نقش تاریخی امیر شهید

عبدالرحیم ثاقب/ ترجمه: منصور فراهی

امارت اسلامی از نخستین روزهای تأسیس خود با بعضی حوادث سختی روبه‌رو شده‌ است که اگر تعامل حکیمانه‌ی رهبریت مدبرانه‌اش نمی‌بود شاید پیروان جهادی این مسیر، امروز توان همچین مقاومت بی‌سابقه‌ای در برابر اشغال خارجی نمی‌داشتند.

در ابتدای تحریک اسلامی طالبان (دقیقاً در آغاز ماه اگست سال ۱۹۹۵م) شهادت ملا محمد آخند، مهم‌ترین و تاکتیکی‌ترین فرمانده طالبان در غرب، یک سال بعد از آن (در سپتامبر سال ۱۹۹۶م) شهادت ملا بورجان آخند در آستانه‌ی فتح کابل، که قدر‌مند ترین استراتژیست نظامی طالبان بود، و دردناک‌تر از تمام این موارد؛ خبر درگذشت ملا محمد عمر مجاهد رحمه الله، بنیانگذار تحریک اسلامی طالبان در جولای سال ۲۰۱۵م مواردی هستند که می‌توان در مسیر تاریخی امارت اسلامی به آن‌ها وقایع تکان‌دهنده گفت.

دو حادثه اول در زمان حیات و رهبریت ملا محمد عمر مجاهد رحمه الله، بنیانگذار امارت اسلامی اتفاق افتاد، اما قلب‌های پیروان امارت اسلامی هنوز به خاطر قیادت ایشان مطمئن بودند.

اما رحلت بنیانگذار امارت اسلامی و آن هم در حالی‌که هر دو معاونین جهادی وی، شهید ملا عبیدالله رحمه الله و محترم ملا عبدالغنی برادر حفظه الله در اسارت به سر می‌بردند، بدون شک فاجعه‌ی بیرون از تحمل برای شهید ملا اختر محمد منصور تقبله الله بود، که وی در زندگی جهادی خود با آن روبه‌رو شد.

ولی شهید امیرالمؤمنین ملا اختر محمد منصور رحمه الله این سخت‌ترین واقعه‌ی در مسیر جهادی امارت اسلامی را به گونه‌ای استقبال کرد که نه خط مقاومت جهادی در برابر اشغال خارجی بی‌نظم شد و نه مقاومت جهادی علیه اشغالگران از وی پاشیده شد.

بلی، قیادت امارت اسلامی و فرماندهی مقاومت جهادی علیه ائتلاف نظامی بین المللی در یکی از حساس‌ترین مراحل کشور به شهید امیرالمؤمنین ملا اختر محمد منصور رحمه الله سپرده شد، اما وی به گونه‌ای رهبری کرد که دوست و دشمن او به تعاملات خردمندانه و تاکتیک‌های موفقش اعتراف داشت.

زمانی‌که رهبری امارت اسلامی به امیرالمؤمنین شهید اختر محمد منصور واگذار می‌شد امارت اسلامی همزمان در دو جبهه مخلتف، درگیر مقابله و رویارویی بود.

از یک‌سو مقاومت جهادی با نیروهای مجهز آمریکا و ناتو و از طرف دیگر رویارویی خطرناک با فتنه داعش.

اما نام‌برده با یاری خداوند و سپس با درایت و بصیرت جهادی خود توانست نقش تاریخی را در هر دو جبهه ایفا کند و طرف مقابل را شکست فراموش ناشدنی بدهد.

در عین زمان شهید امیرالمؤمنین تقبله‌الله با درایت و تدبیر فراوان خویش توانست تمام توطئه‌های دشمن را که برای تقسیم صفوف متحد امارت اسلامی استفاده کرده بود، خنثی کند.

اگرچه دوران رهبریت شهید امیرالمؤمنین از نظر زمانی بسیار کوتاه بود، اما کارنامه‌های تاریخی وی در این مدت کوتاه بسیار مهم و مؤثر بود.

وی در طی این مدت کوتاه، صفوف مقاومت را از نگاه اتحاد داخلی و ذات‌البینی تقویت، ابتکارات تاکتیکی عملیات نفوذی علیه مهاجمان را از نظر نظامی إعمال و روابط دیپلماتیک امارت اسلامی را با منطقه و جهان از نظر سیاسی مستحکم کرد.

از همین‌رو بود که دشمن تاثیرات قیادت مدبرانه‌ی وی را برای خود خطرناک دیده و بالفور به دنبال از بین بردن او شد.

شهید امیرالمؤمنین تقبله الله مانند سایر قهرمانان تاریخی امت اسلامی، در دفاع از دین و ایمان خود به شهادت رسید و بدین ترتیب مسئولیت خود در قبال خدا و دین را به روش نیکو ادا کرد.

وی موفق به انجام مسئولیت تاریخی خود شد؛ زیرا به دست‌آمدن شهادت در راه آرمان مقدس توفیقی است که به بندگان خاص و قابل قبول خداوند عطا می‌شود.

شهید امیرالمؤمنین تقبله‌الله اگر امروز از نظر جسمی در بین ما حضور ندارد اما کارنامه‌های جهادی وی برای همیشه در قلب تاریخ اسلام ثبت شده است.

به همین دلیل حافظ شیرازی می‌سراید:

هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق
ثبت است بر جریده عالم دوام ما