آیا می‌ توان مجاهد را ترجمه کرد ؟

محمد داود مهاجر

مجاهد را می ‌توان به‌ معنای واقعی «ایثار» تعبیر و ترجمه کرد، وَیُؤْثِرُونَ عَلَى أَنفُسِهِمْ وَلَوْ کَانَ بِهِمْ خَصَاصَهٌ؛ زیرا که راحتی، آسایش و حیات دیگران را بر آسایش و رفاه خود ترجیح می ‌دهد و زندگی خود را با خطرهای گوناگونی روبرو می‌سازد.

مجاهد تنها کسی است که از تمام چیز خود می‌گذرد. او بهترین و با ارزش‌ترین هستی خود را به بازار ایثار و گذشت به فروش می‌گذارد. او سخاوتی کرده است که واقعا مصداق آیهٔ «لَن تَنَالُواْ الْبِرَّ حَتَّى تُنفِقُواْ مِمَّا تُحِبُّونَ» واقع شده است. اولین گامی را که مجاهد بر می‌دارد، این‌است که از تمام آرزوهای بلند دنیوی خودش می‌گذرد. به داشتن قصرها و ساختمان‌ های آن‌چنانی پشت ‌پا می‌زند. از آرزوهایی‌که در عنفوان جوانی در سر خود می ‌پروراند، دست بر می‌دارد و به دنیایی ماورای دنیای کنونی دل می‌ بندد. دنیایی که پر از پاکی است. دنیایی که عشق‌ اش انسان را مجنون و شیفتهٔ خود می‌کند؛ آن‌ چنان که خود را اگر در آب ‌و‌آتش بیندازد، باز هم پروایی ندارد.

مجاهد، به راحتی و آسایش وداع می‌گوید و دل به دریا زده، از آسمان‌ ها سخن می‌گوید؛ از بهشتی سخن می‌ گوید که پهنایش در مقیاس اذهان، گنجاندنی نیست.

اگر چنانچه کسی خواسته باشد تا معادل و هم‌ سنگ مجاهد را در دنیای کنونی جستجو کرده و بیابد، پس فقط می ‌توان با الفاظی ساده و مأثور چون « لَا أجِدُهٗ » جواب داد.