چرا حمله بر غیر نظامیان؟

ابویحیی بلوچی

با کمال تاسف و انزجار، حملۀ چند روز پیش بر مرکز آموزشی کوثر و حملۀ اخیر مهاجمان مسلح بر پوهنتون کابل را محکوم کرده، به خانوادۀ شهدا و زخمیان تسلیت عرض می‌کنم.

واضح هست که حملات اخیر بر غیر نظامیان توطئه‌ای برنامه‌ریزی شده و هدف‌دار از جانب استخبارات رژیم کابل هست که با همکاری نوکران و بی‌خردان داعشی اجرا می‌شود. افرادی این عملیات‌ها را به عهده دارند که رسما از جانب سازمان استخبارات ادارۀ کابل رهبری، کنترل و اکمال می‌شوند. افرادی هستند که به تعبیر آقای ذبیح الله مجاهد در مهمان‌خانه‌های ادارۀ کابل نگه‌داری و تربیه می‌شوند.

اما سؤال این‌جاست که چرا غیرنظامیان مورد هجمه و حمله قرار می‌گیرند؟

در حقیقت، رژیم اجیر کابل بقای خود را در بقای نظامیان آمریکایی می‌داند و حال، بعد از توافق دوحه و خروج پی‌درپیِ نظامیان آمریکایی و وعده‌های ترامپ به تسریع روند خروج آمریکایی‌ها، حالت خوف بر نوکران‌ ارگ طاری گشته و به هر سمت‌وسو چنگ می‌زنند تا بتوانند راهی برای بقای خود پیدا کنند‌. این در حالی‌ست که از ورود به میدان جنگ هراس دارند و همواره در میادین جنگ شکست می‌خورند و تابِ تحمل ضربات مجاهدین را ندارند.

لذا می‌خواهند با تاکتیک استخباراتی، کفۀ جنگ را به نفع خود سنگین کنند و از حملاتی هم‌چون حملات بر بیمارستان‌ها، آموزشگاه‌ها، پوهنتون‌ها و اماکن عمومی به اسم داعش، به عنوان دلیلی برای بقای نظامیان آمریکایی و یا دخالت آمریکایی‌ها استفاده بکنند.

از این رو غیر نظامیان را با تاکتیکی خاص، که استفاده از اسم و رسم گروه داعش و حمله به اماکن عمومی هست، مورد حمله قرار می‌دهند و بعد از آن آه‌وفغان کرده و داد‌وبی‌داد به راه می‌اندازند تا توجه خارجی ها را جلب کنند.

این حملات در حالی‌ رخ می دهد که سنگ‌اندازی‌های پی‌درپیِ رژیم کابل در مقابل مذاکرات بین‌ الافغانی به وضوح مشاهده می‌شود و مذاکره‌کنندکان ادارۀ کابل با بی‌کفایتی تمام، به هر نحوی که شده وقت را تلف می‌کنند و مانع روند این مذاکرات می‌شوند.

در طیِ مذاکراتِ امارت اسلامی افغانستان با آمریکایی‌ها و بعد از آن با نمایندگان‌ ادارۀ کابل و در جریان اجرای بندهای توافق‌نامۀ دوحه، بزرگ‌ترین مانع پیشرفت مذاکرات و رسیدن به یک نتیجۀ اساسی، همین ارگ‌نشینان بوده‌اند که گمان می‌کنند با وقت تلف کردن و یا تحت حملات قرار دادن غیر نظامیان و سنگ‌اندازی در برابر روند صلح می‌توانند به توجهی از جانب آمریکایی‌ها دست پیدا کنند.

امارت اسلامی بارها و بارها نشان‌داده که علاقه به تسریع روند مذاکرات و رسیدن به نتیجۀ مثبتی دارد و خواهان هر چه سریع‌تر صلح هست، اما اگر احساس شود دشمن می‌خواهد با اتلاف وقت و سنگ‌اندازی در مقابل صلح، بهانه های برای دوم جنگ و بقای قدرت خود پیدا کنند. اما این توطئه دشمن هم همانند سائر توطئه های ناکام، با ناکامی مواجه خواهد شد. مقامات رژیم فاسد با راه اندازی چنین برنامه های مرگبار و خونین بر روسیاهی خود می افزایند و بس. اکنون افغان ها خوب تر درک می کنند که چه کسانی از چنین برنامه های وحشیانه سود می برند و ازان استفاده تبلیغاتی می کنند. وقت آن گذشته است که با جعلکاری بر چشم ملت خاک پاشید.