خطای بشری یا جنایت جنگی

سال گذشته حمله ای بر شفاخانهء داکتران بدون سرحد در ولایت قندوز، منجر به شهید و زخمی شدن حدود تن از مریضان، پایوازان و داکتران گردید، بر بنیاد قوانین کنوانسیون جینوا و قوانین جرائم جنگی این حمله و کشتار یکنوع جنایت جنگی شمرده میشود، اما مقامات آمریکایی به این جنایت نابخشودنی، نام یک خطای بشری داد.

پنتاگون در ارتباط به این جنایت جنگی خود گفته است که این یک عمل غیر ارادی بوده و نظامیان آمریکایی نمیدانستند که شفاخانه هدف حمله است، از اینرو جنایت جنگی شمرده نمیشود، مگر رئیس سازمان داکتران بدون سرحد در همان زمان واضحاً بیان کرده که در شروع حملهء نیم ساعته بر شفاخانه به مرکز قومانده ای نیروهای آمریکایی خبر داده و برای آنها گفته بود که بمباران کنونی آنها در قندوز بر شفاخانه در حال انجام است.

سازمان داکتران بدون سرحد در جواب این فیصلهء انان گفته است که به این شکل یک بمباری بزرگ به هیچ وجه نمیتواند اشتباه بشری شمرده شود، در اعلامیه همچنین افزوده اند که نیروهای آمریکایی بر مرکز صحی آنان با بی توجه ای کامل و آشکار از قوانین نظامی و بشری حمله کرده اند و این اشتباه بشری نه، بلکه یک جنایت جنگی است و عاملین آن باید مجازات شوند.

رژیم کابل در مورد فیصلهء پنتاگون دربارهء حمله بر شفاخانهء داکتران بدون سرحد که آنرا یک اشتباه بشری گفته است، استقبال کرده و در کنار اظهار خرسندی آنرا تائید نیز کرده است.

جنرال جوزف یک افسر بلند پایهء پنتاگون در مصاحبه ای برای تلاش در توجیه کردن حمله بر شفاخانهء داکتران بدون سرحد سخانان خنده آوری بیان کرده است، او میگوید:” علت حمله بر شفاخانهء داکتران بدون سرحد این بوده است که عساکر ما در اثر جنگ های دوامدار خسته و مانده شده بودند و یافتن معلومات دقیق برایشان سخت و مشکل بوده است”.

برطبق این توجیه پنتاگون اگر کسی خسته و مانده باشد، هر چه دلش بخواهد میتواند انجام دهد، زیرا خستگی، جرم را به اشتباه تبدیل می کند، سخن دیگر اینکه اگر دریافت معلومات ممکن نبود نیز میتوانند خانه ها، مساجد، شفاخانه ها و دیگر تاسیسات عام المنفعه را بمباران کنند و بدین صورت کشتن هر تعداد از مردمان ملکی جنایت محسوب نمیشود.!!

ببینید، منطق و تهذیب بشر دوستان عصر حاضر را که در اثر خستگی و نادانی خود ، زندگی و تمدن ملت های دیگر را قربان می کنند و پس از آن با اینگونه منطق خود را از جنایت برائت میدهند.

در نزد اشغالگران ، رژیم کابل و متصل با آن میدیا و رسانه ها، حقوق بشر و ارزشهای انسانی زمانی ارزش و اعتبار دارد که منافع سیاسی و اقتصادی آنان موجود باشد و اگر مقاصد آنان در آن نباشد، نه اینکه حقوق بشر هیچ معنا و ارزشی ندارند بلکه از کسانی که حقوق و ارزشهای انسانی را زیرپا می کنند، حمایت و با آنان همکاری می کنند.

در گوشه و کنار جهان و همچنین اقصاء نقاط افغانستان بارها شاهد بوده ایم که اشغالگران و رژیم کابل، مردمان ملکی را کُشته، زخمی کرده ، دستگیر نموده ، خانه ها و منازلشان را ویران کرده، مدارس و مساجد را تخریب نموده ، مراسم شادی (عروسی) و دفن و کفن را به خون مبدل کرده اند، اما در موردش ارگان های عدلی و قضایی جهان مهذب سخنی نگفته و نمی گویند و رسانه ها و مطبوعات نیز به آه، فریاد و فغان مظلومان گوش نمی دهند و هیچگاهی تلاش نکردند که صدای مظلومیت آنان را انعکاس دهند.

حمله بر شفاخانهء داکتران بدون سرحد در ولایت قندوز به هیچ وجه اشتباه بشری نمیتوان برشمرد، این یک تجاوز آشکار و جنایت جنگی است، زیرا این یک حملهء پلان شده بود و انرا یک قهرمانی خود میدانستند که به قول آنان در این مرکز صحی زخمی های مجاهدین را از بین برده اند، اما در حقیقت تمام افراد موجود در شفاخانه مردمان ملکی، پایوازان و داکتران شفاخانه بودند.