پروژه تاپی؛ از رویا به حقیقت پیوست

آب، برق، گاز و نفت از جمله ضرورت‌های اولیه و مهم هر جامعه در عصر کنونی می‌باشد. بلکه پیشرفت و ترقی کشورها به توانایی‌ آنها در فراهم‌آوردن این مواد حیاتی وابسته است و جزء لاینفک ملت‌ها قرار گرفته‌اند. پیشرفت در زمینه‌های اقتصادی، سیاسی، نظامی و رفاه مردم کشور به تسهیل در به دست‌آوری این مواد گره خورده است.

معضل بزرگ کشور عزیزمان در کمبود منابع این مواد اولیه حیاتی می‌باشد، معضلی که مردم رنج‌دیده سالیان سال با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنند. چه بسا سیلی از مهاجرین را همین معضل بزرگ به کشورهای همسایه گسیل داشته تا از مزایای ارزانی در آن کشورها استفاده ببرند.

در اواخر دوره جمهوریت قیمت نفت، بنزین و گاز روز به روز رو به گرانی و‌تورم بود، تا جایی‌که قیمت یک لیتر بنزین به ۷۰ افغانی و قیمت یک کیلو گاز به ۹۰ افغانی رسیده بود، و از جانب دیگر به دلیل نبود بندها و یا خیانت دولت‌مردان ولایت‌های زیادی به کمبود آب مواجه شده بودند. دولت جمهوریت هرازگاهی مردم را وعده‌های کلانی در رفع این معضلات می‌داد و نام پروژه قوش‌تپه و پروژه بزرگ تاپی را سر زبان می‌راند؛ اما به دلیل بی‌کفایتی و فساد هیچ‌گاه این آرمان به واقعیت نپیوست.

واقعا تاپی چی پروژه‌ای مهمی بود که همیشه نامش گرفته می‌شد و آرمان افغان‌ها قرار گرفته بود!؟ شاید در اخبار مشاهده می‌کردند که این پروژه از میدان گازی گالکینیش ترکمنستان شروع شده و ۸۱۶ کیلومتر از مجموع ۱٬۸۱۴ آن در خاک افغانستان کشیده می‌شود. و بعد از گذشت از خاک پاکستان در انتها به کشور هند وصل می‌گردد، به همین خاطر سمبول «TAPI» برای این پروژه انتخاب کردند یعنی تاجیکستان، افغانستان پاکستان و هند. شاید ارقام و محاسبات فواید این پروژه برای عموم مردم تعجب‌آور بوده و آن را خیالی بیش تصور نمی‌کردند، اما این واقعیت بود که قرارداد بر این است که سالانه ۳۳ میلیارد متر مکعب از این خط لوله به سه کشور انتقال می‌یابد.

جالب‌تر از همه که کشور افغانستان در این وسط هیچ مصرفی برای پروژه نمی‌کند ولی بیشترین سود را آن برداشت می‌کند. یعنی سالانه ۴۰۰ میلیون دالر که تقریبا معادل  ۲۸ میلیارد افغانی، فقط حق ترانزیت آن می‌شود، پول هنگفتی که سالانه بدون کدام مصرفی به بودجه دولت واریز می‌شود و صدها درد ملت توسط آن مداوا خواهد شد. گذشته از آن دولت با خرید سالانه گاز، تسهیل بزرگی برای چندین ولایت در استفاده از گاز ایجاد می‌کند که این روند بر پایین آمدن قیمت گاز در کل کشور نیز تأثیر به‌سزایی خواهد گذاشت. علاوه برآن، این روند خرید گاز در هر ده سال قرارداد ۵۰۰ میلیون متر مکعب اضافه می‌شود و در نتیجه خرید گاز در ده سال سوم به یک‌ونیم میلیارد متر مکعب گاز می‌رسد، که باعث خوشحالی بیشتر مردم خواهد شد.

پروژه تاپی تنها به مسئله گاز تمام نمی‌شود، بلکه چرخهٔ اقتصادی کشور به حرکت در آمده، در کنار آن مزایایی از جمله: اشتغال‌زایی برای هزاران جوان افغان، ایجاد خط‌آهن، وصل شدن به کشورهای منطقه و افزایش ارتباطات اقتصادی، کشیده شدن فایبر نوری و دستاورد بزرگ در تامین امنیت؛ در آن گنجانده شده است.

خلاصه سخن این پروژه که آرمانی قرار گرفته بود، در حکومت امارت اسلامی با تلاش فراوان مسئولین بالاخره به حقیقت پیوست و به توفیق الهی شروع جدید و نیک دیگری برای انقلاب اقتصادی افغانستان رقم خورد. این همان وعده خداوندی است که: {ومن یتق الله یجعل له مخرجا ویرزقه من حیث لایحتسب}.