۲۴ اسد روز پیروزی ابابیل صفتان به لشکریان ابرهه!

نویسنده:طلحه مبارز بدخشانی

بعد از اشغال افغانستان توسط لشکریان استکبار جهانی، که جای پای برای مردان صادق باقی نمانده بود و حتی بردن نام از مجاهد و مجاهدت در این دیار جرم بود، شهرها و دهات افغانستان توسط بمباردمان طیاره‌های لشکریان صلیبی با خاک یکسان گردیده بود، روز روشن برای پیروبرنا شب تاریک گردیده بود، صدای حق و حقیقت گویی در گلوها خفه گردیده بود، لشکریان صلیب با غلامان زر خرید خویش فکر می‌کردند که افغانستان را تسخیر کرده‌اند و دیگر برای همیشه صدای شریعت را از این سرزمین خاموش نموده اند، اما یکبار دیگر خون‌های پاک در رگ‌های مردان مخلص به جوش آمد و صدای مبارزه و مجاهدت یک بار دیگر از صخره‌ها و دهات افغانستان بالا شد، مردان مخلص و فداکار همه زرق و برق دنیا را پیش پا زدند و در رکاب فداکاران بی‌معاش گام نهادند، با سلاح‌های زنگ زده، سرهای برهنه و شکم‌های گرسنه جهاد و مبارزه را آغاز نمودند، اخبار عملیات چریکی در گوشه گوشه افغانستان به طریق ندرت از بلند گوهای رسانه شنیده می‌شد، اما خون شهیدان ما آهسته آهسته به سیلاب مدهش مبدل گردید، خانه‌های ظلم و فساد را روزانه در دهات و شهرها، به خاکستر یکسان می‌نمود.

مجاهدین از کوه‌ها به دهات آمدند یکبار دیگر نوید نظام اسلامی و نسیم معطرش به مشام مخلصین استشمام می شد، از طیاره و قوت های اشغالگران بیم نداشتند و با تقدیم نمودن سر÷صهای خویش نهال شریعت اسلامی را غرس نمودند، اشغالگران بعد از دادن تلفات بی حساب آهسته آهسته قدم های شان را از میادین مبارزه سبک نمودند، نیروهای مورال باخته دشمن در حال سراسیمه گی قرار گرفتند که مبادا بادار آنها در میدان جنگ آنها را تنها بگذارد، که چنین هم شد.

جهاد و مبارزه بیست ساله مجاهدین امارت اسلامی، به ثمر رسید و به تاریخ ۲۳ اسد سال ۱۴۰۰ ه ش تقریبا تمام ولایات افغانستان یکی پی دیگری فتح شد، و مجاهدین به دروازه های کابل رسیدند، و از مقام رهبری اجازه ورود به کابل را نیافتند، اما در ۲۴ اسد فضا تغییر کرد رئیس جمهور وقت با اعضای کابینه خویش با ملیون ها دالر به سوی میدان هوایی فرار نموده و از آنجا به کشور های دیگر رفتند، آنجا بود که مقام رهبری هدایت داد تا مجاهدین فاتحانه وارد کابل شوند، ادارات و اماکن دولتی را تحت مدیریت در آورده و از ضیاع بیت المال جلوگیری نمودند.

می‌توان این فتح را فتح مبین نام نهاد زیرا آنهایی که دعوای سلطنت کره خاکی را داشتند و با ائتلاف ۴۸ کشوری خود شکست ذلت بار خوردند، مصارف ملیارد ها دالر آنها به هدر رفت، و آنهای که بیست سال برای اشغالگران غلامی نمودند در سرگمی و شرم‌ساری فاحش قرار گرفتند با بسته کردن بار و بند خویش گلیم فساد شان از افغانستان جمع شد، و این بود که ابابیل صفتان به لشکریان ابرهه پیروز گردید.