نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
این زندان به حدی بدنام بود که حامد کرزی، بزرگ‌ترین حامی اشغال آمریکا در افغانستان در سال آخر زمام‌داری خود راجع به آن گفته بود: “بر اساس معلوماتی که در اختیار دارم بگرام جایی است که افراد بی‌گناه با توهین و شکنجه به آنجا منتقل می‌شوند و بدون کدام جرم و جنایتی، بازداشت می‌شوند.”
پیش از کرزی در سال ۲۰۰۸ میلادی یک هیئت سنای آمریکا نیز پذیرفته بود که نیروهای خارجی اکثر مردم را بر اساس شک و شبهه در زندان بگرام نگهداری کرده‌اند که این کار موجب عناد، عداوت و دشمنی عموم مردم با آمریکا می‌شود.
پس از اعتصاب‌های پی‌هم از سوی اسیران زندان بگرام حکومت آمریکایی ادارهٔ جهانی حقوق بشر و ادارهٔ کابل مجبور شد تا احوال زندانیان را از نزدیک نظارت کنند، پس از آن برخورد وحشیانه و ناشایستهٔ مسئولان و محافظان زندان را مشاهده کردند. هئیت وکلای پارلمان نیز اعتراف کرد که برخی از اسیران علاوه بر اینکه مدت‌زمان معین حبس خود را در زندان سپری می‌کنند، بازهم در زندان نگهداری می‌شوند. اعضای این هیئت به رسانه‌ها گفتند: “در زندان ۶۵۰۰ اسیر وجود دارند و از سوی مسئولین برخورد حیوانی صورت می‌گیرد.” خلاصه اینکه بگرام در واقع گوانتاناموی افغانستان بود که ریکاردهای جنایات ضدبشری در آن ثبت شده‌اند و اگر اکنون از هر اسیری تحقیق و تفتیش صورت گیرد حتماً شاهد انواع و اقسام مظالم غیر انسانی بوده است اما مسئولان ظالم، فاسد و وحشی بگرام چند بار مکرراً توسط رؤسای جمهور آمریکا (جورج‌بوش، بارک‌اوباما، دونالد ترامپ و…) مورد تشویق و ترغیب قرار گرفته‌اند.
هزاران افغان مظلوم و فداکار علیه این مظالم قیام نموده و تحت فرماندهی معتصم وقت جهت حفاظت عفت خواهران خود کمر همت بستند. آن‌ها بر پایگاه نظامی بگرام و سربازان خارجی حملات مرگ‌باری راه‌اندازی کردند و بالاخره توسط خود اشغالگران نیز پذیرفته شدند. دائره این حملات گسترده بر سایر پایگاه‌های نظامی شمولیت یافت و موجب اخراج اشغالگران خارجی شد. آن‌ها به تاریخ ۹ سنبله ۱۴۰۰ هجری شمسی با استفاده از تاریکی شب از بگرام بیرون شدند و پس از مدت‌زمان طولانی چراغ‌های این پایگاه نظامی خاموش شدند. در روز فتح کشور مجاهدین موفق شدند پس از ۲۰ سال به پایگاه نظامی بگرام وارد شوند و این پایگاه را مانند تمام کشور تحت حاکمیت خود درآورند. با شکستن زندان بگرام صدها تن از مجاهدین مظلوم و مردم بی‌گناه ملکی از حبس رها شدند. اشغالگران پس از بیرون شدن از بگرام، آن را سالم به افغان‌ها تحویل نداد. بعد از آن مسئولان اداره غلام افغانستان مهمات و وسائل نظامی باقی‌مانده را نابود کردند، سیستم رادار را تخریب نمودند و حتی اکثر جاهای کوچک را منهدم ساختند. اما جای شکر است که فعلاً یک خارجی در بگرام وجود ندارد و شاید خیلی زود ادیبان و قلم به دستان ما بار دیگر از بگرام تعریف و توصیف کنند.
دیدگاهها بسته است.