افغانستان را فراموش نکنیم!

نویسنده: محمد

این‌که او چه کسی است و چه کارهایی انجام می‌دهد و کجا زندگی می‌کند، مورد بحث ما نیست؛ اما ما همین‌قدر می‌دانیم که او یک افغان است؛ افغانی که به‌فکر آبادانی، رفاه، توسعه و پیشرفت وطنش است؛ افغانی است که در وقت نیاز به داد افغان‌های مظلوم، ستم‌دیده و بی‌کس می‌رسد؛ افغانی که خیلی راحت می‌توانست همانند سایر تاجران و سرمایه‌گذاران، مال و ثروت هنگفتش را در کشورهای دیگر سرمایه‌گذاری کند؛ اما او ترجیح داد زمینهٔ کار را برای هم‌وطنانش فراهم سازد؛ زیرا او دوست دارد افغانستان دوباره سر پاهای خود ایستاد شود و از دیگران بی‌نیاز گردد.
تجارت در افغانستان رونق بگیرد، برای صدها هزار افغان در این وطن کار پیدا شود و مردم بتوانند از این طریق، نان شب خود را پیدا کنند.

بله، او یک افغان است. او در همین کشور متولد شده، درس خوانده و در همین کشور پر‌وبال گرفته است. او با دردهای این مردم آشناست. او زادهٔ همین مرز‌وبوم است. او پروردهٔ دامان همین کشور است. او بهترین دوران خود را در همین کشور سپری کرده‌است. او با خانه و کاشانهٔ همین وطن خاطرات دارد. او یکی از هزاران افغانی است که فعلا در خارج زندگی می‌کند، اما وطنش را فراموش نکرده‌است.
نام میرویس عزیزی را این‌روزها در اخبار و فضای مجازی زیاد می‌شنویم. در زمان حادثهٔ دلخراش و هولناک زلزلهٔ هرات که بسیاری از هم‌وطنان عزیزمان در آن حادثهٔ دردناک، زخمی و شهید شدند نام این مرد را شنیدیم که با کمک مالی خود همهٔ مردم را شگفت‌زده کرد. میرویس عزیزی با مردم هرات «دوصد میلیون افغانی» کمک کرد. او با این پول برای مردم زلزله‌زده هرات: خانه، مسجد، مکتب، پارک و سایر موارد نیاز ساخت. میرویس عزیزی، در سفر اخیرش به‌ ولایت هرات بعد از این‌که شهرکی را که به هزینهٔ خودش ساخته شده بود، افتتاح کرد، گفت: «قصد دارم در افغانستان در بخش‌های توسعهٔ راه‌آهن و تولید انرژی ده میلیارد دالر سرمایه‌گذاری کنم». خداوند متعال همان‌گونه که به میرویس ثروت کلان داده‌است قلب بزرگ نیز بخشیده‌است؛ او به این مورد بسنده نکرد بلکه وقت سرازیرشدن مهاجران از مرزهای ایران و پاکستان، مهاجرانی را که از پاکستان ردمرز شدند، هم‌کاری و هم‌یاری نمود و به آنان نیز کمک کرد.
این‌ها چند نمونه بارز از خدمات این تاجر افغان هستند. قبلا نیز او تصمیم داشت یک شفاخانهٔ بزرگ جهت تداوی مریضان سرطانی و یک دارالأیتام که تقریبا گنجایش ده‌هزار یتیم را داشته باشد، در کابل بسازد.
او تاجر نمونه و الگو است. تاجری که باید سایر تاجران افغانی که در کشورهای دیگر سرمایه‌گذاری کرده‌اند، او را به‌عنوان الگو انتخاب کنند و جهت شاد‌ساختن دل مردم افغانستان همانند او دست به اقدامات مسرّت‌آمیز بزنند، کاری که در تاریخ اسلام، نمونه‌های آن خیلی زیاد به‌چشم می‌خورد.
تاجران عزیزی که در کشورهای خارجی سرمایه‌گذاری می‌کنید به‌فکر افغانستان باشید. افغانستان سرِمان حق دارد، افغانستان رنج کشیده‌است. افغانستان چهل سال در جنگ بوده‌است. افغانستان بیست سال زیر یوغ استعمار و اشغال سپری کرده‌است. پول و درآمد افغانستان در طول سالیان متمادی حیف‌ومیل شده‌است. افغانستان دلسوز نداشته‌است. امروز افغانستان به صاحبان اصلی خود برگشته است. امروز افغانستان به حمایت مالی و پشتبانی مادی شما نیازمند است. امروز افغانستان با قیادت و رهبری «امارت اسلامی» و با هم‌کاری شما ثروت‌مندان عزیز و تاجران بزرگوار می‌تواند قله‌های موفقیت را یکی پس از دیگری طی کند و به آرمان دیرینهٔ خود برسد. امروز وقتی ما تاجران کلان، ثروت‌های هنگفت، ذخایر فراوان داریم پس چرا فقرای افغانستان دست‌های‌شان را به‌سوی دیگران دراز کننند و از مؤسسات خارجی که معلوم نیست چه اهدافی در سر می‌پرورانند، کمک بخواهند؟ چرا جوانان افغانی مسیرهای طولانی و احیانا مُهلک را طی کنند تا به یک لقمهٔ نان برسند؟ پس این سرمایه‌ها چه وقت به دردمان می‌خورد؟ ثروت‌مندان عزیز، درست است ثروتی را که خداوند به شما داده از آن شماست؛ اما شما نباید احساس کنید که دیگران بر شما حق ندارند. فقرا، بی‌نوایان، یتامی، مساکین و سایر نیازمندان در مالِ شما حق دارند، پس با اقدامات خارق‌العاده و شگفت‌انگیزتان دل رنجیدهٔ آنان را نیز شاد سازید و لبخند را بر لبان آنان جاری سازید و چهره‌های چروکیده و دست‌های تکیده کودکان را مداوا کنید. دست نوازش را بر سر یتیمان کشور بکشید و کمر خمیدهٔ محاسن‌سفیدان کشورتان را راست کنید. اقشار مستضعف کشورتان را دیدار کنید و با کمک با آنان و توسعهٔ کشورتان باعث افتخار هم‌وطنان‌تان شوید. ملت چشم‌انتظار شماست. این ملت را فراموش نکنید، افغانستان را فراموش نکنید. شما عزیزی دوم باشید!