بمباردمان ها امیدهای صلح را پژمرده می کند

تبصره هفته:

تقریبا ده ماه از پیمان امضاء شده بین امارت اسلامی افغانستان و ایالات متحده آمریکا در قطر برای پایان اشغال می گذرد. پس از این پیمان، افغانستان وارد مرحله تازه یی شده است و امیدهای حل این معضلۀ طولانی شکوفا گردیده است.

یک نقطۀ مهم در پیمان صورت گرفته در قطر، توقف بمباردمان ها و عملیات های اشغالگران بود که در مقابل از امارت اسلامی نیز به متجاوزین خارجی فرصت داده شد تا روند خروج شان از افغانستان را به شکل صلح آمیز و مطمئن تکمیل نمایند.

امارت اسلامی افغانستان که متعهد به رهنمودهای اخلاقی اسلام است و تعهد به وفا را یک اصل بزرگ دینی و اخلاقی می داند، در جریان ده ماه گذشته، التزام خود به توافق را ثابت کرده است و چنین مثال هایی دیده نمی شود که در آن توافق را نقض نموده باشد. این حقیقتی است که در این اواخر مایک پمپیو وزیر امور خارجه ایالات متحده آمریکا نیز به آن اعتراف نمود.

اما از جانب مقابل به شکل مکرر چنان اعمالی صورت گرفته است که در تضاد با توافق است. در این اواخر بمباران ساحات ملکی در ولایات مختلف، و عملیات های تهاجمی عساکر اداره کابل با کمک و حمایت آنها از جمله مواردی است که با توافق سازگاری ندارد.

اینگونه اعمال تخریبی نه تنها توافق صورت گرفته در دوحه را با خطر شکست مواجه می نماید، بلکه پیشرفت صورت گرفته در حل مسئله افغانستان را تهدید نموده و امیدهای شکوفا شده را به یاس و ناامیدی تبدیل می کند.

عاقلان می دانند که تجربۀ بیست سالۀ استفاده از زور از سوی اشغالگران خارجی در افغانستان، ناکام و فاجعه بار بوده است. پس از بیست سال تجارب ناکام، حال اجماع داخلی و جهانی بر اینست که مسئله افغانستان باید به شکل صلح آمیز براساس توافق صورت گرفتۀ دوحه حل شود. اکنون که جانب آمریکایی یکبار دیگر با انجام بمباردمان ها در تلاش نمایش قدرت است، اینطور می نماید که از تکرار تجارب ناکام گذشته عبرت نگرفته باشد.

ما به جانب مقابل می گوئیم که بیشتر با اینگونه اقدامات یکجانبه نباید با زندگی و امیدهای صلح ملت بازی شود. زیان جنگ یکجانبه نبوده، بلکه تا وقتیکه شمشیر جنگ می تازد، خون هر دو طرف جاری خواهد بود. مقامات آمریکایی باید نسخه هایی را بار دیگر تجربه نکنند که در بیست سال گذشته همیشه ناکارامد بوده و بدون شکست، تلفات و آبرو ریزی، نتیجۀ دیگری برایشان نداشته است.

امارت اسلامی که نسبت به هر وقت گذشته در موقف برتر سیاسی و نظامی قرار دارد، به حیث یک جهت مسئول همیشه تلاش می کند که رول خود در حل مسئله افغانستان را اداء کند. این موقف امارت اسلامی هیچگاهی نشانه ضعف نبوده، بلکه نشانه اخلاق عالی، باورمندی به خود بوده و امیدهای ملت برایش محترم میباشد. جهت مقابل نیز باید با این موضوعات حساس و حیاتی برخورد مسئولانه نماید.