جان فدایی علما، رمز پیروزی امت اسلامی

در زمان خلفای راشدین نیز خود خلفا و علما و دانشمندان نزدیک به آنان در میدان نبرد حاضر شده و با شجاعت و دلاوری خاصی مشغول جهاد و مبارزه مشغول می‌شدند، چنان‌که فقط در یک غزوه بیش از ۷۰ نفر از قاریان برجسته به شهادت رسیده و با جسمی مجروح و خونین به ملاقات پروردگار خویش شتافتند.

جهت ادای نماز جمعه به مسجدی رفتم. موضوع سخنرانی امام جمعهٔ محترم «راه برون‌رفت از فاجعهٔ غزه بود». ایشان با استناد از قرآن و حدیث، تنها راه موجود برای نجات مردم غزه و حفاظت دایمی از آنان را عمل‌کردن شبه رهنمودهای قرآن و به کار بستن آموزه‌های نبوی دانست و ادامه داد: «قرآن و حدیث برای چنین حالت فاجعه‌باری، جهاد و مبارزه را تنها راه‌حل و تنها چاره معرفی کرده‌اند».

 

ایشان ادامه دادند: با بررسی آیات قرآن و در پرتوی احادیث نبوی ما به این نکته می‌رسیم که باید رهبر و زعیم مسلمانان جهاد عمومی و قیام مسلحانه علیه دشمنان اسلام اعلام کند و همهٔ مردم را بسیج و آماده نبرد کند و در کنار رهبران سیاسی و فرماندهان نظامی، عالمان دین نیز حرکت کرده و مشغول جهاد شوند، و هرگاه چنین بکنند، قطعا پیروزی و موفقیت نصیب‌شان می‌شود؛ اما اگر رهبران سیاسی و عالمان دین، به تن‌آسایی و رفاه‌طلبی روی آورده و سختی‌های جهاد و مبارزه را به گردن مردم عادی بیندازند، هرگز به پیروزی و موفقیت نرسیده و شکست خواهند خورد.

 

چنان‌که در سیرت رسول خدا -صلی‌الله‌علیه‌وسلم- می‌خوانیم که ایشان و نزدیکان‌شان همواره در خط مقدم جهاد و مبارزه حضور داشته‌اند، و بخش بزرگی از ناگواری‌های مبارزه، سهم آن‌ها شده است. همان‌طور که خود حضرت رسول اکرم -صلی‌الله‌علیه‌وسلم- در جنگ زخمی شده و دندان‌های مبارکش آسیب دیدند و خون پاکشان بر زمین ریخت، و نزدیک‌ترین و عزیزترین خویشاوندانش در این مسیر، مجروح شده و به شهادت رسیدند.

 

در زمان خلفای راشدین نیز خود خلفا و علما و دانشمندان نزدیک به آنان در میدان نبرد حاضر شده و با شجاعت و دلاوری خاصی مشغول جهاد و مبارزه مشغول می‌شدند، چنان‌که فقط در یک غزوه بیش از ۷۰ نفر از قاریان برجسته به شهادت رسیده و با جسمی مجروح و خونین به ملاقات پروردگار خویش شتافتند.

 

امام‌جمعهٔ محترم در پایان سخنان خویش تاکید کرده و گفت:

 

تا وقتی که خود مسئولان و علمای مسلمان وارد میدان نشوند و پرچم و فرماندهی را به دست نگیرند و جان و مال خویش را فدا نکنند، هرگز نمی‌توان با دشمنان مقابله کرد و به داد مظلومان رسید و مسلمانان را از آوارگی و پریشانی نجات داد.

 

با شنیدن این سخنان، ذهنم مشغول ورق زدن تاریخ اسلام بود و دنبال نمونه‌های موفقیت‌آمیزی از جهاد و مبارزهٔ مسلمانان در طول تاریخ می‌گشت.

 

بلی، حق با خطیب بود. در طول تاریخ پرفرازونشیب اسلام همواره حرکت‌های جهادی مشغول جهاد و مبارزه بوده‌اند و تقریباً هیچ دوره‌ای نبوده که در جهان اسلام، گروهی مشغول جهاد نباشد؛ اما فقط گروه‌های خاصی توانسته‌اند به موفقیت‌های چشم‌گیری دست یابند و دشمنان را شکست داده و مرزهای کشورهای اسلامی را از لوث وجود دشمنان پاکسازی کنند، و همهٔ این گروه‌های جهادی موفق، یک ویژگی خاص و برجسته‌ای داشته‌اند، و آن این‌که مسئولان رده‌بالا، فرماندهان ارشد و علمای برتر آنان در خط مقدم جبهه حضور داشته و مستقیماً با دشمنان مبارزه کرده‌اند، و بدین ترتیب، یا کشته‌اند و یا هم به شهادت رسیده‌اند، یا اسیر گرفته‌اند و یا هم به اسارت گرفته شده‌اند.

 

بزرگان این گروه‌ها و نزدیکان‌شان از میدان جنگ و مبارزه پا به فرار نگذاشتند و کشور را ترک نکردند. آن‌ها به بیگانگان پناه نبردند و فرزندان خود را به مکان‌های امن نفرستادند؛ بلکه همواره در مرکز و کانون خطر حاضر بودند و خطر را به جان خریدند و دشمن را به چالش کشیده‌اند و در مقابل دشمن ایستاده و در برابر حملاتش سینه سپر کرده‌اند، و تا آخرین قطره از خون و آخرین نفسِ از وجود مقاومت کردند.

 

آری فقط چنین گروه‌هایی پیروز میدان شدند و کمر دشمن را شکسته و آن را با ذلت و خواری از سرزمین خود اخراج کرده و مظلومان و ستم‌دیدگان را از اسارت دشمن خارج نمودند؛ اما گروه‌هایی که سران و مقامات آن‌ها فرار را بر قرار ترجیح داده و میدان نبرد را برای سربازان و فرماندهان رده‌پایین رها نموده و از راه دور نبرد را رهبری و نظارت کرده‌اند، با وجود گذشت ماه‌ها و سال‌ها به موفقیت آن‌چنانی دست نیافته و پیروزی چشم‌گیری به دست نیاورده‌اند.

 

در عصر حاضر، گروه موسوم به «طالبان» وارد صحنه شد و به همه نشان داد که مسئولان، فرماندهان، عالمان و مفتیانش، خود در صف مقدم حضور داشتند. آن‌ها گرسنگی، تشنگی، سردی و گرمی را به جان خریدند، و زیر بمباردمان شدید و حملات شبانهٔ دشمن سخت‌ترین ساعات زندگی را گذراندند؛ برخی به شهادت رسیدند، برخی اعضای بدن خود را از دست دادند، برخی مجروح شدند، برخی به اسارت درآمدند و شکنجه‌های سنگینی متحمل شدند.

 

تعدادی از فرزندان و نزدیکان‌شان جلیقه پوشیده و حملات شهادت‌طلبانه‌ای اجرا کردند، و هزاران قربانی، جان‌فدایی و جان‌بازی را به جان خریدند و مردانه ایستادند و مقاومت کردند و سرانجام به پیروزی رسیده و کشور و ملت را از یوغ استعمارگران و اشغال‌گران رهانیدند.

 

این است رمز پیروزی و موفقیت این جنبش و این حرکت و این نهضت مبارک!