نــردبــان آســمــان

محمد داود مهاجر شــهادت نــردبــان آســمــان اسـت سعادت را چه عالی آن نشان است بــــه بــــازار بــقــا در دار بــــاقـی چه رایج سکه‌ای در آن‌ جهان است شــهــادت رمــــز پــاک آشـــنـایــی مــدال پــر افــتــخــار پــارسـایــی مــدار عشــق و ایــثار است تمــاماً عــجَب خندان رود آن سو فــدایی شــهـادت تحـفـه‌ای از آسـمــان‌هــا نــویــد سـبـز ما فــوق […]

محمد داود مهاجر

شــهادت نــردبــان آســمــان اسـت
سعادت را چه عالی آن نشان است
بــــه بــــازار بــقــا در دار بــــاقـی
چه رایج سکه‌ای در آن‌ جهان است

شــهــادت رمــــز پــاک آشـــنـایــی
مــدال پــر افــتــخــار پــارسـایــی
مــدار عشــق و ایــثار است تمــاماً
عــجَب خندان رود آن سو فــدایی

شــهـادت تحـفـه‌ای از آسـمــان‌هــا
نــویــد سـبـز ما فــوق از گمان‌هــا
نه‌گــنجد عمق معنــایش دَرَ اذهان
و کی وصــفش توانــد این زبا‌نــها

شـــهــادت مــهــر تــایــیــد الــهـی
زُدایـد قطــره‌ خونش هـر گـناهـی
همی باشــد ز دوزخ حَجز و حایل
به جنــاتش گــشاید عمــده راهـی

شهــادت را طلــب کن از خــداوند
مهــاجر! گـر تو را باشد ز من پــند
همــین اســت راه کوتــاه رضایـت
و جــنات خدا، خوش آنکه رفتــند