اهمیت مدارس دینی

بلال حقیار

سعدی علیه الرحمه در کتابش گلستان می گوید :

صاحبدلی  به مدرسه آمد ز خانقاه – بشکست عهد صحبت  اهل  طریق را
گفتم  میان  عالم و عابد چه فرق بود –  تا  اختیار  کردی  از  آن این فریق را
گفت آن گلیم خویش بدر می ‌برد ز موج :: وین جهد می‌کند که بگیرد غریق را

مدارس و مراکز فرهنگی در درازنای تاریخ رول عمده ای در بیداری مردم و دعوت آن ها به طرف نور و روشنی و بیرون کشیدن آن ها از تاریکی های جهل و گمراهی داشتند، آری از حلقۀ صفه گرفته تا نظامیه، الازهر، زیتونیه، دیوبند، لکهنو، حقانیه و قاسمیه همه مناره های بلندی بودند که علمای بزرگ و نامور به مانند شمع بر تارک آنها می درخشیدند و تلالوی نور آنها مسیر و راه را برای روندگان روشن می کرد و می کند. احمد شوقی شاعر عرب زبان می گوید :

العِلمُ یَبنی بُیوتاً لا عِمادَ لَها – والجَهلُ یَهدِمُ بَیتَ العِزِّ والکَرمِ

ترجمه : علم و دانش خانه های بی ستون را بنا می کند و اما جهل و نادانی خانه های عزت و شرف را منهدم می سازد.

همانطوری که می دانیم اولین آیات که به رسول الله صلی الله علیه وسلم نازل شد، اولین کلمۀ آن (اقرا) بود، که این آیات مسلمانان را خصوصا و انسانیت را به شکل عام به فراگیری علم و فرهنگ و ثقافت تشویق و ترغیب می کند، و چون اساس پیشرفت و راز ترقی و تعالی جوامع بشری علم و دانش است مسلمانان هم کوتاهی نکرده و گام های بزرگی را درین راه برداشته اند، مدارس بزرگی را آباد، کتاب های بزرگ و مهمی را تالیف و آثار گرانسنگی را از خویش به یادگار گذاشته اند، و اکنون با انکشاف و پیشرفت و سائل چاپ و نشر و سهولیت های به دست آمده درین میدان علمای معاصر به تحقیق و تدقیق آن آثار پرداخته و تعداد زیاد از آنها را به زیور چاپ آراستند.

به راستی مناره های بلند علمی یی چون امام ابوحنیفه، امام شافعی، امام مالک، امام احمد بن حنبل، سفیان ثوری، ابن تیمیه، ابن قیم، ابن حجر، سیوطی، طحاوی، ندوی، تهاونوی، نانوتوی، مبارکپوری و امثالهم – رحمهم الله – همه خوشه چینان همین خرمن علم و معرفت بودند و گام های نخستین خویش را برای رسیدن به بلندای علم و خرد از همین مدرسه آغاز کردند و در همین جا به همان مقام رسیدند و اگر این مدارس نبود شاید شخصیت های امثال آن ها هم نبود.

همین فضل، اهمیت و مؤثریت مدارس و مراکز علمی سبب شده تا دشمنان دین و دشمنان علم همیشه ابو لهب وار تلاش های نا فرجام را برای مسدود ساختن این مدارس انجام دهند و مسیر منتهی به آن را با خارها مفروش سازند، و سعی به خرچ میدهند، تا نور ایمان را خاموش سازند ولی آنها ندانسته اند که :

چراغی  را  که  ایزد  بر فروزد
هر آن کس پف کند ریشش بسوزد

 و در ذهن ندارند که : وَلَا یَحِیقُ الْمَکْرُ السَّیِّئُ إِلَّا بِأَهْلِه.

 پس بایست در راه عمران، ترقی و تعالی این مراکز از هیچ نوع زحمت و فداکاری و تلاش دریغ نورزیم و نگذاریم تا توقفی در حرکت آنها ایجاد شود؛ دست خائن، مفسد، شررانداز و ابولهب صفت باید از شانه قطع گردد و گردن حسود، هماز و لماز باید شکسته شود.

یکی دیگر از ویژگی های این مدارس که همت را در انسان زنده میکند این است که این مدارس با وجود اندک بودن عواید و منابع مالی به بسیار خوبی به پیش میروند و سعی مسئولین این مدارس حفظهم الله درین راه که نمی گذارند تا مدارس آله دست حکومت ها و یا احزاب گردد قابل ستایش است و یکی از مصادیق این آیت شریف را درین مدارس میتوانیم ببینیم، الله تعالی می فرماید: (وَالَّذِینَ جَاهَدُوا فِینَا لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنَا ۚ وَإِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِینَ).

الهی مدارس ما را آباد و شمع پرفروغ شان را پر فروغ تر و مناره های شان را بلند داشته باش!

یارب!  اساتید، علماء و شخصیت های علمی و فرهنگی ما را توفیق و هدایت نصیب فرما و در راه خدمت دین ثابت قدم شان بگردان و قدم های طالبان علم را راسخ داشته باش ..