تصور جنگ داخلی در افغانستان بی مورد است

تبصره هفته:

چند ماه پیش تقریباً اکثریت رسانه های خارجی و مبصرین می گفتند که پس از خروج اشغالگران خارجی جنگ در افغانستان  برای سالیان سال ادامه خواهد یافت و بالاخره تبدیل به یک جنگ خانگی  و میدان رقابت های نیابتی کشورهای منطقه و جهان تبدیل خواهد شد.

این مبصرین فکر می کردند که خدای ناکرده، شعور سیاسی ملت افغان به اندازه یی پایین خواهد بود که بجای مشترکات خود بدنبال اختلافاتی که از سوی خارجیان مغرض برایشان تلقین شده و یا تحت تاثیر تبلیغات اشغالگرانی که در جریان بیست سال اشغال در پی برخسته نمودن تفاوت های قومی، سمتی و لسانی بوده و برای سالیان سال کارهای منظم و سرمایه گذاری هنگفت کرده اند، خواهند رفت.

اما در چندین هفته گذشته ما شاهد بودیم که دو جهت مهم قضیه افغانستان؛ مجاهدین امارت اسلامی و عساکر اداره کابل، بمانند برادر یکدیگر را در آغوش می گرفتند. ما همه روزه می بینیم که گروه گروه از عساکر آموزش دیده از سوی اشغالگران به نزد مجاهدین می آیند، سلاح هایشان را به امارت اسلامی می سپارند، از اشغالگران و مزدوران آنها اعلام برائت می کنند و از سوی امارت اسلامی مورد استقبال گرم قرار می گیرند. دشمنان امارت اسلامی فکر می کردند که آنها بیست سال این عساکر را خرچ و خوراک داده اند و آنها را برای محافظت از منافع استعماریشان آموزش نموده اند، حال که اشغالگران از کشور می برایند، عساکر آموزش دیده شان به نیابت از آنها به جنگ ادامه خواهند داد.

اما عملاً مشاهده گردید که تخمین آنها بی مورد بود، عساکر بیشمار در صفوف اداره کابل بجای اینکه جنگ بیگانه را پرورش دهند، بخاطر آینده روشن کشور و ملت، راه صلح و پیوستن را اختیار کردند. در چند هفته گذشته بیشتر از ۱۲۰ مراکز ولسوالی ها، صدها قرارگاه و بیز های اردو را با تمام وسایط جنگ، سلاح های ثقیله و خفیفه به مجاهدین امارت اسلامی سپردند و بجای تداوم جنگ، در تمام مناطق مذکور صلح سرتاسری تامین شد.

دشمنان افغانستان و کسانیکه خواب تداوم جنگ در کشور ما را می بینند، باید این حالت را دقیق مطالعه نمایند. آنها باید راپور های ویدیویی پیوستن عساکر را عمیقا مطالعه کنند که این تا چه حد طبیعی و مملو از احساس برادری، اخلاص و آشتی است. با مشاهده واقعیت های مذکور به آنها معلوم خواهد شد که ملت افغان تقسیم شدنی نیست تا کسی بتواند اقشار گوناگون این ملت را برای منافع خود استخدام کند. ملت افغان متحد است، پس از ختم اشغال هیچکس اراده ندارد که دیگر برای اشغالگران بجنگد.

بر این اساس می توانیم بگوئیم که پس از پایان اشغال، تبدیل شدن افغانستان به میدان رقابت نیابتی و یا درگیر شدن در یک جنگ خانگی ، تصور خامی است که هیچ نوع همخوانی با واقعیت های موجود ندارد. همانگونه که افغانستان تقسیم شدنی نیست و از مراحل بسیار سخت تاریخ، سالم بیرون آمده است، همینطور این ملت نیز به ریسمان ارزش های مشترک با یکدیگر بافته شده اند که هیچ کس نمی تواند میانشان جدایی بیاورد. پس بناءً تمام جهت های داخلی و خارجی، بجای اینکه در فکر دوام جنگ افغانستان باشند، باید افغانستان متحد و صلح آمیز را به حیث یک حقیقت و اقعیت محتوم بپذیرند.