نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
محمد داود مهاجر مــاه تــابــــان‌تــر ز مــاه آســمــان ابــر رحــمت بـر فــراز این جــهان آذرخــشی در دل شــب‌هـای تــار آفــتاب عــدل و احسان بی‌گـمان بــوی گــل آیـد ز نــام اطــهــرش احــمد و محمــود، برتـر از شـهان او چو نــوری پرتــوَ افـشانی کـند انجــمن با نــور ایشان دُر فــشان آن کــویر خشــک دل‌ها زنده شد تا […]
محمد داود مهاجر
مــاه تــابــــان‌تــر ز مــاه آســمــان ابــر رحــمت بـر فــراز این جــهان
آذرخــشی در دل شــب‌هـای تــار آفــتاب عــدل و احسان بی‌گـمان
بــوی گــل آیـد ز نــام اطــهــرش احــمد و محمــود، برتـر از شـهان
او چو نــوری پرتــوَ افـشانی کـند انجــمن با نــور ایشان دُر فــشان
آن کــویر خشــک دل‌ها زنده شد تا ز بطــحا ابر رحــمت شد عیان
جهل و ظلمت پاره شد از رعد او از بــرائــت مائــده هـم از دخــان
او چــراغ محــفل انــسان و جن مــاه تــابان هــدایت هــر زمــان
گفتُ یاسین گفت طاها کـردگار قاصــر آیــد بهر نعتـش هر زبـان
ای مهاجر نعت مولا گو به شــعر تا که شاید شافعت گردد هــمان
با سپاس از شماره ۴۰ مجله حقیقت
این مطلب بدون برچسب(تکونه) می باشد.
دیدگاهها بسته است.