نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
انسان با شنیدن سخنانِ کسانی که روز‌وشب در خدمت ملت هستند و با تمام توان تلاش می‌کنند تا برای هم‌وطنان‌شان زمینه‌های کار و مشغله را فراهم سازند، بسیار خرسند می‌شود؛ کسانی که از جان‌های خود مایه گذاشتند و از هیچ کوششی در خدمت به وطن خود دریغ نورزیدند. مسئولین امارت اسلامی به شعار بسنده نکردند؛ -زیرا آنان اهل شعار نیستند- بلکه تلاش‌های آنان را همه‌ی مردم افغانستان می‌بینند و می‌دانند که آنان برای این ملت که از گذشته با فقر‌وفاقه، بی‌چارگی‌وناداری، مشکلات‌وسختی‌ها، بحران‌ها و چالش‌ها دست‌وپنجه نرم می‌کردند و این معضل، تبدیل به‌چنان هیولای شده بود که رام کردن آن ناممکن جلوه می‌کرد، چقدر فکرمند بوده و هستند.
سفرهای متعدد مسئولان امارت اسلامی به دور‌واطراف، نشست‌ها و مذاکرات‌شان با وفود و گروه‌های ارسالی، جذب سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی در بخش‌های مختلف به‌ویژه در بخش استخراج معادن، تشویق به افزایش تولیدات داخلی معیاری، خود نشانگر آن است که مسئولان به فکر پرکردن جیب‌ها، سیر کردن شکم‌های خود، درست کردن ساختمان‌های چند طبقه‌ای و سرمایه‌گذاری برای خود و فرزندان‌شان در خارج نیستند، بلکه هدف‌شان این است تا این مردم بتوانند با اطمینان‌وآرامش در کشور خود مشغول کار‌ومشغله باشند و فقر آنان را تهدید نکند و کانون گرم خانواده‌های‌شان از هم نپاشد؛ یکی از اقدامات بسیار نیکِ «وزارت کار و امور اجتماعی» در کنار سایر نهاد‌ها و ادارات دولتی و خصوصی برگزاری سیمیناری جهت فقرزدایی، اشتغال‌زایی و فعالیت‌های بیشتر در عرصه‌های کار و رونق بخشیدن اقتصاد کشور، بود. در این سیمینار بسیاری از کاردانان، کارشناسان مسایل اقتصادی و مسئولین بلندرتبهٔ امارت اسلامی حضور داشته و یا پیام‌های‌شان ارائه شد. آنان، این نشست را یک اقدام نیک و گام بزرگی را در راستای اشتغال‌زایی و زدودن مشکلات فقر و بی‌چارگی مردم کشور دانستند.
رئیس‌الوزراء در پیام خود به این کنفرانس چنین گفته بود: «یکی از اهداف و اولویت‌های مهم امارت اسلامی افغانستان ایجاد فرصت‌های بهتر کاری به هموطنان ما و رسیدگی به مشکلات آنان می‌باشد.» همچنان ملا عبدالسلام حنفی معاون اداری رئیس الوزرا که در این کنفرانس حضور داشت، خدمت به مردم را وظیفهٔ امارت اسلامی دانسته و چنان اظهار کرد:
«مردم با عزت افغانستان از نظام‌شان حمایت دارند و این برماست که خواست‌های مشروع آنان را برآورده ساخته و به آن لبیک بگوییم.»
حالا برای این‌که بهتر بدانیم آیا این سخنان تبلیغات هستند و یا حقایق و واقعیت‌هایی هستند که باید به آن یقین کرد و به آبادانی کشور امیدوار بود.
آیا واقعیتی از این بالاتر است که ما روزانه بتوانیم بیش از ۱۳۵۰ تُن نفت استخراج نموده و از آن درآمد خوبی داشته باشیم و روز‌به‌روز به خودکفایی و خودبسندگی نزدیک‌تر شویم؟
آیا افتتاح استخراج بزرگ‌ترین ذخیرهٔ مس «مس عینک لوگر» نوید آبادانی نمی‌دهد؟ پروژهٔ بزرگی که قبلا بسیار از آن شنیده بودیم و طبق نظر کارشناسان، دومین ذخیرهٔ بزرگ مس جهان است. با افتتاح و شروع این پروژه برای هزاران نفر از مردم این مملکت، به‌طور مستقیم و غیرمستقیم زمینهٔ کار و فعالیت ایجاد می‌شود.
آیا می‌توانیم تلاش‌های مسئولین را در آغاز روند پروژه تاپی که برای افغانستان منافع و عوایدی بی‌شماری دارد، نادیده بگیریم؟ پروژه‌ای که با راه‌اندازیِ آن می‌توان، گاز چندین ولایت را تأمین کرد.
آیا تغیر چهرهٔ شهرهای خرد‌وکلان، ساخت سرک‌ها، ترمیم‌وبازسازی و داغ‌گیری جاده‌ها بر مردم پوشیده مانده است و یا آن‌را فعالیت مملوسی نمی‌دانند؟
آیا پرداخت معاشات کارمندان دولتی با بودجهٔ خود کشور که هنوز هم تحریم‌های برایش دست‌وپاگیرند، یک امتیاز محسوب نمی‌شود؟
آیا جهت‌دهی و راهنمای مؤسسات خارجی برای هم‌کاری به مردم بی‌بضاعت، فقیر، بی‌کار و مهاجران اخراج شده از کشورهای دیگر، جزو فعالیت‌های پرثمر این حکومت شمرده نمی‌شود؟
بله، این‌ها گام‌های هستند که امارت اسلامی در راستای پیشرفت این کشور برداشته است؛ گام‌هایی که به مرور زمان می‌تواند این کشور را متحول نموده و اقتصاد آن را شکوفا سازد. ان‌شاء‌الله.
دیدگاهها بسته است.