مدیر مدرسه، مرشد خانقاه، یا رهبر سیاسی!؟

رهبر، زعیم و مرشد امارت اسلامی نیز توجه ویژه‌ای به این مطلب دارد و از نظر ایشان خدمت‌کردن به مردم، از حج نفل و نمازهای نافله برتر و بهتر است، و ایشان همواره در تلاش این بوده‌اند که والیان را برای خدمت مضاعف به ملت تشویق نمایند، تا دغدغه و نگرانی ملت به حداقل رسیده و امید آنان به آینده‌ای بهتر، بیشتر و بیشتر شود

شاید بزرگ‌ترین دغدغهٔ قشر باسواد و بافرهنگ در مورد حکومت‌های دینی و مذهبی آن باشد که رهبر حکومت مذهبی پس از به‌دست‌گرفتن قدرت، اداره و کنترل کشور را به درستی یاد نداشته و از استعداد و نبوغ سیاسی نیز برخوردار نباشد، و بلکه طبق خوی و عادت مذهبی خود، در تلاش این باشد که کشور را همانند یک مسجد، با اذان، نماز و دعا، و یا همانند مدرسهٔ دینی با درس، تدریس و… اداره کند، و یا هم کشور را همانند یک خانقاه، با خواندن اذکار و اوراد کنترل کند، و همه‌چیز را در دیانت خلاصه کند، و در کشور، خبری از اقتصاد، صنعت، فرهنگ، سیاست، صادرات و واردات نباشد.

شاید از نگاه آنان، رهبر مذهبی تلاش و کوشش خود را وقف مسایل مذهبی و دینی نموده و فرصتی برای تدابیر سیاسی، اقتصادی و اجتماعی داشته نباشد، و شایدهم از نگاه برخی از آنان، رهبر دینی، پتانسیل‌های موجود در کشور را صرف مجالس مذهبی و دینی کرده و چیزی برای عمران و آبادانی کشور و حرکت‌دادن چرخ‌های تولید، ابتکار، خلاقیت و نوآوری، باقی نگذارد.

اما با اطمینان کامل باید به همهٔ آن‌ها گفت: مسئولان و رهبران امارت اسلامی، انسان‌های فرهیخته، دانشمند و تربیت‌یافته‌ای هستند که تمام تلاش و کوشش آنان آزادی ملت، حفظ حرمت و کرامت شهروندان، عمران و آبادانی کشور و ساختن آینده‌ای درخشان برای نسل‌های بعدی می‌باشد.

رهبران امارت اسلامی -گرچه بسیاری از آنان در مدارس دینی رشد کرده و در خانقاه تربیت و اصلاح شده‌اند- در میادین مختلف مورد بررسی و آزمون‌های بسیار سخت و دشوار قرار گرفته‌اند، که با توفیق خداوند متعال و تکیه بر استعداد فردی و استفاده از مشاوره و خرد جمعی، با سرفرازی تمام، از آتش سوزان این آزمون‌ها، همانند طلای خالص بیرون آمده‌اند. شجاعت و دلیری آنان در سنگر جهاد، در طول بیست‌سال مبارزه با آمریکا و هم‌پیمانانش، بارها و بارها، این امر را ثابت نموده و هیچ جای شک و تردیدی باقی نمانده است.

سیاست به‌روز و مدرن، اطلاعات فوق‌العاده قوی و تحلیل‌های بسیار واقع‌گرایانهٔ آنان از شرایط موجود در جهان و دنیای غرب سبب شد، تا آنان با ظاهری ساده و لباسی مذهبی -با ریش، عمامه، لباس بلند، بدون کت‌وشلوار، کروات، سامسونت و…- با اقتدار فراوان وارد مذاکرات صلح شده و در جلسات متعدد دست بالا و مهارت فراوان خود را به رخ سیاست‌مداران غربی کشانده و آنان وادار به پذیرش صلح نمایند، و انصافا بعد از فضل خداوند متعال، برتری سیاسی آن‌ها عامل موفقیت مذاکرات و به ثمررسیدن گفتگوها شد.

