نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
چند روزی بود که نفسها در سینه حبس بود و هر سو سخن از تیم ملی فوتسال کشورمان بود و آنانی که حب دیار و عشق وطن داشتند از هر طریق ممکن پیگیر وضعیت تیم ملی بوده و آرزوی برد آن را در سر میپروراندند تا اینکه تیم ملی کشورمان توانست در یک نمایش زیبا، اولین صعود خویش را به جام جهانی رقم بزند و این خبر مسرتبخش همانند بمب خبری منفجر گشته و توجه اکثر رسانههای جمعی را به خودش جلب کرد و شادی را مهمان خانههای مردم افغانستان و تمام افغانهای جهان گرداند در حالی که در سالهای گذشته و در زمان حاکمیت غرب که به بهانههای متمدنسازی، افغانستان را مورد استعمار خویش قرار داده بودند، هرگز چنین اتفاقی رخ نداد؛ بلکه همیشه منافع عمومی، فدا و قربانی منافع شخصی میگردیدند و مافیاهای حکومتی در هر میدانی ورود کرده و کارها طبق میل و فرمایشات آنها پیش رفته و گزینشها بر اساس ارتباطات بودند و هر کسی سعی میکرد بدون در نظر داشت صلاحیتها، فرد مورد نظر خود را تحمیل بکند و همان بود که کشور به چنان وضعیت اسفباری دچار گشته بود که تصور آن روزهای ناشاد،امروز هم خاطر انسان را پریشان میسازد؛ اما آن روزها گذشت و فرزندان ناخلف وطن میدان را برای فرزندان واقعیاش خالی گذاشته و بالاخره افغانستان توانست که قامت خمیدۀ خویش را راست بکند و آوازهاش و لو اندک بر زبانها بچرخد.
در این میان نباید نقش دولت تازهکار و پرکار و تلاش امارت اسلامی را نادیده بگیریم؛ چون این دستاورد خوشایند، برای اولین بار در زمان حاکمیت امارات اسلامی به نام افغانستان ثبت شد و همین امارت اسلامی بود که با دلسوزی و خیرخواهی، انتصابهای دقیق و مناسب و شایستهسالاری، توانست استعداد جوانان افغان را کشف کرده و آن را به رخ جهانیان بکشد و به سکولارهای اسلامستیز بفهماند که اسلام واقعی مخالف پیشرفت و شکوفایی نیست؛ بلکه به آن تشویق کرده و با آغوش باز از آن استقبال میکند و اگر اسلام به معنای واقعی آن عملی گردد در هر میدانی مایۀ خشنودی و سعادت میگردد.
دیدگاهها بسته است.