همدلی و احسان بخشی از جهاد مقدس ماست!

محمود احمد نوید در چند روز اخیر کمک های انسان دوستانه و خیرخواهانۀ مجاهدین در ماه مبارک رمضان  با ملت خود در گوشه و کنار افغانستان در رسانه های خبری مجاهدین و صفحات اجتماعی بسیار خبرساز شده و تمام تبلیغات دروغین دشمنان که از مجاهدین چهره های خشن و ضد مردمی در رسانه های زرخرید […]

محمود احمد نوید
در چند روز اخیر کمک های انسان دوستانه و خیرخواهانۀ مجاهدین در ماه مبارک رمضان  با ملت خود در گوشه و کنار افغانستان در رسانه های خبری مجاهدین و صفحات اجتماعی بسیار خبرساز شده و تمام تبلیغات دروغین دشمنان که از مجاهدین چهره های خشن و ضد مردمی در رسانه های زرخرید خود داشتند را پوچ و برملاء ساختند؛ این عمل حسنۀ مجاهدین ضمن آنکه یک اقدام بسیار نیک و ارزشمند در نزد الله جل جلاله است بلکه یک گام بسیار خوب در جهت نشان دادن مهر و محبت درونی مجاهدین با ملت خویش نیز بوده و باعث ایجاد قرابت فکری و عملی با مردم می شود.
در حالیکه رسانه های اجیر شدۀ دشمنان مثل تلویزیون یک و طلوع بارها و بارها با دروغ ها و گزافه گویی های خود در ذهن و فکر ملت مومن و شریف افغانستان از طالبان بدگویی و برخلاف اصول رسانه ای و رسالت مهم رسانه ها در راستای آگاهی درست و صحیح از جریان ها و تحولات کشور عمل کرده و کارنامۀ سیاه در تاریخ رسانه دارند؛ آنگاه که کارهای شایسته مجاهدین را می بینند که در سطح بالا و قوی در جامعه تبلیغ می شود و هیچ چارۀ جز قبول کارهای شایسته مجاهدین را ندارند و همینطور بر دوراهی نشر اخبار از کارها و فعالیت های انسان دوستانۀ طالبان قرار می گیرند؛ نمی دانند کدام راه را برگزینند آیا به مردم دروغ بگویند و انکار کنند که مثلا مجاهدین در جاهای مختلف کمک های هنگفت با ملت خویش نداشته و در نهایت تن به رسوایی و بی اعتمادی بیشتر بدهند؛ و یا اینکه بر خلاف اصول تعریف شده از سوی اربابان شان راجع به اینگونه فعالیت های مجاهدین خبررسانی کنند که این امر نیز موجب از دست دادن موقعیت و مرتبۀ شان از سوی باداران شان می شود که بهترین گزینه برای شان سکوت می ماند و یا دیوانه وار فریاد بزنند که چرا طالبان این کارها را می کنند؟!
بطور نمونه، یما سیاوش مجری تلویزیون طلوع راجع به کمک های خیرخواهانه مجاهدین با ملت مسکین و بی بضاعت خود، در صفحه فیسبوکش با گذاشتن تصاویری از طالبان که در حال کمک با مردم می باشند نوشته است:
در کندز چی میگزرد ؟
کجاست والی این ولایت ؟
کجاست فرمانده امنیه ؟
کجاست فرمانده فرقه ۲۰ که تازه تشکیل شده ؟
طالبان در ولسوالی امام صاحب به مردم کمک کرد .”
این مجری شیطان صفت گویا در تلاش است یک خبر مهم را بروز رسانی کند اما دیوانه وار ارگان های محلی را صدا می زند که کجایند؛ یعنی چه یعنی بیایند جلوی کمک های طالبان به ملت را بگیرند؟
یعنی نباید به ملت مظلوم و مسکین افغانستان از طرف کسی کمک شود چون نوعی جرم است؟
و یا نه موسسه های خارجی به هزار هدف و نیت شوم می توانند کمک کنند و قابل تحمل است اما اگر مجاهدین اینگونه اعمال را انجام بدهند جرم تلقی می شود؟!
