایش از او یافت، هرکس و هرجا با لهجه های مداحانهء خود و زبان تراشیده اش در وصف و توصیف او مشغول میشوند، عام و خاص همه به یک زبان می گویند که ای کاش در زمان حیات و زندگی اش مقام و منزلت این شخصیت علمی، سیاسی، جهادی و اجتماعی را میشناختیم! ای کاش از او در دوران حیاتش قدر و عزت می نمودیم و ای کاش از علم و هنر و دانایی اش در زمان حیات بهره می بردیم، و ای کاش….. و ای کاش…..

اما همهء اینها سخنان از وقت گذشته و افسوس های خالی است، که هیچ نوع فایده وسودی ندارد، و آن (اولی النعمه) را قبلاً از دست داده است، و این زندگی چند روز و چند سبایی فقط برای زیستن، امتحان شدن و خدمت کردن بوده است.

این مقدمهء طولانی را قبل از نگارش زندگینامه و سوانح مختصر شهید قاری رح برای این منظور نوشتم که این در مجموع یک بخش لا ینحل موجود در جامعهء ماست و نه نتوانسته ایم که بطور کامل یک راه حل معقول برای این مشکل بیابیم و این معضل موجود در جامعه را حل کنیم.

شکی نیست، که شهید قاری فضل الله (سلیم) یکی از مجاهدین گمنام بوده است که تقریباً تمام عمر زندگی خود را در امور جهادی و خدمات در این عرصه صرف کرد، به زندگی اجتماعی پشت کرده و به جرس این قافلهء جاری مقاومت جهادی تمثیل را تقدیم کرد. نخست طالب مدرسه ، پس از آن مجاهد عادی سنگر، بعداً دلگی مشر و بعد از آن ولسوال گوشتی تعیین شد، اما کسی تا آخر منزلت اخلاقی و فکری او را نشناخت و نه هم کسی قدردانی مناسب از ایشان نمود. اما این شهید باوجود صفات عالیه و متبارز از شناخت همگان پنهان مانده و پس از شهادت مردم متوجهء منزلت و ارزش او شدند. پس از شهادت مسلمانانی که در مراسم تدفین او شرکت داشتند، بیشتر از ۱۸ صف بوده و برایش از سوی باریتعالی دعای رحمت و مغفرت کردند و برای روح شهید قاری سلیم خواهان جنت الفردوس از دربار خداوند متعال شدند. و او در قبرستان آبای شان (چاردهی تاریخی) به خاک سپردند.

بلـــی !

شهید قاری فضل الله (سلیم) باشندهء قریهء چاردهی ولسوالی بتی کوت ولایت ننگرهار بروز دوشنبهء ماه صفر المظفر ۱۳۵۸ هـش در خانوادهء متدین مرحوم محمد اعظم دیده به جهان گشود، اندی بعد از تولد یعنی هفت ماه پس از تولد والد صاحبش وفات کرد، و از کودکی سیلی سختی ها و مشقات زندگانی را متحمل گردیده و زندگی خود را در فضای سختی ها و پرابلم ها آغاز کرد، در سال ۱۳۶۲ همانند دیگر افغان ها بعد از تجاوز و اشغال افغانستان همراه با خانواده و برادر مبلغ، مجاهد و بزرگش محترم مولوی فاتح الله فاتح مجبور به هجرت به دیار غرب و کشور پاکستان گردید، و علی الرغم خردسالی و شوق بازی و شوخی در مدرسه شامل گردید و شروع به حفظ قرآن کریم نمود، در سال ۱۳۷۴ هـش قرآن کریم را حفظ نموده و دستار فضیلت را در مدرسهء پیر سباق تعلیم القرآن در نوشار بر سر نمود، و پس از آن  شروع به فراگیری فنون نمود ودر مدارس مختلف دارالعلوم اسلامیه، زاخیل بالا و تعلیم القرآن پیرسباق و مدارس مختلف در مردان کتب دینی مختلف را فرا گرفت، کتب مذکور را تا درجهء پنجم خواند، و همزمان با آن تحریک اسلامی طالبان به تازگی در قندهار و سپین بولدک تسلط یافته بودند، نامبرده با این ظهور طالبان ، کتب دینی را بسته و به صفوف جهادی شهید قاری محمد اسماعیل (قلندر )رح ،شهید مولوی عبدالاحد رح ،مولوی غلام الرحمن حیدری صیب ،مولوی عبدالرحمن حبیب زی صیب و مولوی خلیل الرحمن صاحب در مناطق چهارآسیاب ولایت لوگر پیوست.

