صفحه نخست | کور پانه اعلامیه ها / سخن روز
  • تاریخ انتشار : سنبله ۴, ۱۳۹۵ - 6:04 قبل از ظهر
  • کد خبر : 36407
  • مشاهده : 523

    • آیا اعزام ۱۰۰ عسکر امریکای ، برای زخم های اشغالگران و غلامان مداوا شده می تواند ؟

    پس ازین که موج های خروشان جهادی در سراسر کشور تند تر و تیز تر گردید و نیروی ۳۵۰ هزار نفری رژیم کابل که از سوی امریکای ها پرورش شده اند نتوانستند در برابر تهاجم سبک رفتارِ فرزندان راستین افغان زمین ایستادگی بکنند ، اکنون دشمن سعی دارد تا از راه تبلیغات پوچ در راه […]

  • تاریخ انتشار : سنبله ۴, ۱۳۹۵ - 6:04 قبل از ظهر
  • کد خبر : 36407
  • مشاهده : 523
    • پس ازین که موج های خروشان جهادی در سراسر کشور تند تر و تیز تر گردید و نیروی ۳۵۰ هزار نفری رژیم کابل که از سوی امریکای ها پرورش شده اند نتوانستند در برابر تهاجم سبک رفتارِ فرزندان راستین افغان زمین ایستادگی بکنند ، اکنون دشمن سعی دارد تا از راه تبلیغات پوچ در راه پیشرفت های مجاهدین مشکل ایجاد بکنند ، نیروهای اشغالگر می کوشند مزدوران داخلی خود را چیزی روحیه بدهند و حد اقل تا یک مدتی از فروپاشی کامل حفاظت بکنند ( اما ای بسا آرزو که خاک شده است ) .
    پروپاگند اوباما ( رییس جمهور امریکا ) که چند هزار نیروهای خود را از افغانستان بیرون نمی کند ، ادعای وزارت دفاع امریکا که بمباران طیارات B52 را دوباره آغاز نموده اند ، وعده های همکاری پول و سلاح برای رژیم مزدور و اکنون اعزام ۱۰۰ تن عساکر امریکای برای ولایت هلمند ، این همه غوغا و هیاهوی است که در رسانه ها بسیار پرآوازه است و لیکن آگاهان می دانند که هیچگاه مانع پیروزی های مجاهدین شده نمی تواند و نیز نمی تواند زخم های اشغالگران و مزدوران آنان را برای دراز مدت درمان بکند .
    هلمند ولایتی است که شاخ های نیروهای خود سر و اشغال گر درین جا شکسته است ، تلفات را که نیروهای امریکای و بریتانیای در طی پانزده سال گذشته در افغانستان دچار شده اند نصفِ آن در همین کارزارِ شیردلان رخ داده است ، به اعترافِ اشغالگران بیش از ۳۵۰۰۰ نیروهای متجاوز درین سرزمین آزادگان بخت خود را آزموده اند ( اما هیچ یکی نتوانست این اقلیمِ دلیران را تسخیر بکند ) .
    امروز ۹۰ در صد خاک هلمند زیر گام های مجاهدین قرار دارد ، این خود شاهد است که مردم این ولایت نه تسلیمِ بیگانگان و یورشگران شده اند و نه هم از جادهء استقلال عقب نشینی می کنند ، مردم این ولایت مردانه وار با فرزندان اصیل وطن ایستاده اند و سینه های خود را در برابر هر نوع دسیسه ها و توطئه های خون آشامِ اشغالگران سپر نموده اند .
    هرگاه ۳۵۰۰۰ نیروهای مجهز اشغالگران نتوانستند در برابر موج های پر تلاطم مجاهدین در هلمند مقاومت بکنند ( چه جای که پیشرفت بکنند ) ، حتی بزرگ ترین قرارگاه نیروهای اشغالگر که به نام باستن یاد می شد به مخروبه مبدل گردیده است  ، آیا خنده آور نیست که اکنون امریکا می خواهد غلامان مورال باخته را با اعزام ۱۰۰ تن عساکر جدید و بی تحربۂ خود دوباره به پا ایستاده کند ؟
    بهتر است که امریکا دیگر از زورگوی های ابلهانه خود داری بکند ، ویژگی ها و عزم متین افغان ها را درست درک بکند ، تا دیگر در انتظار اجساد نیروهای خود نباشد و نیز مردم خود و مردم افغاننستان را مشغولِ منازعات نسازد ، امریکا باید اعتراف بکند که ریشه های اشغال در افغانستان پایدار نمی باشد ، نام افغانستان باید در تاریخ جنگی امریکا فوق تر از ویتنام درج گردد ، تا نسل های جدید امریکا با مطالعۂ سرگذشت خونین و ننگین پدران خود عبرت بگیرند و حماقتِ مرگ بارِ نیاکان خود را که تهاجم بر افغانستان است تکرار نکنند .
    تک

    این مطلب بدون برچسب(تکونه) می باشد.