یک حادثه و دو متهم؛ تناقض پاکستان در اتهام‌زنی به همسایگان!

توجه: مقالات وب‌سایت الاماره دری تنها نظر نویسندگان است و لزوماً این وب‌سایت نیست.

در تاریخ ۲۱ حوت، حوالی ساعت یک بعد از ظهر روز سه‌شنبه بود که گروه جدایی‌طلب ارتش آزادی‌بخش بلوچستان (BLA) به قطار جعفر اکسپرس که از کویته به پیشاور در حال حرکت بود، در منطقه بولانِ ایالت بلوچستان حمله کرد.

 

مهاجمان نخست با استفاده از مواد منفجره، بخشی از خط‌آهن را تخریب کرده و سپس به‌سوی قطار تیراندازی کردند، که منجر به توقف آن در نزدیکی یک تونل شد و در نتیجه ۲۱۴ نفر از میان حدود ۴۵۰ مسافری که در قطار حضور داشتند توسط BLA گروگان گرفته شدند.

 

در ساعات اولیه این حمله، ارتش آزادی‌بخش بلوچستان طی بیانیه‌ای مسئولیت آن را بر عهده گرفت و از دولت پاکستان خواست تا در مقابل آزادی نظامیان گروگان گرفته‌شده، زندانیان سیاسی بلوچ و افرادی را که به گفته آن‌ها توسط ارتش پاکستان ربوده شده‌اند، تحویل دهند.

 

با گذشت چندین ساعت از آغاز گروگان‌گیری، ارتش پاکستان از پایان این حمله و جان‌باختن ۲۱ گروگان، ۴ نیروی نظامی و ۳۳ مهاجم توسط نیروهای امنیتی این کشور خبر داد؛ ادعایی که از سوی BLA تکذیب شد و در مقابل، آن‌ها ادعا نمودند که ۵۰ نفر از گروگان‌ها را کشته و نیروهای پاکستانی را نیز به عقب رانده‌اند.

 

حمله به قطار در پاکستان توسط ارتش‌ آزادی‌بخش بلوچستان اتفاق جدیدی نیست، بلکه در تاریخ ۱۹ عقرب ۱۴۰۳ نیز یک بمب‌گذار، خود را در ایستگاه قطار شهر کویته، مرکز ایالت بلوچستان پاکستان، منفجر کرد؛ انفجاری که منجر به کشته‌شدن دست‌کم ۲۴ نفر، از جمله چندین سرباز و کارمند راه‌آهن، و زخمی‌شدن حدود ۵۰ نفر شد.

 

در آن زمان نیز گروه BLA مسئولیت این حمله را بر عهده گرفت و اعلام کرد که هدف آن‌ها نیروهای امنیتی پاکستان بوده است.

 

راه‌اندازی چنین حملات بزرگی در پاکستان، نشان‌دهنده ناتوانی و ضعف شدید مسئولین امنیتی این کشور در حفظ امنیت بوده و نشان می‌دهد که آن‌ها برخلاف ادعای‌شان، توانایی مقابله با چنین تهدیداتی را ندارند.

 

در گذشته‌های نه چندان دور، قبل از روی‌کارآمدن امارت اسلامی در افغانستان، هرگاه واقعه ضد امنیتی در پاکستان به وقوع می‌پیوست، مسئولین حکومتی به‌جای پذیرفتن ناتوانی‌شان در تأمین امنیت این کشور، حکومت هند را متهم کرده و ادعا می‌نمودند که این حملات در بیرون از مرزهای پاکستان، در هند طراحی می‌شوند.

 

اما از زمان روی‌کارآمدن امارت اسلامی در افغانستان، دولت پاکستان طرف جدیدی را برای متهم‌نمودن انتخاب نموده و هرگاه حمله‌ای در این کشور به وقوع می‌پیوندد، مسئولین حکومتی، به‌ خاطر منحرف‌نمودن اذهان عامه و پنهان‌ساختن ناتوانی‌شان در تأمین امنیت، افغانستان را به طراحی این حملات متهم می‌کنند؛ اتهاماتی که تاکنون هیچ‌‌کدامِ آن را نتوانسته‌اند ثابت کنند.

 

چند ساعت بعد از حمله ارتش آزادی‌بخش بلوچستان به قطار جعفر اکسپرس، باری‌دیگر دولت پاکستان، افغانستان را متهم نموده و احمد شریف چودری، سخن‌گوی ارتش پاکستان، ادعا کرد که این گروگان‌گیری توسط جدایی‌طلبان بلوچ در افغانستان برنامه‌ریزی و هدایت شده است.

 

وی روز چهارشنبه اعلام نمود که ارتش آزادی‌بخش بلوچستان در طول عملیات پاکسازی، از طریق تلفن ماهواره‌ای با طراحان این عملیات که در افغانستان مستقراند، در تماس بوده است.

 

این ادعا زمانی‌ از سوی آگاهان امور سیاسی به سخره گرفته شد که یک‌روز بعد از ادعای سخن‌گوی ارتش پاکستان، مبنی بر دست‌داشتن افغانستان در این حمله، سخن‌گوی وزارت امور خارجه این کشور، در جلسه خبری هفتگی خود اعلام کرد که هند در حمله به قطار جعفر اکسپرس در ایالت بلوچستان دست دارد.

 

او گفت که حمله به قطار جعفر اکسپرس توسط رهبران شبه‌نظامی مستقر در خارج از کشور برنامه‌ریزی شده است و به طور مستقیم، عناصر مستقر در هند در این قضیه دخالت داشته‌اند.

 

این تناقض آشکار در واردنمودن اتهامات بی‌اساس پاکستان هم‌زمان به هند و افغانستان، برای همه، حتی به خود مردم پاکستان نیز ثابت نمود که تمام این اتهامات چیزی جز تلاش ناکام مسئولین امنیتی این کشور برای منحرف‌نمودن اذهان عامه و پنهان‌ساختن ناتوانی‌شان در تأمین امنیت نبوده و نشان داد که دولت پاکستان به‌جای حل مشکلات داخلی خود، به دنبال یافتن مقصرهای خارجی است تا از پاسخ‌گویی به مردم خود فرار کند.