یاد طالبانِ بُت شکن بخیر …!

(به بهانۀ مظلومیت مسلمانان برما)

محمود احمد نوید
چندیست که بار دیگر ظلم، وحشت، بربریت، جنایت و ددمنشی دشمنان بشریت و انسانیت؛ بودائیسم افراطی در برما، یا همان میانمار، به اوج خود رسیده است، تصاویر برآمده از آن جنایت ها چنان هولناک و دلخراش اند که به هیچ قسم طاقت انسان نمی شود که نگاه شان کند، سبحان الله به این همه مظلومیت و ای افسوس به اینهمه بی تفاوتی!؟
در حالیکه مسلمانان برما در آتش خشونت بودائیسم وحشی و افراطی، می سوزد چند وقت پیش (۱۵/۳/۱۳۹۴ هش) در بامیان زیر چتر حکومت نام نهاد وحدت ملی، جشن شادی و خوشی به مناسبت بزرگداشت از آثار بت بزرگ بودا بر گزار شد و به اصطلاح به همین مناسبت به شهر بامیان، عنوان پایتخت فرهنگی موسسه سارک داده شد و در حاشیۀ آن همایش سرور دانش معاون اول اشرف غنی چنین گفت: ” دشمنان صلح و آبادانی این سرزمین در ۲۰ حوت ۱۳۷۹ بدترین و تلخ‌ ترین جنایت فرهنگی را در بامیان مرتکب شدند و مجسمه‌های تاریخی و بی ‌نظیر بودا را تخریب کردند و بخشی از هویت فرهنگی افغانستان را زیر آوارها دفن کردند” آیا برگزاری این همایش و سخنان آکنده از خشم و نفاق دانشِ بی دانش در روزهای که تلخ ترین خبرها از ظلم و جنایت های فراوان بودائیسم افراطی بالای مظلومان برما به گوش می رسد چه عنوانی جز ذلت تاریخی حاکمان دست نشاندۀ وقت می تواند داشته باشد؟
دانش از خدای بودائیسم؛ یعنی همان بت بزرگ بودا در بامیان به عنوان بخشی از هویت فرهنگی افغانستان و مجسمۀ بی نظیر و تاریخی یاد می کند در حالیکه پرستشگران و بندگان همان بت در برما فرزندان مسلمین را با فجیع ترین طرز ممکن به قتل رسانده، تیکه تیکۀ شان ساخته، گوشت های بدن شان را کباب کرده و با سرهای اطفال و زنان شان فوتبال می کنند، به تفریح و خوش دلی خود انگشتان فرزندان اسلام را قلم کرده و غیرقابل وصف ترین جرم و جنایت ها و تجاوزها را بالای ناموس مسلمین مرتکب می شوند، او بجای همدلی با فرزندان اسلام با بودائیسم افراطی هم نوا شده و برای خدای بودایی ها جشن ملی برپا می کند و نامش را هم مسلمان و یا حاکم سرزمین اسلامی می خواند و بدتر ازهمه اینکه از مجاهدین راه خدا و سربازان جان برکف اسلام به عنوان دشمنان صلح و آبادانی یاد کرده و شهکار تاریخی طالبانِ قهرمان که سنت پدر انبیاء حضرت ابراهیم بت شکن علیه السلام را با شکستاندن بت های بامیان احیاء کردند آن را جنایت فرهنگی می خواند؟!
افسوس بر ما افغان ها که روزگاری در جهان نام بزرگ اسلام و غیرت را با افتخار یدک می کشیدیم امروزه کسانی بر سرما حکومت می کنند که به خدایان بودائیسم افراطی، افتخار کرده و برای خوشحال ساختن قلب بت پرستان جشن ملی می گیرند!؟
و در عین حال، وقتی تصاویر داکتر عبدالله در سفر به تاجیکستان را دیدیم که چگونه به پای مجسمه و بت بزرگ آن کشور سبد گل گذاشته و ادای احترام می کند دیگر چه دلیلی بر اسلامیت و افغانیت این حامیان بت ها و بت پرستان باقی می ماند؟!؟
آیا واقعا ذلتی بالاتر از این وجود دارد که به نام حاکم اسلامی، کسی در مقابل بت ایستاده و ادای احترام کند؛ آیا محبت چوکی و قدرت تا این حد شیرین است که انسان بخاطر آن حاضر می شود از همۀ ارزشهای انسانی و اسلامی خود دست بکشد؟؟؟
اینجاست که با تاثر و افسوس به یاد طالبانِ بت شکن می اُفتیم و می گوئیم واقعا که طالبان در زمان زمام داری شان با شکستاندن و انفجار دادن بت های بامیان و خدایان باطل بودایی بزرگترین شهکار تاریخی را به ارمغان آوردند؛ ولی افسوس صد افسوس که طالبانِ قهرمان مشغول نبردهای مهم و سرنوشت ساز با دشمنان صلیبی و غلامان حلقه به گوش آنها اند و فرصت دلجویی از برادران مظلوم برما را پیدا نمی کنند؛ اما به خدا معلوم است که مظلومان برما همواره در یاد طالبان و دیگر مجاهدین راه خدا و مومنین مخلص روی زمین اند تا بلکه بشود راهی یافت تا مظلومان برما را کمک اسلامی، انسانی و بشری نمود و مقداری از آلام و مصائب جانکاه آن ملت مظلوم را کاست!
و یقینا اگر روزی خوش ترین خبر، خبر انفجار بت های بودا در بامیان توسط طالبان بود؛ امروز متاسفانه بدترین خبر، خبر در خون غلتیدن مسلمانان مظلوم برما توسط بت پرستان جنایت کار تاریخ (یعنی بودائیسم افراطی) است!