 

شهید قاری سلیم بعد از فتح کابل بحیث یک مجاهد در فرقهء باباجان و بعد از آن سرپرستی یک دلگی در قطعه ء منتظره در ولایت ننگرهار را بدوش گرفت. ایشان در یکی از جنگ ها در منطقهء بگرامی به شدت زخمی گردید. اما با آن هم از جهاد و سنگر دور نشد، تا اینکه در اکتوبر سال ۲۰۰۱ میلادی بعد از تجاوز اشغالگران آمریکایی، از جانب تفنگسالاران دستگیر و زندانی گردید که پس از چندی آزاد شد. که این بار دوباره مجبور به هجرت گردید. که پس از مدتی دوباره به میدان سنگر و جهاد شتافت که پس از آن از جانب مسئولین ولایت ننگرهار  دلگی جداگانه برایش رسمی گردید و بعد از گذشت مدت زمانی بحیث ولسوال گوشتی تعیین شد، که در این اواخر در مناطق و ساحات مختلف ولسوالی گوشتی فعالیت های جهادی را تسریع بخشیده و سوقیات جهادی را تشدید بخشید، حاکمان غلام ادارهء کابل و آمریکایان اشغالگر که از تهدیدات و وجود این هستی بزرگ به هراس افتاده بودند، و توان تحمل بیشتر او را نداشتند، بلاخره پس از تعقیب فراوان قاری سلیم را در منطقهء دبیلی چکنور ، ولسوالی مومند دره در حملهء طیارهء بی پیلوت به شهادت رساندند، که با شهادت جناب ایشان قلوب مجاهدین دردناک گردیده و ضایعهء ایشان خلاء بزرگی در میان مجاهدین ایجاد کرد.

 

شهید قاری فضل الله سلیم از شروع تا پایان در صفوف امارت اسلامی باقی ماند و وفاداری خود را با این صف مقدس به انجام رسانید، و برای خود مناسب و بهتر شمرد تا در آخرت همراه با علماء ، شهداء و طلباء در گروه برخیزد.

 

در آواخر حیات و روزهای آخر زندگی وقتی با هرکس مواجه شده و ملاقات می کرد، این کلمات بر زبانش جاری بود:” من شهید خواهم شد، برایم دعا کنید تا خداوند شهادت را نصیبم نماید، این یک آرمان بزرگ زندگی من است، ….”. و همان بود طبق گفته هایش شهید شد، براساس گفته های دوستان نزدیک شهید قاری رح که در آنروز از قریهء چهاردهی تا چکنور که با او همراه بودند، می گویند که در آنروز قاری سلیم به چهاردهی و باریکاب، میشوانو، تکیه گری و قریه های دیگر نزدیک رفته و با همه ملاقات کرده و با همه وداع و خداحافظی کرد، و دیگر اینکه در هنگام جدایی از دوستان نزدیک بر خلاف عادی همیشگی با همه وداع کرده و به آنان گفت: ” من ان شاء الله شهید خواهم شد و بر خلاف عادت چندین بار با آنها خداحافظی کرد، و اینجاست که در دل هرکس این آیت الله تعالی تکرار میشود، :{مِّنَ المؤمنین رِجَالٌ صَدَقُواْ مَا عَاهَدُواْ الله عَلَیْهِ فَمِنْهُمْ مَّن قضى نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَّن یَنتَظِرُ وَمَا بَدَّلُواْ تَبْدِیلاً } الأحزاب : ۲۳  ترجمه در میان مردم مومنانی هستند که بر سر عهدی که با خداوند متعال بستند، صادقانه ایستاده اند؛ بعضی ها پیمان خود را به آخر بردند ( و د رراه او شربت شهادت نوشیدند) و بعضی دیگر در انتظارند؛ و هرگز تغییر و تبدیلی در عهد و پیمان خود ندارند.

