پاکستان، روابط دو کشور و مشکلات مهاجرین

نویسنده: محمد داود مهاجر

کشور پاکستان دارای مشکلات مهمی از داخل است. اپوزیسیون و احزاب مختلف سیاسی و گروه‌های مسلح معارض، پایه‌های حکومت را با چالش‌های جدّی‌ای مواجه کرده‌اند. سیاست این کشور آن‌چنان پیچیده و مبهم است که دوست و دشمن برایش تعریف خاصی ندارد. منافع، در سیاستش حرف اول را می‌زند؛ اگرچه با معیاری دینی و جهانی ناسازگار باشد. روزی که آمریکا به افغانستان حمله کرد، پاکستان اولین کشوری بود که پابه‌پای آمریکا ایستاد، حق شرعی و حق همسایگی ما را زیر پا کرد؛ سفیران افغانستانی را با بسیار بی‌احترامی و سَبکی ناآشنا در تاریخ دیپلوماتیک، دست‌بسته به آمریکائیان تحویل داد و عملاً رسم اسلامیت، همسایگی، وفا و احترام به قوانین جهانی را، شکست.

باوجود تمامی این‌ها، اما امارت اسلامی چشم‌پوشی کرد و روابط حسنه را با همهٔ همسایگان و من‌جمله پاکستان اعلام کرد.

امروزه اما دوباره مشکلاتی درمیان دو دولت ایجاد شده و در روابط دو کشور، تیرگی احساس می‌شود. اخراج و شکنجه‌کردن مهاجران افغانستانی -چیزی که این روز‌ها در فضای مجازی نیز تاوبالا می‌رود- چیزی است که این سلسله این روابط را تیره‌تر می‌کند.

ولی از آنجاییکه هر دو ملت افغانستان و پاکستان با هم پیوستگی فرهنگی و دینی دارند؛ ارتباط فامیلی و خویشاوندی نزدیکی درمیان هم موجود است و تعداد زیادی از آن‌ها با سرمایه‌گذاری‌های کلان و ایجاد فابریکه‌های اساسی در آن‌جا زندگی می‌کنند؛ اما پاکستان با درنظر نگرفتن همهٔ اسباب و علت‌ها، سیاست اخراج‌به‌زور و شکنجه مهاجران را در پیش گرفته است!

اگرچه میهن عزیز ما افغانستان (با وجود تمامی مشکلات اقتصادی) باز هم توان پذیرش مهاجران خود را دارد و بلکه دراین زمینه، برنامه‌ها ریخته شده است؛ اما به موجب آن‌که بسیاری از مردم ما، زندگی و تمام سرمایه خود را در مدت چند دهه، در کشور پاکستان سرمایه‌گذاری کرده و رشد داده‌اند و ختم این سلسله، به یکبارگی مشکل است. هم‌چنان پیچیدگی‌های خویشاوندی‌ای که با مردم آن‌جا صورت گرفته و غیر ذالک؛ مجموعا، معضلاتی است که بازگشت زودهنگام مهاجران ما را به کندی وا داشته است؛ لذا کشور همسایه نباید از زور، شکنجه و جبر کار بگیرد و به‌خاطر مشکلات امنیتی، اقتصادی و حزبی‌ای که دامن‌گیرش شده است و خود مسبب آن بوده، مردم بی‌گناه ما را در آتش آن بسوزاند!