متن سخنرانی محترم ملا برادر آخند، معاون سیاسی و رئیس دفتر سیاسی امارت اسلامی در نشست مسکو

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدلله رب العلمین و العاقبه للمتقین والصلوه والسلام علی خیر خلقه محمد وعلی آله و اصحابه اجمعین.
اما بعد!
قال الله تعالی: واعتصموا بحبل الله جمیعا و لا تفرقوا. صدق الله العلی العظیم

السلام علیکم و رحمه الله وبرکاته!

نخست به همه حضار مجلس خوش آمدید می گویم و از مقامات فدراسیون کشور روسیه سپاسگذارم که برای حل معضل افغانستان تلاش می کند و زمینه را برای این کانفرانس فراهم کرده است، تا در باره حل مسئله افغانستان فکر و بحث شود. همچنان از سائر کشورها و جهت ها نیز سپاسگذاریم که درین مورد تلاش می ورزند.
حاضران گرانقدر!
برای همه تان بهتر معلوم است که کشور عزیز ما افغانستان از چند دهه به اینسو با تکالیف زیادی مواجه بوده و هر افغان می خواهد این حالت را پشت سر بگذارد.
امارت اسلامی افغانستان تقریبا ۲۷ سال پیش زمانی به میان آمد که اوضاع کشور متشنج و وضعیتی در کشور حاکم بود که نه جان مردم مصون بود، نه آبرو و نه هم مال شان، و کشور ما عملا با چند پارچگی رو برو بود، از همین سبب مرحوم امیر المؤمنین ملا محمد عمر مجاهد رحمه الله به همراهی طلبا، چند تن رفقای مخلص و قومندانان جهادی برای تبدیلی این حالت دردناک، صدا بلند نمود و به میدان عمل شتافت.
با رسیدن مجاهدین امارت اسلامی، وضعیت در مدت اندکی در بسیاری ولایات کشور نورمال و عادی شد و مردم نفس راحت گرفتند. اگرچه به سبب عدم مساعدت شرایط و نبود امکانات مشکلاتی وجود داشت، اما باز هم امارت اسلامی بعضی ویژگی های داشت که تمام جهان بر آن اعتراف می کند؛ مثلا می توانیم از نجات دادن کشور از چندپارچگی، محو فساد اداری و اخلاقی، آوردن امنیت کامل، حفاظت از جان و مال مردم و مبارزه قوی و مؤثر در برابر مواد مخدر یاد نمود.
اما به جای اینکه جامعه جهانی با افغان ها و امارت اسلامی همکاری می کردند و برای حل مشکلات افغان ها دست کمک دراز می کردند، تا کشور ما به سوی رفاه و پیشرفت گام می زد، اما بالعکس تحریم ها وضع شد.
هرگاه واقعه یازده سپتمبر رخ داد، ایالات متحده امریکا به سلسله ای از هشدارها آغاز کرد، امارت اسلامی همان زمان پیشنهاد کرد که مشکل از راه گفتگو حل شود، اما کسی نشنید، حتی ایالات متحده امریکا و متحدین آن بر کشور عزیز و مردم مظلوم ما بدون کدام دلیل موجه هجوم آوردند.
در برابر این یورش، افغان ها به رهبری امارت اسلامی و به هدف دفاع از جان و خاک خود، که یک وجیبه اسلامی و ملی بود، دست زدند و درین راستا به هر گونه قربانی ها و تکالیف تن دادند، و نیز از آدرس سیاسی شان پیام های خود را هم به جهانیان رساندند، تا آنکه در سال ۲۰۱۸ میلادی مذاکرات با ایالات متحده امریکا رسما در کشور قطر آغاز شد و پس از هجده ماه مذاکرات طولانی بالاخره بتاریخ ۲۹ فبروری ۲۰۲۰ میلادی، توافقنامه بین امارت اسلامی و ایالات متحده در حضور نمایندگان جامعه جهانی امضا شد، که شامل چهار مسائل مهم و مسائل دیگری بود. به اساس این توافقنامه، تمام نیروهای خارجی در مدت چهارده ماه از افغانستان خارج می شوند (که اکنون مدت تعیین شده آن رو به پایان است) و خاک افغانستان بر خلاف کسی استعمال نمی شود، شش هزار تن زندانیان رها می شوند و سپس مذاکرات بین الافغانی آغاز می شود، که در نتیجه آن؛ روی به میان آمدن نظام جدید اسلامی و آتش بس دائمی توافق می شود.
