نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
پس از پیروزی بر صلیبی‌ها، نظام اسلامی‌ای در افغانستان برپا شد که در عصر حاضر برپایی آن به‌طور قطع یک معجزه الهی است. تصور کنید! در شرایطی که هیچ امکاناتی در اختیار نداشتیم، توانستیم با تمامی دنیا مقابله کرده و در نهایت بر آنها پیروز شویم. پس از آن، یک نظام اسلامی ناب برقرار کردیم که در چشم دشمنان کافر همانند خاری بود.
تردیدی نیست که این پیروزی به جز با یاری خداوند متعال ممکن نبود، زیرا هنوز بسیاری از کشورهای جهان در حال توطئه علیه ما هستند و از عصبانیت گاه انگشت خود را می‌گزند.
در ظاهر تعاملاتی با ما دارند؛ اما دشمنی ما با دنیای کفر تا قیامت ادامه خواهد داشت و در عین حال، در برخی کشورهای اسلامی حاکمان غیر دینی و بدتر از کفار قدرت دارند.
آنها با اعمال تحریم‌ها، مصادره منابع ملی، تبلیغات دروغین و ایجاد توطئه‌ها علیه ما در پی ضربه زدن به این نظام بوده‌اند و هستند. پیش از فتح، در رسانه‌ها می‌شنیدیم که در صورت شکست صلیبی‌ها و سقوط دولت فاسد کابل، جنگ‌های داخلی آغاز خواهد شد و کشور به خونریزی خواهد افتاد. این شایعات دروغین که هر روز تکرار می‌شد، در نهایت ضرب صفر شدند.
الحمدلله؛ امارت اسلامی یکپارچه ماند، پیروزی نصیب آن شده و در سراسر کشور امنیتی بی‌نظیر برقرار گردید؛ چنان‌که تمامی جهان را شگفت‌زده کرده است.
رمز این پیروزی در اتحاد و رهبری واحد است. در امارت اسلامی، هیچ‌گونه اختلافی وجود ندارد و همه مردم نه به دلیل منافع مادی، بلکه به خاطر رضایت خدا و بر اساس تکلیف اسلامی در یک صف متحد جمع شده‌اند. پیروزی اصلی ما در این است که اطاعت از رهبری را پذیرفته‌ایم؛ همانطور که حضرت عمر فاروق رضی‌الله‌عنه فرموده‌اند: «اسلام تنها با جماعت است، جماعت تنها با امارت است و امارت تنها با اطاعت است». یعنی اتحاد مسلمانان تنها در سایه رهبری ممکن است و در صورتی که اطاعت نباشد، امارت نیز از بین می‌رود.
ما شاهد برکت‌های إمارت اسلامی و اطاعت از رهبری بوده‌ایم. به برکت این اطاعت، افغانستان از دست صلیبی‌ها آزاد شد و مردم افغانستان زندگی عزتمندانه و آزادانه‌ای یافتند. در سراسر کشور، اخوت و امنیت برقرار شد. امیرالمؤمنین، حفظه‌الله، با اعلام عفو عمومی، تمامی توطئه‌های دشمنان را خنثی کرد و حتی بزرگترین جنایتکاران را که پیش از این به بدن‌های شهدای مجاهدین بی‌احترامی می‌کردند، بخشید.
پس از پیروزی، مجاهدین و علما نیز جهاد برای آبادانی و تقویت نظام را آغاز کردند. اکنون در رسانه‌ها خبری از حملات، بمباران‌ها و کشتارها نیست، بلکه خبر از پروژه‌های ساخت‌وساز، کارخانه‌ها و دیگر اقدامات عمرانی در سرتاسر کشور منتشر می‌شود. همه باید به خاطر این تحولات شکرگزار باشیم، زیرا جنگ‌ها پایان یافته و کشور از دست صلیبی‌ها آزاد شده است. عزت و حقوق مردم در امنیت کامل حفظ شده است و کشور در مسیر بازسازی و پیشرفت قرار دارد.
در این شرایط، نباید از مشکلات جزئی نظام دست کشید. بلکه باید با صبر و همکاری با مسئولین، نظام را در مسیر پیشرفت و تقویت هدایت کنیم. مانند ضرب‌المثلی که می‌گوید «از یک دست ضدا برنمی‌آید»، نظام نیز به همکاری مردم نیاز دارد تا در کنار هم بتوانیم مشکلات را برطرف کنیم و کشور را به سوی تعالی هدایت نماییم.
مسئولین و مقامات باید توجه داشته باشند که تنها درآمد و امتیازات شخصی نباید هدف آنها باشد. مسئولیت آنها یک امانت الهی است که باید در انجام وظایف خود، از خودگذشتگی و اخلاص نشان دهند و در هیچ شرایطی از قدرت خود سوءاستفاده نکنند. نظام باید در دل مردم حکومت کند، نه بر سر آنها.
فرجام سخن این‌که، باید قدر این نظام را بدانیم، زیرا این نظام با خون شهدای پاک برپا شده است. اگر شکر این نعمت را به جا آوریم، خداوند آن را استحکام و دوام خواهد بخشید و اگر در برابر آن بی‌وفایی کنیم، عواقب سختی در دنیا و آخرت در انتظار ما خواهد بود؛ همانطور که خداوند در قرآن (در سورهٔ ابراهیم) می‌فرماید: «لئن شکرتم لأزیدنکم و لئن کفرتم إن عذابی لشدید» (اگر شکرگزار باشید، نعمت‌های من بیشتر خواهد شد و اگر کفران کنید، عذاب من سخت خواهد بود.)
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاهها بسته است.