مصاحبه مجله څرک با مولوی عبدالطیف منصور صاحب عضو تیم رهبری و مذاکراتی امارت اسلامی

یادآوری: در مورد روز تاریخی دهم حوت، مجله څرک با بسیاری از بزرگان امارت اسلامی مصاحبه نموده است، که وبسایت الاماره نیز این مصاحبه ها را به خوانندگان محترم تقدیم می کند، این بار مصاحبه مجله څرک با مولوی عبدالطیف منصور صاحب عضو تیم رهبری و مذاکراتی امارت اسلامی را به حضور شما پیشکش می کنیم:

سئوال: در روند مذاکرات با جانب آمریکایی، تلاش های خستگی ناپذیر شما فراموش نشدنی است، وقتیکه گفتگو ها با آمریکایی ها را شروع کردی، ایا امیدوار بودید که آمریکایی ها از این بام غرور و یکه تازی خود پایین آمده و به اراده و استقلال ملی افغان ها احترام بگذارند و بالاخره پیمان پایان اشغال را امضاء کنند؟

جواب: بسم الله الرحمن الرحیم حامدا او مصلیا، وبعد:

نخست سلام ها و تمنیات نیک خود را به شما و همه همکاران شما تقدیم می کنم، در مورد سئوال شما می خواهم واضح نمایم که جواب پرسش تان خواهد بود، نخست اینکه گفتگوها از سوی تیم مذاکراتی با جانب آمریکایی بصورت مستقیم برای بیشتر از یکسال جریان داشت. که الحمد لله بتاریخ دهم حوت توافقنامه اضماء شد. در دواران مذاکرات مراحل پر فراز و نشیبی پیش آمده است که بر هر یک از موضوعات حتی یک هفته بحث صورت می گرفت. ما با دشمنی روبرو بودیم که هژده سال در مقابل یکدیگر در سنگر قرار داشتیم. این فضا نیز چنین بود که بر سر هر موضوعی به زودی به توافق نمی رسیدیم و در جریان گفتگو ها صحنه هایی پیش می آمد که ما به نیت آنها شک داشتیم که وقت کشی می کنند. خصوصا تویت ترامپ در این مورد امید ها هر دو طرف را به تاخیر انداخت؛ ما تیم رهبری و مذاکراتی ما حوصله، تدبر و همت خود را از دست نداد و با وجود آن نیز راه برای آنها باز گذاشته بود که امارت اسلامی خواهان پایان اشغال و زندگی در آرامش برای افغانهاست و اگر خواستند می توانند گفتگو کنند. که جانب مقابل نیز دوباره از عقل کار گرفته و دوباره پس از مدتی تاخیر پروسه گفتگوها را شروع کردند.که الحمدلله توافقنامه امضاء شد. غرور و تکبر آنها که طالبان را مستحق مرگ می شمردند، با خاک یکسان گردید.

سئوال: منصور صاحب! پیمان پایان اشغال و صلح با آمریکایی ها از لحاظ سیاسی و حقوقی چه اندازه برای امارت اسلامی مهم و حیاتی بود، و پس از آن وقتکیه این توافقنامه از سوی سازمان ملل تائید و پذیرفته شد، امارت اسلامی در سطح سیاسی و جهانی از چه سهولیاتی برخوردار می شود؟

جواب: توافقنامه پایان اشغال پس از بازبینی از سوی شیوخ و علماء کرام از لحاظ شرعی نیز تائید شد و از لحاظ سیاسی و حقوقی از سوی آگاهان امور سیاسی و حقوقی نیز تائید شد و این پیمان هیچ نقض شرعی و حقوقی ندارد. بر این اساس این توافقنامه یک مقام حیاتی و مهم از آن خود کرد و پس از آن وقتی از سوی سازمان ملل متحد تائید شد. حال هر فرد امارت اسلامی در سطح جهانی آزاد است، به هر کشور جهان که بخواهد حق رفتن دارد، هیچکس نمی تواند برایش مزاحمت ایجاد کند. همچنین حلقات مغرض و دشمنان، ما را به نام تروریست می شناختند و جهاد برحق ما را تروریزم می گفتند. این ثابت شد که داعیه ما بر حق و اتهاماتی که بر ما می بستند، حال باطل شد. ما تروریست نه، بلکه مردمی آزادیخواه هستیم و دین، وطن و کلتوری که از ما غصب شده بود، آن را از آن خود کردیم.

سئوال: بتاریخ ۱۰ حوت توافقنامه مذکور بین امارت اسلامی و جانب آمریکایی با حضور نمایندگان ۲۸ کشور و صدها سازمان و رسانه امضاء شد، اداره کابل در میدان سیاسی و بین الملل چه اندازه تجرید و منزوی گردید؟

جواب: این توافقنامه در حضور ۲۸ کشور و صدها سازمان امضاء شد. اولا حضور سفراء و نمایندگان رسمی این کشورها و رؤسای سازمان های جهانی به امارت اسلامی حیثیت بسیار بلندی داد و اداره کابل را ضرب صفر نمود. پس از آن هنگامیکه ترامپ با محترم ملا برادر آخند رئیس دفتر سیاسی امارت اسلامی ۲۵ دقیقه صحبت تلیفونی نمود، جهان چنین وانمود کرد که نظام سیاسی آینده از امارت است و از لحاظ نظامی، سیاسی و حقوقی ثابت شد که آنجا در کابل هیچ اداره مشروعی وجود ندارد؛ زیرا در آنجا دو رئیس جمهور با یکدیگر شاخ به شاخ هستند، که مثال آن در هیچ کشور دنیا نیست، و چیزی جز شرم و خجالت برای افغان ها، حیثیت دیگری ندارد.