پیشی‎گرفتن و سبقت با صداقت است نه با پُست و مقام !

 

بقلم: شاگرد اسامه بن لادن

ترجمه: سعد الله بلوچ

 

خدمت و به‎کارگیری در جهاد از طرف خداوند متعال است نه از طرف مسئولان و فرماندهان.

ای که در خواسته‎ات صادق هستی، اگر خداوند متعال بخواهد تو را به جایی بگمارد، اگر تمامیِ جن و انس بخواهند آن‏را از تو بگیرند، نمی‏توانند آن‏را ازت بستانند.

مجاهد باید بداند که معاملۀ او در جهاد با خداوند متعال است نه با امیرش، و بی‏تردید تنها در صورتی می‏تواند به جا و مقامی برسد که با خداوند متعال صادق باشد نه با التماس امیران.

در گذشته نیز اتفاق افتاده‏است که مجاهدین بزرگی از امیران خود شکوه و گلایه‏هایی داشته‏اند که آنها را از فرصت‏ها محروم کرده‏اند، اما در نهایت با گذشت ایام خداوند متعال برای آنها روزهای بهتری فراهم نموده‏است که یا از آنها کار گرفته‏است و یا اینکه آنها را برای همنشینی‏اش بر گزیده‏ و شهید نموده‏است، جایگاهی که همه به آن رشک می‎خورند.

وقتی این ذهنیت در قلب مجاهد نهادینه گردد، مشکلات راه جهاد از قبیل شکوه از امیران و بدگویی حاسدان، در دید او بی‎ارزش و کوچک می‎شوند؛ زیرا او در جهانی دیگر است.

چه بسا با مجاهدی روبه‏رو می‏شوی که در وجود او استعدادها و صلاحیت‏های فراوانی می‏یابی اما آنطور که شایسته اوست از او کار گرفته نمی‏شود و حمایت نمی‏شود، اما او دارای قلبی خاشع و روح پاکیزه‏ای دارد که از داده‌های خدا خشنود است؛ زیرا او کاملا پخته‏‎است و این امر را بخوبی درک می‎کند.

جهاد تنها راه و کاری است که اگر از فرصت‎ها و مسئولیت‎هایِ آن محروم شوی به نفع‎‎ات است؛ زیرا خداوند متعال تو را در قبال صبر و نیت، اطاعت و فرمان‎برداری‎‎ات به تو اجر و پاداش می‎دهد و با وجود صلاحیت‏هایت اگر موارد فوق را هم در نظر داشته باشی بعید نیست که مقام‏ات پیش خداوند متعال به بالاترین منزل برسد.

قصه‎های زیادی در جهاد داریم که مجاهدین با صلاحیت زیادی به فرصت‎ها و مقام‎ها نرسیده‎اند که اگر زمینه برای آنها فراهم می‎شد، در سرزمین جهاد شگرد آفرینی می‎کردند، اما به یکبار در جایی دیگر به کار گرفته‎ شده‎اند یا اینکه به مقام والای شهادت نائل آمده‎اند.

ای مجاهد!

برحذر باش از اینکه در دل‎ات مقام و مسئولیتی بخواهی؛ زیرا مشکلاتت را دو چند می‎کند و تو را یا به سرکشی و یا به شکوه سوق می‎دهد، این را  آنچه از خیر و خوبی به تو می‌رسد، از فضل خدا بر تو است‌؛ و آنچه بلا و بدی به تو می‌رسد از خود تو است و به سبب قصور و گناهی است که مرتکب شده‌ای.

صحابۀ کرام رضوان علیهم اجمیعن بخوبی به این امر واقف بودند، به‎همین خاطر آنها هرگز از این ناراحت نمی‎شدند که از مسئولیت بر کنار می‎شدند و به یک سرباز عادی منتقل می‎شدند؛ زیرا آنها می‎دانستند که نجات و کامیابی به اندازۀ صداقت و راستی است نه به مقام و مسئولیت.

چقدر سربازان گمنامی هستند که برای امت اسلام، کارهایی کرده‎اند که فرماندهان و امیران‎شان هم نکرده‎‎اند.

چقدر سربازان عادی هستند که پیش خداوند متعال از امیران‎شان مقرب‎تر اند.

آری؛ جز این نیست که ملاک تقوا و استقامت است نه مقام و شهرت.

مجاهدی‎که صادقانه با رب‎اش در جهاد است و می‎خواهد برای پیروزی مسلمانان سهیم باشد، هیچ برایش مهم نیست که امیر باشد یا مامور و مجاهد عادی؛ زیرا اصل سرمایۀ او نیت‎اش است.

ای مجاهد!

سبقت و پیشی بگیر. اخلاص و مهارت‎هایت را به نمایش بگذار، این زندگی دنیا می‎گذرد، قطعا مسلمانان آنوقت پیروز می‎شوند که طالب آخرت باشند نه طالب متاع بی‎ارزش دنیا، پس آمادگی کن وکمر همت را ببند.