در این توافقنامه، مسئولیت های طرفین به وضاحت تعیین شده است. امارت اسلامی به تعهدات خود کاملا و عملا متعهد بوده و از جهت مقابل هم خواستار عملی کردن تعهداتش است.
آن بخش های از توافقنامه که عملی شده است جهت های وابسته و مردم، اثرات مثبت آن را مشاهده کرده اند. در مجموع؛ شش هزار تن زندانیان رها شدند، مذاکرات بین الافغانی آغاز شد و گراف جنگ بسیار پایین آمد.
من باورمندم که اگر تمام مواد پیمان به گونه واقعی عملی شود، مشکلات افغانستان به گونه کامل حل می شود.
امارت اسلامی افغانستان بر مبنای این پیمان، کاهش قابل ملاحظه ای در عملیات های خود آورده است.
بالعکس، جهت مقابل تعهدات خود را درست عملی نکرده و پس از امضای توافقنامه مرتکب بیش از یک هزار تخطی ها شده است، که ما آن را با آن ها، جامعه جهانی و کشورهای مربوطه به گونه کتبی شریک کرده ایم، نیز جهت مقابل بر تعهدات خود در مورد لیست سیاه و رهایی زندانیان هم عمل نکرده است.
پس از امضای توافقنامه، اگر همه کارها آنچنانی که در توافقنامه آمده، انجام می یافت، اکنون بُعد داخلی معضل افغانستان هم به حل نهایی می رسید، نظام اسلامی در کشور قائم می شد، صلح سرتاسری به میان می آمد و افغان ها به زندگی عادی شان آغاز می کردند.
الحال مذاکرات بین‌الافغانی جریان دارد. شکی نیست که درین مورد مشکلاتی وجود دارد، اما باز هم چهارچوبی ایجاد شده، هر دو طرف آجنداهای خود را تبادله کرده، کار جریان دارد و تا جایی پیشرفت هم شده ‌است و باید برای پیشرفت بیش تر تلاش شود موانع موجود از سر راه برداشته شود و تمام جهت های افغانی برای کامیابی آن، نظرات خود را شریک بسازند.
ما می خواهیم چنان نظام قوی و افغان شمول اسلامی داشته باشیم که از ملت نمایندگی بتواند، راهکارهای حل مشکلات موجود را جستجو کند و برای رفاه ملت و ثبات و استقرار کشور سعی نماید.
امارت اسلامی افغانستان درین مورد، هم تعهد دارد هم قابلیت و هم تجربه، و سائر جهت های دیگر کشور نیز باید درین باره مسئولیت خود را ادا نمایند.
توافقنامه دوحه بهترین و مؤثر ترین راه برای حل مشکلات و پیشرفت است، که با عملی شدن آن هم بعد خارجی مشکل حل می شود و هم زمینه خوبی برای حل بعد داخلی مشکل فراهم می شود.
ما از تمام جهانیان، منطقه و مخصوصا همسایه ها می خواهیم که افغان ها را در حل مشکلات موجود همکاری نمایند. زیرا ثبات و استقرار افغانستان برای همگان مهم است و بر همه اثرات خاصی دارد.
مسئله مواد مخدر که مسئله جهانی است، نظام آینده افغانستان در مورد آن مسئولیت خود را به گونه ای ادا می نماید که هم در خیر ملت و کشور ما باشد و هم به نفع جهانیان و همسایه گان. البته، این زمانی ممکن می شود که همکاری جهانی و منطقوی درین مورد وجود داشته باشد.
ما نه در امور کسی مداخله می کنیم و نه به کسی اجازه می دهیم که در امور کشور و ملت ما مداخله کند.
در پایان، می خواهم بگویم که ما در افغانستان خواهان یک دولت با ثبات و افغان شمول اسلامی هستیم، که خود ما هم در فضای آرام زندگی بکنیم و کشورهای منطقه و همسایه هم از افغانستان مطمئن باشند، البته، ارزش های اسلامی، استقلال و مصالح ملی افغان ها درین راستا حیثیت بنیادی دارد. افغان ها باید به اختیار خود گذاشته شوند، تا مشکل خود را خود شان حل نمایند.
والسلام