به یاد سرور محبوب، صلی الله علیه و سلم

بلغ العلی بکماله، کشف الدجی بجماله /*/ حسنت جمیع خصاله، صلّوا علیه و آله
هر زمانی که ماه ربیع الاول فرا می رسد بیشتر از هر وقت دیگر یادها به یاد سرور نازنین بشر سیدنا محمد مصفی – صلی الله علیه وسلم – می اُفتند؛ قلب ها در عشق او به تپش، گلها از نام او معطر، جان ها به وجودش مفتخر و زمین و آسمان طراوتی تازه می گیرند.
مصطفی – صلی الله علیه وسلم – یک نام است؛ اما ملیون ها عاشق و شیفته دارد، او بهترین و خوب ترین است، او حبیب خدا است، حبیب دلهای عرشیان و فرشیان است، او نور دیدۀ مسلمانان است، او امید و آرزوی مومنین در دنیا و آخرت است، او سرور است و سالار، رهبر است و یار، امیر است و رهنما، مرشد است و کریم، او همۀ عشق است والسلام.
حضرت محمد – صلی الله علیه وسلم – محبوب ماست چنان محبوب که قابل وصف نیست، و ما چگونه توصیفش کنیم که بهترین یارانش از توصیف آن حضرت – صلی الله علیه وسلم – عاجز ماندند، چگونه تمجیدش کنیم که هرگاه نامش را بر زبان می آوریم از بس که دوستش داریم و در قلوب ما عزیز است اشک های ما در چشم های مان جمع شده و چنان احساس خوشحالی به ما دست می دهد که گرفتن نام مبارکش ما را به وُجد و شوق می آورد.
حضرت محمد – صلی الله علیه وسلم – که دنیا نظیرش را ندیده و هرگز هم نخواهد دید در اوج کمال و بزرگی صاحب اخلاق نیکو و بی مثال است که قرآن شریف از حُسن اخلاق زیبای شان اینگونه توصیف می کند: “و انک لعلی خلق عظیم” آن حضرت – صلی الله علیه وسلم – در مجموعۀ بشریت کامل ترین انسان روی زمین است که همۀ صفات نیک و خصال برجستۀ انسانی در وجود مبارکش جمع گردیده و تاریخ و نسل بشریت از آدم (علیه السلام) تا این دم و از این دم تا قیام قیامت مثل وی را به خود ندیده است.
برای اُمّت آخرالزمان همین یک افتخار بس است که از اُمّت حضرت محمد – صلی الله علیه و سلم – به شمار می آید و این سعادت بزرگ بر همۀ پیروان دین مبین اسلام سجده شکر واجب می گرداند؛ آیا در دنیا برای یک فرد مسلمان افتخاری برتر از این وجود دارد که وی منسوب به سیدنا و سندنا محمد مصطفی صلی الله علیه وسلم شده و در جهان با عنوان درخشان “محمّدی” شناخته می شود؛ کَلّا و حاشا!!!
حضرت محمد صلی الله علیه وسلم کسی است که در رضای شان رضای الله جل جلاله ، در تبسم زیبای شان بهشت و در رفتار مبارک شان گفتار حق، در اخلاق والای شان انسانیت، در معاشرت شان بهترین حُسن سلوک، در معیت شان فداکاری، در زندگی شان صداقت، در اعمال و کردارشان اخلاص و للهیت، در نمازشان سوز و نیاز، در دعای شان هدایت و استجابت، در دعوت شان خیر و فلاح، در سخن شان تدبیر، در درک شان حکمت، در نگاه شان عشق، و در محبت شان صفا و صمیمت جاویدان، و در هیبت و شمشیرشان مرگ کفار و دشمنان دین نهفته است.
او صلی الله علیه وسلم در عین حال هم پیامبر محراب و منبر بود و هم فرماندۀ دلیر در سنگرهای داغ جهاد، گاهی در مسجد مدینه به موعظه و دعوت بندگان الله جل جلاله می پرداخت و راهای رضامندی الله تعالی را نشان دهی می کرد؛ و گاهی در میدان بدر و احد در مقابل صفوف دشمنان همانند کوه اُستوار، با شهامت و باغیرت ایستاده شده و طرح جنگ و جهاد بر دشمنان حق را ریخته و لشکر اسلام را تشجیع کرده و به نبرد علیه پیروان باطل دستور و هدایت می داد.
سبحان الله! از کجای زندگی سرور کائنات صلی الله علیه وسلم بگوئیم که همه جای زندگی شان گفتنی است، از کدام کمال شان بگوئیم که عاجز نمانیم، از کدام صفت شان بنویسیم که در نوشتن شرمنده نشویم، از کدام دلسوزی شان در حق امت توصیف کنیم که بتوانیم شمّۀ از آن را به تصویر بکشیم، چه بگوئیم که سخن در موردشان واقعا زیاد است و به قول شیخ سعدی علیه الرحمه :
یا صاحب الجمال و یا سیّد البشر /*/ من وجهک المنیر لقد نوّر القمر
لا یمکن الثناء کما کان حقّه /*/ بعد از خدا بزرگ تویی، قصه مختصر
و یا به قول مولانا عبدالرحمن جامی – رحمت الله علیه – :
حدّ ثنایش بجز خدا که شناسد /*/ من که و اندیشه‌ ای ثنای محمّد

محمود احمد نوید