آزادی و بازسازی!

نویسنده: طلحه مبارز بدخشانی

بازساری و پیشرفت فقط با آزادی بدست می‌آید، در طول بیست سال اشغال سرزمین زیبای ما افغانستان، که نیروهای اشغالگر بیش از ۴۸ کشور کفری به بهانه از بین بردن تروریزم، تامین امنیت و بازسازی، به کشور عزیزمان یورش بردند، در پهلوی جنگ نظامی، با خود نیز میلیاردها دالر را برای تسخیر این مرزوبوم آوردند، و همچنان با وجود سرازیر شدن میلیاردها دالر از سوی دیگر کشورهای کمک‌کننده به حکومت وقت، نه تنها در حصه رشد و توسعه افغانستان عزیز در طول این دو دهه کاری صورت نگرفت، بلکه افغانستان را به یک ویرانه و سرزمین عقب‌مانده مبدل کردند، در حالی که داعیه آنها تامین امنیت، آبادی و بازسای بود، بلکه بالعکس در طی این سالیان نا امنی‌ها به اوج خود رسید، حتی می‌توان گفت حمل یک سیت موبایل در شهر کابل کار آسانی نبود، یا در میان راه افراد مسلح سارق از نزدات می‌ستاندند، یا هم در وقت برگشت، زندگی یک انسان برای آنها به انداز یک هزار افغانی هم اهمیتی نداشت، اینجا بود که ابر قدرتی که مدعای آن تامین امنیت بود در این امر مهم به ناکامی فوق العاده روبرو شد.

همچنان در این مدت اگر چه ادعای شان آبادی و بازسازی بود، لیکن هیچ گام برای آبادی، بازسازی، ترقی و پیشرفت نه گذاشتند، اگر ما در بخش صحت نظر اندازی کنیم در سطح افغانستان یک شفاخانه که به صورت عموم تمام نیازمندی های مریضان مارا بر آورده سازد و نیازی به رفتن به کشور های دیگر نباشد، وجود ندارد، از این رو دانسته می‌شود که بخش صحت نیز بجای پیشرفت سرکوب گردیده بود.

در بخش تولید برق و احداث بندهای آب نیز کار هایی که باید صورت می‌گرفت انجام نگردیده بود، اگر چه افغانستان دارای منابع سرشار آبی بوده، و در این بخش خودکفا می‌باشد، لکن در سطح افغانستان یک بند برق نداریم که بطور کافی نیازمندی های هموطنان عزیز ما را تامین نماید و هنوز هم سویچ برق سمت شمال و بعضی ساحات مرکزی ما بدست کشور های تاجکستان و ازبکستان بوده و سویچ برق حوزه غرب ما بدست کشور ایران می‌باشد، بناءا باید گفت که شعارهای آبادی و بازسازی فقط در قول آنها بود نه در عمل، اگر جنبه عملی می‌داشت امروز ما در زمینه تولید برق خود کفا بوده و دست‌مان بدست کشور های دیگر دراز نمی‌بود.

شاهراه‌های عمومی کشور در حالت بدی قرار داشت که رفت و آمد مسافرین در این شاهراه‌ها نهایتا طاقت فرسا بوده و سبب ایجاد مشکلات فروان بروی عابرین بود، این شاهراه‌ها نه ترمیم اساسی گردیده بودند و نه هم توجه خاص در بخش بازسازی آن صورت گرفته بود، حال می توان با مطالعه و تحقیق نوشت که آزادی و بازسازی با هم لازم و ملزوم بوده، ملت های آزاده قادر به آبادی و بازسازی سرزمین خویش می‌باشد، بیگانگان برای آبادی خانه دیگران کوشش نمی‌نمایند، امارت اسلامی افغانستان باوجود هزاران مشکلات فرا راه خود، مصمم برای ترقی، پیشرفت، آبادی و بازسازی می‌باشد، نشان دهنده این است که این حکومت مستقل و آزادانه در عمل ثابت می‌نماید که در همه ابعاد حکومت داری فقط آزادگان قادر به تعیین سرنوشت خود می‌باشند‌.