نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
افغانستان سرزمینی که طبیعت و نعمت‌های خدادادی‌اش همواره نگاه حسرت‌بار تاریخ را به سوی خود جلب کرده است؛ این کشور که زمانی در مسیر جاده ابریشم، نقطه تلاقی تمدن‌ها بود، در دهه‌های اخیر به‌دلیل جنگ‌ها و بی‌ثباتی، از بهره‌گیری از ذخایر و ظرفیت‌های عظیمش بازمانده بود، امروز با افتتاح بند دیگری از بندهای این کشور (بند شاه‌وعروس) گامی بلند و مؤثری در این راستا گذاشت.
بند شاه‌وعروس که ظرفیت ذخیره‌سازی ۹.۴ میلیون مترمکعب آب و امکان آبیاری ۳۵۰۰ هکتار زمین است، می‌تواند نفس تازه‌ای به حیات کشاورزی افغانستان به‌بار آورد و حوزه‌ای را که دهه‌ها از خشکسالی و نابسامانی رنج می‌برد، به سرسبزی بکشاند.
در مراسم افتتاح این بند، معاونیت اقتصادی رییس الوزرای امارت اسلامی افغانستان، ملا عبدالغنی برادر گفتند: «آب، امروز در سیاست جهانی ارزشی برابر و حتی والاتر از نفت یافته است. این حکومت اسلامی، به‌لطف خداوند، اهمیت مدیریت صحیح آب را درک کرده و آن را در اولویت برنامه‌های خود قرار داده است.»
ایشان در این سخنان خود نمایان ساخته‌اند که موضوعی که در بسیاری از دولت‌های پیشین مورد غفلت واقع شده بود، امروز به بهره‌برداری سپرده می‌شود.
افغانستان، با وجود پیشینه‌ای غنی از نظام‌های سنتی آبیاری، در دهه‌های اخیر قربانی ویرانی زیرساخت‌های آبی و ضعف مدیریت منابع گردیده است. اما آغاز بندها از جمله: بند شاه‌وعروس نقطه مهم و اساسی در تاریخ منابع طبیعی افغانستان می‌باشد؛ چون علاوه بر این‌که این بند پاسخی به نیازهای روزمرۀ کشاورزان است، همچنان الگویی است برای سایر مناطق که ظرفیت‌های مشابهی دارند و از طرف دیگر این بند همان چیزی است که ملت افغانستان مدت‌ها در انتظارش بودند؛ جلوه‌ای از خودکفایی که به استقلال اقتصادی و امنیت همکاری می‌نماید.
افزون بر آن، بند شاه‌وعروس گامی به سوی تولید انرژی نیز می‌باشد، گرچه برق تولیدی آن، تنها ۱.۲ مگاوات است، اما همین مقدار می‌تواند به بهبود زندگی در بسیاری از مناطقی که از شبکه برق‌رسانی محروم‌اند، یاری‌رسان باشد.
به باور بنده، بند شاه‌وعروس یکی از مهم‌ترین نمادهای مدیریت مدبرانه و آینده‌نگرانه است؛ مدیریتی که برخاسته از عزم حکومت امارت اسلامی برای استفادهٔ بهینه از منابع طبیعی و بهره‌وری از امکانات موجود است؛ زیرا این پروژه، گرچه در نخست یک طرح عمرانی به شمار می‌رود، مگر در حقیقت پاسخی است به نیازی دیرپا و بیانیه‌ای از قدرت اراده‌ای که این ملت را از ویرانه‌ها به سوی فردایی روشن رهنمایی می‌سازد.
فرجام سخن این‌که، امروز، با افتتاح بند شاه‌وعروس، امید آن می‌رود که این برکت دوباره به زمین‌های تشنه و مردمان مشتاق بازگردد؛ زیرا این بند، میراثی است برای حال و نشانی است از آن‌که افغانستان، در عمق دشواری‌ها، هنوز توان آن را دارد که بر خویشتن خویش تکیه کند و با مدیریت منابع، در مسیر سرسبزی و شکوفایی گام بردارد.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاهها بسته است.