رمضا

کمر همت بستن برای عبادت در رمضان

ماه مبارک رمضان سراسر خیر و برکت است و لحظه‌لحظه و ثانیه‌ثانیهٔ آن ارزشمند است و نباید به خاطر تنبلی، تن‌آسایی، غفلت و بی‌توجهی، هیچ بخشی از آن بیهوده سپری گردد.   اما ارزشمندترین بخش آن، دههٔ پایانی آن به‌ویژه یک سوم آخر شب تا سحر می‌باشد؛ شب‌هایی که احتمال دارد هر کدام از آن‌ها […]

ماه مبارک رمضان سراسر خیر و برکت است و لحظه‌لحظه و ثانیه‌ثانیهٔ آن ارزشمند است و نباید به خاطر تنبلی، تن‌آسایی، غفلت و بی‌توجهی، هیچ بخشی از آن بیهوده سپری گردد.

 

اما ارزشمندترین بخش آن، دههٔ پایانی آن به‌ویژه یک سوم آخر شب تا سحر می‌باشد؛ شب‌هایی که احتمال دارد هر کدام از آن‌ها شب ارزشمند و گران‌بهای قدر باشد؛ شبی که عبادت، دعا و نیایش در آن می‌تواند بیش از هشتاد سال توشهٔ آخرت را گردآورد؛ شبی که زنده‌نگه‌داشتن و استفاده از آن، انسان را به خداوند متعال بسیاربسیار نزدیک می‌کند.

 

حکمت و خواست خداوند متعال بر این بوده که این شب ارزشمند در ۱۰ شب پایانی ماه رمضان، آن‌هم در شب‌های طاق پنهان بماند، تا مسلمانان برای کسب برکات و فیوضات آن، مقداری تلاش کنند و این ۱۰ شب را زنده نگهداشته و از لحظه‌لحظهٔ آن، کمال استفاده را برده و با دعا، نیایش، استغفار، تلاوت، نماز، صدقه و… سپری‌شان کند.

 

مسئولان سیاسی، نظامی و فراتر از آن‌ها بزرگان علم و دانش و مشایخ طریقت و تصوف باید تلاش و کوشش بیشتری از خود نشان دهند و نگذارند که این شب‌ها بیهوده سپری شده و این فرصت به راحتی از کف برود. نقل است که سرور کائنات و فخر موجودات، رسول محبوب خدا -صلی‌الله‌علیه‌وسلم- برای سپری‌نمودن این شب‌ها اقدامات ویژه و برنامه‌ریزی خاصی داشتند، چنان‌که ام‌المؤمنین عایشهٔ صدیقه -رضی‌الله‌عنها- روایت می‌کند: «کان النبیُّ -صَلَّى اللهُ علیه وسلَّمَ- إذَا دَخَلَ العَشْرُ شَدَّ مِئْزَرَهُ، وأَحْیَا لَیْلَهُ، وأَیْقَظَ أهْلَهُ».

 

عادت مستمر و دایمی رسول خدا -صلی‌الله‌علیه‌وسلم- چنین بود که پس از فرارسیدن دههٔ پایانی ماه مبارک رمضان، کمر همت را بسته، شب‌ها را زنده نگه می‌داشت و خانواده‌اش را نیز در بخش پایانی شب بیدار می‌نمود.

 

در این حدیث صحیح، سه نکته از برنامه‌های رسول خدا -صلی‌الله‌علیه‌وسلم- در دههٔ پایانی به صورت خلاصه و گذرا آورده شده است:

 

۱- کمر همت را می بست؛ یعنی بی‌حوصلگی و بی‌توجهی و بی‌تفاوتی را کنار زده و با قدرت و نشاط و سرزندگی مشغول عبادت می‌شد؛

 

۲- شب‌ها را با عبادت، تلاوت، دعا و نیایش زنده نگه می‌داشت؛ یعنی برای لحظه‌لحظهٔ شب‌ها، برنامه‌ریزی نموده و نمی‌گذاشت شب‌ها بیهوده سپری شوند؛

 

۳- خانواده‌اش را بیدار می‌نمود؛ یعنی همچنان که خود تلاش داشت از این فرصت نهایت استفاده را ببرد و دنیا و آخرت خود را بسازد، در تلاش این بود که خانواده و فرزندان او نیز از این فرصت، نهایت استفاده را ببرند.

 

نتیجهٔ سخن این‌که از همین امشب، همهٔ مسئولان رده‌بالا و رده‌پایین و همهٔ فرماندهان نظامی، رهبران سیاسی، علما و نخبگان جامعه برای استفادهٔ بهینه و درست از روزها و شب‌های پایانی رمضان برنامه‌ریزی خاصی نموده و برای اجرای آن کمر همت را بسته و آستین را بالا بزنند، و خیلی بیشتر از دیگران، عبادت و بندگی و راز و نیاز انجام دهند تا به خواست و لطف خداوند، دنیا و آخرت وی ساخته شود، و در این خوان کرم و سفرهٔ پهن‌شده، همسر و فرزندانش را نیز شریک سازد.

 

آری! صلاح و تزکیه باید از خود و خانواده و فرزندان آغاز شود و چه شب‌هایی بهتر از شب‌های پایانی ماه مبارک رمضان برای چنین همت و تلاشی. امید است که همهٔ عزیزان، این شب‌ها را مطابق با سنت و روش رسول خدا -صلی‌الله‌علیه‌وسلم- سپری نموده و از برکات و فیوضات معنوی آن، بهترین استفاده را ببرند.