نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
سالیان متمادی کشورمان بارها و بارها مورد تجاوز و اشغال دشمنان و مهاجمان قرار گرفته و دشمنان این سرزمین هر بار تمامی منافع این کشور را رو به افول قرار دادهاند، به این صورت که از هیچگونه ویرانی و کشتاری دست نکشیده و بر اطفال، زنان و ریشسفیدان بیگناه هم رحم نمیکردند، و حتی حیوانات را هم دشمن خود میپنداشتند. آنها همواره باعث ویرانی مقدسات و از بینبردن مصالح دینی و ملی گردیده و به جز منافع خودشان، هیچچیزی را درنظر نمیگرفتند.
به همین دلیل، این سرزمین، با وجود تمامی معادن و ذخایری که داشت، به یک کشور فقیر و بیسرپناه تبدیل شده، و از هرگونه پیشرفت و توسعه، عقب ماند و حتی در میان کشورها از کشورهای جهان سوم قرار گرفت.
بلی تمامی اینها برمیگردد به همان اشغالگران خونخواری که با گذاشتن قدم در هر کشور، روحوروان مادی و معنوی آن را از بین برده و ملتها را سالها از تمدن و توسعه دور نگهداشتند؛ چون اشغال یکی از پدیدههای تاریخی است که در طول قرون مختلف به وقوع پیوسته و بر سرنوشت ملتها تأثیر گذاشته است.
اشغال به معنای تصرف ناعادلانه و غیرقانونی یک سرزمین یا کشور توسط یک قدرت دیگر است. اشغالگران معمولاً با استفاده از نیروی نظامی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی، سعی در اعمال سلطه و کنترل خود بر مردم و منابع سرزمین اشغالشده دارند. خلاصه اینکه اشغال یکی از بزرگترین جنایات علیه بشریت است که باعث نقض حقوق بنیادین ملتها، آزادی، استقلال، حاکمیت و همبستگی آنها میشود و همچنین منجر به رنج، ظلم، ستم، فقر، بیعدالتی، تبعیض، زورگویی، سرکوب، خشونت، جنگ، کشتار، آوارگی، تبعید و تخریب میشود.
به هرحال، گفتهاند: «هر چیز پایانی دارد» و اشغال افغانستان توسط انگلیس و شوروی نیز به پایان رسید و بالآخره قلدر و ابرقدرت عصر حاضر نیز پس از حملهٔ ناجوانمردانه و از بینبردن زیرساختها و منافع بنیادین این کشور و قیام ملت مجاهدپرور آن، فرار را بر قرار ترجیح داده و بعد از مذاکرات طولانی، در روز ۲۴ اسد، سال ۱۴۰۰ ه.ش، افغانستان را تخلیه نموده و از این سرزمین کاملا رانده شدند.
بلی، ۲۴ اسد از روزهایی است که در آن روحوروان این سرزمین رنجدیده، تازه شد و باد صبا در آن دمیده شد. با آمدن آن روز، سرزمین افغانستان آهستهآهسته رو به پیشرفت و ترقی قدم نهاد. تمامی نهادها و سازمانهایی که در راستای منفعت خودشان کار کرده و منافع ملی را در نظر نمیگرفتند، رانده شده و قدرت به دست کسانی رسید که با قوت تمام برای آزادی و استقلال این کشور جانفشانی نمودند.
۲۴ اسد روز فتح کابل و به دستگرفتن قدرت از سوی مجاهدین و روی کارآمدن بار دوم امارت اسلامی افغانستان است؛ روزی که سالها منتظر آن بودیم و ملت افغانستان قربانیهای بیشماری را در راه آن، متحمل گردید. ۲۴ اسد روز فتح افغانستان و راندن اشغالگران بود، و پس از آن واقعا افغانستان بهسوی پیشرفتهای زیادی قدم گذاشت و در جنبههای مختلف اقتصادی، سیاسی، نظامی و امنیتی ترقی نمود.
این روز، پایان جزیرههای قدرت بود. اگرچه تا هنوز هم برخی کتلهها تلاش میکنند تا افغانستان را بهسوی تجزیه کشانند، اما آمدن چنین روزی تمامی اهداف شوم آنها را نقش بر آب کرد.
۲۴ اسد روزی است که روحوروان ملت این سرزمین آزاد شده و خویشتن را در آزادی و استقلال کامل، میدید. خلاصه اینکه این روز مبارک، آغاز کارهای بنیادین و زیرساختهای لازم، ضروری و حیاتی، و آغاز پیشرفت و ترقی بود، که در این باره: جمعآوری معتادان و ایستادن در برابر افزایش واحد پولی، شروع فازهای مختلف قوشتیپه، ساختن سرکها و وصلنمودن زمین افغانستان با کشور چین، توسعهٔ سرکهای گوناگون و وصلکردن آن با مناطق مختلف، و بالآخره نگهداری مرزهای افغانستان و ازدیاد روابط دیپلماتیک با کشورهای منطقه و جهان و همچنان بالابردن کشور از لحاظ اقتصادی و افزایش صادرات و واردات، مواردی هستند که بهعنوان مشت نمونه خروار، پیش کرده میشوند.
فرجام سخن اینکه ۲۴ اسد روزی است که زمام امور افغانستان به دست خود افغانها افتاد، و دست بیگانگان و اجیرانشان از این سرزمین قطع شد، و بر توقعات بیجای کشورهای منطقه و جهان که به ضرر افغانستان تمام میشد، مهر زده شده و هرگز سوانح آنها بلند نخواهد شد، و با آمدن این روز مبارک، سرزمین افغانستان راه توسعهٔ خود را یافته و خود بهسوی آن در حرکت است.
به امید افغانستانی شاداب، سرسبز، پیشرفته و مترقی.
دیدگاهها بسته است.