نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
در صفحات زرین تاریخ، روزهایی ثبت شده‌اند که نه تنها تاریخ یک ملت را تغییر داده‌اند، بلکه جهان را به تعظیم در برابر عظمت آن ملت واداشته‌اند. هشتم ثور ۱۳۷۱ ه.ش، یکی از این روزهاست؛ روزی که ملت مجاهد افغانستان توانست پس از سال‌ها جهاد مقدس، نظام کمونیزم را که با تانک‌های ارتش سرخ شوروی بر کشور تحمیل شده بود، درهم شکند و به جهانیان ثابت کند که ایمان، غیرت و ایثار، بر سلاح‌های مدرن و ابرقدرت‌ها چیره می‌شوند.
کودتای سیاه هفت ثور ۱۳۵۷، آغازی بود برای شب تاریک کمونیزم در افغانستان. احزاب خلق و پرچم که پروردهٔ دامان بیگانگان بودند، با شعارهای فریبندهٔ ترقی و مساوات، علیه دین، سنت و عزت مردم افغانستان قیام کردند. هزاران عالم دین، مجاهد، متفکر و مرد و زن افغان تنها به جرم وفاداری به دین و وطن خود، یا در زندان‌های مخوفی چون پلچرخی سر به دار شدند و یا به شهادت رسیدند.
در دوران کمونیزم، تلاش بر این بود که ریشهٔ ایمان از دل مردم کنده شود؛ اما خون شهدا زمین را سیراب کرد و ریشه‌های غیرت، ایمان و مقاومت را بار دیگر در دل‌ها محکم ساخت.
با آغاز سرکوب‌های کمونیستی، اولین جرقه‌های جهاد مقدس زده شد. دهقانان، علما، محصلان و کسبه‌کاران، سلاح‌های ابتدایی برداشتند و کوه‌ها را سنگر ساختند. رهبران جهادی یکی پس از دیگری ظهور کردند و ملت افغان را به قیام علیه ظلم فراخواندند.
مقاومت‌های پراکنده به یک جبههٔ متحد تبدیل شدند و جهان شاهد مقاومت بی‌نظیری گشت که در برابر بزرگ‌ترین ارتش وقت جهان، ارتش سرخ شوروی، ایستادگی کرد.
شوروی‌ها با هزاران تانک و طیاره به افغانستان آمدند؛ اما چیزی را فراموش کرده بودند و آن اینکه در این خاک، فرزندانِ مردانی زندگی می‌کنند که تاریخ خود را با خون نوشته‌اند؛ مردانی که دیروز در برابر انگلیس‌ها ایستادند و آن را شکست دادند.
پس از سال‌ها فداکاری، هجرت، زندان، شکنجه و شهادت، روز موعود فرا رسید. هشتم ثور ۱۳۷۱، مجاهدین افغان وارد کابل شدند و نظام پوشالی کمونیستی به خاک افتاد. این روز، نماد این حقیقت شد که یک ملت مؤمن و مقاوم، حتی اگر بی‌سلاح باشد، با توکل بر خدا می‌تواند قدرت‌های جهانی را شکست دهد.
اما داستان ملت افغان اینجا پایان نیافت!
پس از شکست شوروی و سقوط کمونیزم، دشمنی دیگر، این بار به نام آزادی و دموکراسی، پا به سرزمین ما گذاشت. آمریکا و ناتو، با لشکرکشی بزرگ، فکر کردند می‌توانند این ملت را تسخیر کنند، ایمانش را از او بگیرند و غیرتش را بشکنند؛ اما اشتباه می‌کردند.
ملت افغانستان، ملتی بود که اجدادش با انگلیس‌ها جنگیده بودند و جوانانش در برابر تانک‌های شوروی سینه سپر کرده بودند.
دو دههٔ دیگر مبارزه، خون‌دادن، صبر و فداکاری، و سرانجام در سال ۲۰۲۱ میلادی (۱۴۴۳ ه.ش)، خروج مفتضحانهٔ آمریکا و ناتو از افغانستان، اثبات کرد که روح جهاد در این ملت نه تنها خاموش نشده، بلکه روزبه‌روز شعله‌ورتر شده است.
تحلیل ریشه‌های استقامت بی‌پایان ملت افغانستان؛
چرا ملت افغانستان، در برابر همهٔ این قدرت‌های جهانی، بارها ایستادگی کرده و پیروز شده است؟
۱. ایمان عمیق به خداوند متعال:
ملت افغان، در عمق جان خود باور دارد که نصرت و پیروزی از سوی الله تعالی است، نه از تجهیزات مادی.
۲. غیرت دینی و وطنی:
ملت افغانستان، حفظ دین و عزت خود را واجب‌تر از جان خود می‌داند و کودکان این سرزمین، عشق به جهاد را در دامان مادران خود می‌آموزند.
تاریخ پرفرازونشیب افغانستان که سراسر آن مملو از مقاومت‌ها در برابر اشغال‌گران است، برای نسل‌های بعدی الهام‌بخش بوده و است.
۳. فرهنگ قبیله‌ای و استقلال‌طلبی:
ساختار اجتماعی مردم افغانستان، که بر اساس وفاداری قبیله‌ای، حفظ شرف و دفاع از عزت استوار است، مقاومت را طبیعی و واجب می‌سازد.
پیام هشتم ثور برای نسل امروز؛
امروزه «هشتم ثور» برای ما یک جشن ساده نیست، بلکه یک عهد تازه است؛ عهدی که یادآور این است اگر ایمان را از دست دهیم، عزت را نیز از دست خواهیم داد، و اگر به راه حق پایبند باشیم، خداوند متعال بار دیگر ما را پیروز خواهد کرد، مثل گذشته!
ما وارثان خون شهدا و جانفشانیِ مجاهدین هستیم. رسالت ماست که این راه را پاس بداریم، دست‌آوردهای جهاد را حفظ کنیم، و کشور عزیزمان را در سایهٔ ایمان، آزادی، عدالت و پیشرفت، بسازیم.
زنده باد ملت بیدار افغانستان!
جاودان باد روح جهاد در رگ‌های این ملت آزاده!
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاهها بسته است.