اولویت‌بندی پروژه‌های بزرگ و مهم و تسریع در آغاز پروژه‌های عام‌المنفعه مثل ساخت سدها و استخراج نفت، نشانهٔ آگاهی اقتصادی و شناخت بالای‌شان از اهمیت اقتصاد و معیشت ملت است. ملتی که بخش بزرگی از آن‌ها کشاورز و بذرگر هستند، و چشم امید آن‌ها به باران و نزولات است، قطعا به سدسازی نیاز شدیدی دارند، و مسئولان امارت اسلامی با درک این شرایط، سدسازی، کنترل و مهار آب‌های ملی را در اولویت کاری قرار داده و نسبت به این کار، اقدامات بسیار شایسته‌ای مثل آغاز ساخت سد قوش‌تپه و نگهداری از بند کمال‌خان و… انجام داده‌اند.

مذاکرات با کشورهای پیش‌رفتهٔ صنعتی، همچون چین و واگذاری حفر چاه‌های نفت و استخراج آن به صورت مشارکتی، اقدام مثبت دیگری از سوی مسئولان امارت اسلامی هست که نشان‌گر سواد اقتصادی آنان می‌باشد.

این‌ها نمونه‌های بسیار کوچکی از خدمات امارت اسلامی بود، تا ثابت شود که مسئولان رده‌بالای امارت اسلامی، کشور را همانند یک مدرسه، خانقاه، مسجد و کلاس درس نمی‌نگرند، بلکه نگاه آن‌ها به وطن، بسان نگاه یک معمار دل‌سوز، ماهر و توانا به خانه‌های مخروبه‌ای‌ست که بیش از چهل‌سال، زیر گلوله، موشک، راکت و… رونق و آبادانی خود را از دست داده و نیاز شدید به تعمیر، بازسازی و شکوفایی دارند، و باید نسبت به تعمیر و بازسازی آن‌ها تلاش کرد.

بلی، مسئولان همانند یک معمار ماهر در حال بررسی میزان خسارت و برآورد هزینه‌های بازسازی کشور هستند. آنان مدرسه، مسجد و خانقاه را برای تربیت دینی و روحی ملت، آباد و برقرار گذاشته‌اند؛ اما برای به دست‌آوردن تکنولوژی روز دنیا، دنبال آباد‌کردن دانشگاه‌ها و تربیت درست دانش‌جویان هستند، و برای بهبود وضعیت اقتصادی ملت، دنبال فراهم‌نمودن کارخانه و کارگاه و رونق‌دادن به تجارت و بازرگانی و توجه‌نمودن به کشاورزی و اهمیت‌دادن به کشاورزان و دهقانان هستند، و در کنار آن برای دام‌داران و کوچ‌نشینان هم، برنامه‌های خاصی دارند و در تلاش این هستند که نگرانی‌ها و کم‌بودهای‌شان را جبران کنند.

مسئولان امارت اسلامی و رهبری آن، همواره برای بهبود اوضاع سیاسی، اجتماعی و اقتصادی ملت، در تلاش این هستند که با همسایگان و سایر ممالک اسلامی و غیراسلامی، رابطهٔ حسنه ایجاد نموده، و از ظرفیت، پتانسیل و تجارب آنان استفاده نموده و زمینه را برای واردات و صادرات فراهم نمایند.

ملت بزرگ‌وار و فداکار افغانستان، شایستگی و لیاقت آن را دارد که مرهمی بر زخم‌های چهل‌سالهٔ آن نهاده شده و برای بهبود وضعیت معیشتی‌شان، تلاش و کوشش صورت گیرد، و برای رفع کم‌بودهای آنان، خدمات صادقانه و خالصانه انجام گیرد.

رهبر، زعیم و مرشد امارت اسلامی نیز توجه ویژه‌ای به این مطلب دارد و از نظر ایشان خدمت‌کردن به مردم، از حج نفل و نمازهای نافله برتر و بهتر است، و ایشان همواره در تلاش این بوده‌اند که والیان را برای خدمت مضاعف به ملت تشویق نمایند، تا دغدغه و نگرانی ملت به حداقل رسیده و امید آنان به آینده‌ای بهتر، بیشتر و بیشتر شود.