و اصلا شاید به این خاطر باشد که کجایند ارگان های محلی بیایند جلوی اینگونه فعالیت های طالبان که خبرساز شدن این اخبار باعث می شود مردم به حقانیت و خیرخواهی طالبان پی برده و تمام تبلیغات سیاه و دروغین شبکه های خبری و اجتماعی حکومت مزدور کابل و قلم به دستان اجیر و رسانه های زرخرید آن از بین بروند و ملت بفهمد که واقعا طالبان آنگونه نیستند که طلوع و یک و غیره می گویند بلکه طالبان همچنانکه احساس و غیرت کفر شکنی و اشغال ستیزی را دارند به همان منوال، احساس همدلی و همنوایی با ملت مسکین و بی بضاعت خویش را نیز دارند و بازتاب و تبلیغ این مفکوره به معنای مرگ رسانه های زرخرید دشمنان و تبلیغات پوچ شان است.
و اما در جواب سیاوش و امثالش که حتما کتلۀ عظیمی از دروغگویان اند باید گفت:
واقعیت آن است که در قندوز حقانیت طالب و بطلان حکومت اجیر می گذرد.
والی این ولایت که از سوی حکومت مقرر شده با گوشت و خون ملت معامله کرده و نه اینکه از مال شخصی و حکومتی چیزی به ملت نمی دهند بلکه همان کمک های خیریه که به اسم مردم افغانستان از خارج می آیند را هم به جیب مبارک شان می زنند.
قوماندان امنیۀ اجیر حکومت در قندوز، با سربازان دزد و دغلبازش نقشه می کشند که چگونه سر راه مردم را گرفته و کلاس های جیب بری و سرقت و چور و چپاول را که از باداران خارجی شان آموزش دیده را بر سر ملت غریب و بیچارۀ افغان طرح و اجراء نمایند.
فرماندۀ فرقۀ ۲۰ تازه تشکیل شده با دیگر فرماندهان اجیر حکومت در حال نقشه کشی اند که همین کمک هایی که طالبان با ملت مسلمان خویش کرده اند را چگونه و به چه بهانه از چنگ ملت در آورده و به ملت مظلوم باز چه تهمت ها و افترائات دروغین بزنند.
و اینکه طالبان در ولسوالی امام صاحب کمک کرد باید بگوییم که مجاهدین نه تنها در ولسوالی امام صاحب قندوز این عمل خیر را انجام دادند و نه هم اینکه این کمک ها دفعه اول شان است؛ بلکه مجاهدین همیشه با ملت خود کمک کرده و می کند و نه تنها در قندوز بلکه در سایر ولایت ها از جمله فراه، فاریاب، کنر، پکتیا و پکتیکا و … این کمک های انسان دوستانه و خیرخواهانه را انجام داده و این سلسله کماکان جریان دارد.
اما چیزی که دشمنان کمتر می پرسند این است که طالبان از کجا این کمک ها را با ملت خود کرده اند؛ بله مجاهدین این کمک ها را از بودیجه های هنگفت حکومتی و یا از طریق موسسه های خیریه جهانی انجام نداده اند؛ بلکه مجاهدین این کمک ها را از همان خرجی و مصرف روزانۀ خود که به سربازان نظامی شان در میدان های جنگ می دهند کمک کرده، در واقع از همان نانی که در سنگر  به خاطر رفع ضرورت انسانی و گرسنگی داشتند کمک کرده و نان سنگرشان را با ملت مسکین خود تقسیم نمودند خیر است اگر طالب یعنی همان مجاهد شب گرسنه بخوابد ولی اگر ملت گرسنه اش در پهلویش سیر بخوابد برای مجاهد چنان ارزش دارد مثلیکه یک کندک مهم نظامی را فتح کرده باشد؛ چون مقصد رضای الله است که همانطوریکه با فتح و پیروزی بر دشمنان حاصل می شود ممکن با سیر کردن شکم گرسنۀ بندۀ از بندگان الله نیز حاصل شود؛ و مجاهد به دنبال حصول همین مقصد والاست.