پُست‎های دنیا شما را فریب ندهد؛ زیرا خداوند متعال فرموده‏است: ( وَهُوَ الَّذِی جَعَلَکُمْ خَلاَئِفَ الأَرْضِ وَرَفَعَ بَعْضَکُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِّیَبْلُوَکُمْ فِی مَا آتَاکُمْ إِنَّ رَبَّکَ سَرِیعُ الْعِقَابِ وَإِنَّهُ لَغَفُورٌ رَّحِیمٌ). ‏

‏ترجمه : ‏‏خدا است که شما را جانشینان ( دیگران برای آبادانی جهان در کره ) زمین گردانید، و ( در استعدادهای ذاتی و مواهب آسمانی و اموال کسبی ) برخی را بر برخی، درجاتی بالاتر برد ( و در کمال مادی و معنوی به نسبت استفاده شخص از اسباب و سنن یزدان و گسترده در پهنه جهان، کسانی را بیشتر از کسانی ترقّی و تعالی داد ) تا شما را در آنچه به شما داده است بیازماید ( و در عمل مشخّص شود چه کسی به شرائع آسمانی مؤمن یا کافر و در نعمت‎های خدادادی سپاسگزار و یا ناسپاس است) . بی‎گمان پروردگارت زود رساننده عقاب ( به مخالفان ) است و او دارای مغفرت بی‎کران و رحمت فراوان ( در حق پشیمان‌شوندگان از گناهان و برگردندگان به آستان یزدان ) است.‏

و هر قدر محبت مسئولیت و شهرت از قلب مجاهد بیرون شود به همان اندازه فضل خدا را در خود احساس می‎کند: (تِلْکَ الدَّارُ الْآخِرَهُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِینَ لَا یُرِیدُونَ عُلُوّاً فِی الْأَرْضِ وَلَا فَسَاداً وَالْعَاقِبَهُ لِلْمُتَّقِینَ). ‏

 

‏ترجمه: ‏‏ما آن سرای آخرت را تنها بهره کسانی می‌گردانیم که در زمین خواهان تکبّر و استکبار نیستند و فساد و تباهی نمی‌جویند ( و دل‎هایشان از آلودگیهای مقام‌طلبی و شهرت‌طلبی و بزرگ‌بینی و تباهکاری، پاک و پالوده است) ، و عاقبت از آن پرهیزگاران است .‏

این به این معنی نیست که مجاهد هیچ مسئولیتی را نپذیرد، بلکه آن را به این نیت قبول کند که آن یک تکلیف و مسئولیت است نه نشانه بهتری و شرافت، و باید نسبت به مسئولیت‎اش احساس مسئولیت کند و از خداوند بترسد و به خوبی کارش را انجام دهد.

این را بدان که اگر به عنوان یک مجاهد عادی خدا را تسبیح بگویی و هیچ کس تو را بد دعایی نکند به مراتب برایت بهتر است از اینکه امیر و مسئول باشی و به سبب کثرت مشاغل خدا را نتوانی ذکر کنی و بترسی که مجاهدی تو را بد دعایی نکند. و چون مسئولیتی به تو سپرده شد خواب را کنار بگذار.

بسیاری از برادران مجاهد خود را دیده‎ایم که از مسئولیت‎ها فرار می‎کردند و اگر به ناچار مسئولیتی به آنها واگذار می‎شد، چهرهایشان کاملا محزون می‎شد، می‎ترسیدند که خداوند متعال آنها را دو چند محاسبه نکند.

هان ای مردم! نصرت و پیروزی تنها به دست کدام شخصی که شما او را می‎شناسید و آن را قدر می‎کنید نیست، چه بسا که پیروزی بسبب ناتوان‎ترین و ضعیف ترین شخص موجود در صف‎تان باشد، بخاطر صداقت و مقبولیت آنها به نزد الله متعال. پس پیشی بگیرید.

هر مجاهدی که دارد جهاد می‎کند او جایگاه بلندی دارد، او در سبقت بلندی قرار دارد، برابر است که سرباز عادی باشد یا امیر کلان. خوشبحال کسی که صادق باشد. و لازم است کسی‎که صادق است بایستی مورد آزمایش و ابتلا قرار بگیرد! نباید همت‎ها سست شود..

بعضی از مردم چون به آنها مسئولیتی داده شود دست و دلباز می‎شوند و سخاوت می‎کنند و اگر به آنها مسئولیتی واگذار نشود سرکش می‎شوند و به نعمت جهاد ناشکری می‎کنند. اینها کسانی هستند که خداوند متعال صف شما را از آنها پاک و پاکیزه می‎کند.

اما کسی که تواضع بکند و بر بیعت خود استقامت کند چه امیر باشد یا مجاهد عادی، این شخص حتما شامل الطاف الهی در این دنیا و آخرت می‎شود و رستگار دو جهان می‏شود..

چه بسا مجاهد با مسئولیتی مورد آزمایش قرار می‎گیرد که آنگاه خداوند به قلب او می‎نگرد اگر صادق باشد و دوباره از آن مسئولیت سبکدوش شود او صبر و شکیبایی می‎کند و این را برای خود ثواب میداند و استغفار می‎کند و به سوی خدا بر می‎گردد و در مسیری گام زن می‎شود که خدا را خشنود می‎گرداند.

اما اگر شهوت نفس در او باشد واقعا محروم و زیانمند می‎شود، سرکش می‎شود که نه اطاعت می‎کند ونه فرمان‎برداری، و همیشه از این محروم شدن امارت رنج می‎برد و گله مند می‎شود تا که از دید مردم می‎افتد و در آخر صف قرار می‎گیرد تا اینکه کلا از صف جهاد خارج می‎شود.

این تشخیص و علاج مرضی است که میادین جهاد آن را تشخیص داد‎ه‎اند، و شیخ اسامه بن لادن رحمه الله آن را با این عبارت معالجه نموده‎اند که به امیرانی که تازه امیر می‎شدند می‎فرمود: ( اعلم أنک معزول یوما ما) یعنی: « بدان روزی از این مسئولیت‎ات سبکدوش می‎گردی.» و این بهترین دارو بود.

سپاس خداوند متعال را بخاطر نعمت جهاد، و هر کسی‎که خداوند متعال به او نعمتی داده‎است باید شکر گذار آن باشد که کارش را بخوبی انجام دهد و بر اخلاص و صداقت هرچند حریص باشد هرچند که مورد آزمایش قرار گیرد، و این چنین تغییر را تجربه کنیم.

 

۲۲ رمضان المبارک ۱۴۳۷ ه.ق