رمضان فرصتی برای تجدید اصلاح نفس

گرچه همهٔ ماه‌ها از آنِ خداوند است؛ اما مشهور است که « ماه رمضان ماه خداست» یعنی ماهی که باید تمامی تعلقات دنیوی را گسست و یا تا حد زیادی کم کرد و تعلقات آسمانی را پررنگ‌تر نمود.
دنیا دنیایی پر از کار و شغل است؛ دنیایی مالامال از چیزها و اموری است که قلب و خاطر انسان را به خود محصور کرده است و هیچ‌گونه رحمی هم ندارد. اگر ما نتوانیم خود را از دایرهٔ وسیع امور دنیایی لحظاتی بیرون کنیم و به اصلاح نفس خود بپردازیم، این را بدانیم که در این دریای پرتلاطم غرق شده و روز به روز از راه‌های رسیدن به خداوند متعال دور و دورتر می‌شویم.
رمضان فرصتی دوباره برای یادآوری است؛ یادآوری اینکه تمام چیز، دنیا نیست؛ بلکه آخرتی هم وجود دارد و تو باید توشه‌ای برای آن تدارک ببینی. رمضان تلنگری برای دوباره زنده شدن و بیدار شدن است؛ بیدار شدن از خواب غفلتی که ما را از یاد الله متعال دور ساخته است و کسی که از یاد خدا غافل باشد او جزو مردگان است‌. رمضان فرصتی خوب برای تجدید اصلاح نفس است؛ نفسی که همانند اسبی سرکش رام‌کردن آن به آسانی نیست و همانند شتری است که اگر به فکر نگهداری آن نباشیم در فرصت مناسب سرکش‌تر می‌شود و روزی بیاید که ما را به لبهٔ پرتگاهی خطرناک رسانیده است.
رمضان از نعمت‌های خاص خداوند به بندگانش است؛ چرا که می‌توانند از این فرصت طلایی – که به‌صورت فرض بر آن‌ها قرارداده شده و گریزی از آن ندارند – جهت تجدید ارتباط خود با خداوند متعال و یا بیشتر کردن این رابطه استفاده ببرند و معنویات خود را افزایش دهند.
در این ماه پرفیض و برکت می‌توان راهی را برای خود ترسیم نمود که برای یک‌سال آینده همانند چراغی روشنگر باشد و طبق این پلان اصلاحی، بتوانیم سال آیندهٔ خود را تضمین کنیم.
در گذشته‌ها و ادیان گذشته مردمانی که در فکر اصلاح نفس خود بودند گوشه‌نشینی را اختیار می‌کردند و از دنیا و مافیها خود را می‌کندند؛ اما الله متعال برای این امت – که امت دعوت و اصلاح است – راهی همانند آن را ترتیب داد و آن، ماه رمضان است؛ ماهی که در مجال موقتش از وابستگی‌های متفرق خود به این و آن بکاهیم و دل را محور یاد الله جل‌جلاله قرار دهیم.
رمضان یک فرصت استثنایی است؛ قدرش را بدانیم.