۲۴ حوت؛ فریاد حق در برابر طوفان باطل

ابوصهیب حقانی ۲۴ حوت هر سال، یادآور قیام مردمی مردم متدین هرات در مقابل تهاجم ارتش سرخ شوروی و رژیم اجیر و دست نشانده آن زمان است؛ سال ۱۳۵۷ هش با یک ۲۴ حوت ماندگار، افتخار آفرین، طاغوت لرزان و سراسر درس و شهامت و غیرت ملت استکبار ستیز افغان برای همیشه در تاریخ ما […]

ابوصهیب حقانی
۲۴ حوت هر سال، یادآور قیام مردمی مردم متدین هرات در مقابل تهاجم ارتش سرخ شوروی و رژیم اجیر و دست نشانده آن زمان است؛ سال ۱۳۵۷ هش با یک ۲۴ حوت ماندگار، افتخار آفرین، طاغوت لرزان و سراسر درس و شهامت و غیرت ملت استکبار ستیز افغان برای همیشه در تاریخ ما جاودانه است.
چرا ۲۴ حوت هرات تاریخی شد؟
۲۴ حوت قیام مردمی ملت هرات که با جوی های خون و گلوله های آتش و خمپاره ایادی اجیر اداره وقت کابل و متجاوزین شوروی همراه بود؛ به این معنی هرگز نیست که دیگر شهرهای افغانستان از چنین حماسه های تاریخی بهره مند نگشته خیر، وجب وجب خاک افغانستان بوی سلحشوری میدهد و جای جای آن سرزمین، گواه دلاورمردان غیوری اند که جز الله سر سجده، تعظیم و تسلیمی در پیش هیچ حاکم طاغوتی فرود نیاورده و گاهی به معامله با اهریمن ننشسته اند.
لیکن آنچه ۲۴ حوت هراتی ها را ماندگار ساخت؛ آن بی نظیر بود طوریکه ملت هرات و ولسوالی ها و قرای اطراف آن؛ گویی آن روز همه صبح که بپا خواسته بودند لبیک شهادت را سر داده بودند؛ کفن پوشیده و گویی آخرین بوسه ها را بر پای و دست پدر مادرهای شان، بر رخسار نازنین فرزندان شان، بر سجده و سجاده و جای نمازها شان زده بودند؛ آن روز که از خانه های شان بیرون آمده بودند و گفتند مادرجان خداحافظ؛ یعنی دیدار به قیامت، و زمانیکه گفتند پسرجان و یا دخترم تو را به خدا سپردم یعنی من رفتم به سویی همان خدایی که تو را به او سپردم؛ فریادهای الله اکبر آن روز هراتیان بر گلوله و توپ و تانگ دشمنان خاک و تشنگان خون ملت افغانستان بلندتر بود؛ خون ها خون بر می انگیختند و شهداء، احیاء و زندگان را به سوی شهادت کشانده و موج های خون بوی عطر و گلاب می دادند؛ زمزمه «فزت و رب الکعبه» از پیروان صادق و راستین خلیفه راشد سیدنا علی رضی الله عنه به خوبی و وضاحت کامل شنفته می شد؛ اولاد و جگر گوشه های اهل اسلام آماده بودند تا آن روز به دین شان واقعا عمل کرده باشند.
درسهایی از ۲۴ حوت:
۲۴ حوت نه یک اتفاق و یا یک حادثه زودگذر بلکه حماسه ای ماندگار از مکتب رشادت بود که برای همیشه انسان ساز واقع شده و حاوی درس های زیاد به نسل نسل افغانستان، ملت مومن و غیور ماست؛ از جمله:
ملت ها تا زمانیکه غیرت و شهامت داشته باشند تسلیم ذلت و خواری نمی شوند تا جاییکه شهادت در پای عزت را به مراتب برتر می دانند از زندگانی و عمر ذلیلانه در سایه سار اشغالگران و ایادی اجیر شان.
ملت ها تا زمانیکه خود قیام نکنند و سرنوشت خود را نخواهند تغییر دهند به حکم قرآن «ان الله لایغیر ما بقوم حتی یغیروا ما بانفسهم» محکوم سرنوشتی اند که انسان های بزدل و بی غیرت برای شان رقم زده یا کفار و دشمنان دین از فرسنگ ها فاصله برای آنها نسخه حیات می پیچند.
ملت ها با شهامت، رشادت، شجاعت، غیرت و شهادت زنده اند؛ کما اینکه کمتر روزهایی در سال آنقدر ماندگار و پرتاثیر اند مثلیکه ۲۴ حوت برای مردم قهرمان افغانستان خاطره انگیز و افتخار آفرین است.
و اما امروز …
امروز نیز ملت مسلمان افغانستان در جای جای این سرزمین به قیامی همچون ۲۴ حوت ۱۳۵۷ هش در مقابل اداره اجیر کابل و حامیان اشغالگر بین المللی اش ضرورت دارند؛ و تنها با مشت های آهنین ملت با غیرت ماست که اگر گره شوند گلوی معامله گران، وطنفروشان و دین فروشان سخت فشرده شده و حق از دست رفته و عزت و مجد ملت مومن ما اعاده می گردد.
وارثین ۲۴ حوت:
وارثین ۲۴ حوت هرگز آنهایی نیستند که از خون شهداء نان خورده برای خود عزت و آبروی زندگی فانی را ساخته و لاف رهبری آن قیام خودجوش و انقلابی را می زنند؛ بلکه وارثین برحق شهدای ۲۴ حوت کسانی اند که همینک راه و انقلاب آن شهداء را پیموده و همچنانکه شهدای حوت ۱۳۵۷ در مقابل تجاوز قشون سرخ شوروی جان های شیرین خود را فدای اسلام ناب محمدی صلی الله علیه وسلم کردند امروزه مردانه وار در مقابل (طاغوت عصر) امریکا و ایادی اجیرش در افغانستان مشغول نبرد و مبارزه می باشند.
یاد شهدای گلگون کفن ۲۴ حوت ۱۳۵۷ هش و تمام شهدای مظلوم این دیار گرامی، ارواح شان شاد و راه شان پر رهرو باد.