نظام اسلامی، ثمره‌ی خون فرزندان این ملت!

شاید گاه‌گاهی در صفحات اجتماعی و یا هم از طریق رسانه‌های مغرض با جملاتی از قبیل «طالبان در بین ملت جایگاهی ندارند» روبرو گردیده باشید، هدف از این جمله که همیشه توسط مخالفین و مغرضین نشر و اشاعه می‌شود، جدایی بین ملت و نظام را به رخ جهانیان می‌کشند، به آنها وانمود می‌کنند که نظام اسلامی در بین ملت ریشه نداشته و محبوبیت ندارد.

حال نکته قابل بحث این است که در جریان اشغال و سال‌های اول تجاوز نیروهای متجاوز ناتو به حریم افغانستان که فضا و زمین این سرزمین توسط نیروهای بوزینه‌صفت آنها اشغال گردیده بود؛ هیچ نیرو و قدرتی فکر نمی‌کرد که دیگر نیروهای اشغالگر در افغانستان شکست دندان‌شکن را متقبل شده و با دادن هزاران کشته، زخمی و به‌ هزینه ملیون‌ها دالر اسلحه، وسائط و وسائل نظامی را به‌جا گذاشته، پا به‌فرار بگذارند؛ اما این ملت با عقیده راسخ، ایمان کامل و بستن کمر همت در مقابل نیروهای اشغالگر در هر گوشه و کنار این سرزمین دست به جهاد زدند که به تدریج گروپ‌ها و دلگی‌های مجاهدین در هر ولایت فعال گردید، روز‌به‌روز به تعداد مجاهدین اضافه، قوت و قدرت‌شان با یک شأن و شوکت عالی به پیشرف‌های چشمگیری نائل گردید؛ اما در مدت مبارزه و مقابله بیست‌ساله‌‌ی امارت‌اسلامی، نصرت الهی و بازوی محکم این ملت که با مجاهدین همگام و همکار بود و همچنان ملت مسلمان این سرزمین با گذاشتن فرزندان‌شان در صفوف آنها و جای دادن به مجاهدین در خانه، مهمان‌خانه، مسجد و مدرسه‌‌ی خویش ثابت می‌گردد که مجاهدین از این ملت و در میان این ملت بوده و بین ملت و نظام اسلامی هیچ دوری نیست، نظام از فرزندان همین‌ها به‌وجود آمده است. نظام اسلامی و امنیت سرتاسری که امروز در کشور حاکم است، ثمره‌ی خون علماء، حفاظ، محصلین و مردم عام است که فرزندان همین ملت بودند و با بسته‌کردن بم و باروت در کمر خویش با عملیات‌های شهادت‌طلبانه زور و قوت دشمن را در هم کوبید و قوت استخباراتی دشمن را در امن‌ترین اماکن‌شان هدف قرار داده و بلآخره به سبب همین جانفشانی‌ها بود که اشغالگران به شکست ذلت بار رو‌به‌رو گردیده و خاک افغانستان را ترک کردند.