شاید این کرامت شهداء باشد که در زندگی خود برایشان الهام شهادت شده است، چیزهایی بگوید و یا انجام دهد و بعد از آن چنان شود، مثال آن کرامات حضرت خبیب رضی الله عنه (انگور بدون موسم) بود و یا حافظت خارق العاده جسد حضرت عاصم رضی الله تعالی و حوادث دیگر اینچنینی است که میتوان از آن کرامات و بزرگی شهداء را معلوم کرد.

 

تا جائیکه من با علماء و مجاهدین چهاردهی رابطه و ارتباط دارم، مردم و باشندگان منطقه بصورت مجموعی با علماء و مجاهدین دوستی بیحد و بسیار دارند، قرار معلومات این منطقه پیش از این نیز بزرگان زیادی را پرورش داده و تقدیم جامعه کرده است که اکثریت شان به مقام رفیع شهادت رسیده اند، که بطور نمونه میتوان از شهدایی همانند؛ شهید حافظ حضرت مولینا محمد عزت الله عارف رح ،شهید حضرت علی رح ،شهید طالب امین الله رح ،شهید طالب میرزاقطبی رح ،شهید طالب شیرعلم رح ،شهید انجنیر محمدیونس رح ،شهید ملاامان الله توکلی رح ،شهید فدامحمد رح و شهدای قهرمان، فداکار و گمنامی که بخاطر اعلای کلمه الله از زندگی و هستی خود گذشتند.

براستی نیز شهید قاری فضل الله سلیم یک مسلمان دلسوز، مومنی خوش باور، خدمتگاری مخلص، شخصیتی وفادار، با اخلاق و نیکوکار بود، در دوران زندگی و حیاتشان مردمان قریه و منطقه ، دوستان، مجاهدین و همسنگران از ایشان خاطرات خوبی و شیرینی دارند، و برای همیشه کارنامه هایش مملو از صداقت و اخلاص خواهد بود، که نه تنها افتخاری برای خانواده اش میباشد بلکه دوستان، همسنگران و مجاهدین به او افتخار می کنند.

 

از ایشان شش فرزند پسر بنامهای مصعب، عاصم، جابر، حذیفه ، محمد و طلعه میباشد، که از بخت نیک فرزند بزرگترش حافظ قرآن کریم میباشد و اکنون در مدرسهء دینی در حال فراگیری علوم دینی است.

برادر بزرگ شهید سلیم رح مولوی فاتح الله فاتح در مورد ایشان می گوید که: ” شهادت یکی از آرزوهای بزرگ شهید قاری فضل الله سلیم بود و نهایتاً در این ارمان عظیم خود کامیاب گردید، این جای افتخار است که تا آخر با اشغالگران آمریکایی جنگید و شهید شد، که زندگی خود را در راه الله تعالی مصرف کرد”. نامبرده می افزاید:” ما شهید قاری فضل الله را به دین الله تعالی وقف کردیم، و ایشان نیز در حصول رضای خداوند متعال موفق گردیده و مشعل افتخاری برای وارثین و مایان گردید.

شهید قاری فضل الله سلیم در حالیکه با یکی از همسنگرانش در مسیر راه بیله، ولسوالی مومند دره در حرکت بود، در نتیجهء پرتاب میزائیل طیارهء درون در هنگام نماز شام بروز دو شنبه بتاریخ دوم قوس ۱۳۹۴ هـش داعیهء اجل را لبیک گفت.

(انالله وانا الیه راجعون)

روحـــــش شاید و راهـــــش پر رهرو بــــــــاد