غزه و مسئولیت سنگین امت اسلامی!

توجه: مقالات وب‌سایت الاماره دری تنها نظر نویسندگان است و لزوماً دیدگاه این وب‌سایت نیست.

دکتر فؤاد بنّا یکی از نویسندگان برجسته‌ی عرب نوشته است:

«در فقه حنبلی که بسیاری آن را به تشدد و جمود می‌شناسند اگر کسی از گرسنگی بمیرد بر تمام همسایگانش دیه لازم می‌شود.

در این زمینه از فقهای معاصر و کسانی که عقلانیت عمیق و خالی از هر نوع کرامتی دارند می‌پرسیم: اگر یک ملت کاملا از گرسنگی، محاصره و بر اثر سلاح‌های مُهلک بمیرند و همسایگان‌شان از خوردن غذاهای زیاد معده‌درد شده و سلاح‌ها و اموال فراوانی داشته باشند قضیه چگونه خواهد بود؟»

 

مسئولیت خود را در قبال مظلومان و مردم بی‌دفاعِ غزه ادا کنیم. غزه شرف این امت است. مجاهدین نوار غزه؛ مردان، زنان و کودکان آن به نمایندگی از تمام امت قربانی می‌دهند. آنان مایه‌ی فخر و مباهات این امت هستند. مردم غزه، سر امت اسلامی را بلند نگاه داشته‌اند. آنان شوق شهادت و جهاد را باری دیگر در دل مسلمانان جهان احیا کردند. این خطه‌ی رنج‌دیده و مردم مظلوم آن را تنها نگذاریم. هر مسلمان باید به‌نحوی به کمک مردم غزه برسد. آنانی که امکانات و توانایی دارند باید با کمک‌های مالی خود و یا به‌وسیله‌ی کمک به سازمان‌های بین‌المللی دست مردم غزه را بگیرند و این رنج‌دیدگان را یاری برسانند. حکومت‌ها باید از راه‌های سیاسی و دیپلماسی مانع نسل‌کشی در این دیار شوند. تا کی می‌خواهیم شاهد تباه‌شدن و از بین‌رفتن یک نسل کامل باشیم؟ تا کی می‌خواهیم در برابر فریادها و ضجه‌های مردان، زنان و کودکان غزه خاموش و بی‌احساس باشیم؟ نباید تحولات و رخدادهای خاورمیانه باعث فراموشی اهل غزه شود‌. این مسائل گرچه بسیار مهم هستند؛ اما فراموش نکنیم که ما در غزه، برادرنی داریم که مظلوم واقع شده‌اند و دفاع از آنان وجیبه‌ی شرعی و دینی ماست. نباید اجازه بدهیم که رژیم کودک‌کش صهیونیستی در خفا کودکان و زنان و محاسن‌سفیدان را به شهادت برساند. آن‌قدر از مردم غزه و آن دیار ستم‌دیده بگوییم و بنویسیم تا ضمایر و وجدان‌های خفته بیدار شوند. غزه نیاز به حمایت دارد. غزه نیاز به دفاع دارد. غزه در مقابل بزرگ‌ترین قلدران زمان مقاومت می‌کند. غزه با گذشت بیش از ۴۲۵ روز بر جنگ، بمباران، گلوله‌باران و حملات سبک‌وسنگین دشمن هم‌چنان این امت بزرگ را برای کمک فرا می‌خواند؛ اما وجدان‌های بیداری نمی‌یابد تا دستش را بگیرند و آن را از این مصیبت برهانند؛ در حالی که کشورهای اسلامی بالأخص کشورهای عربی این توانایی را دارند.

کشورهای اسلامی با سلاح‌های سنگین، تجهیزات و ابزار جنگی روز و با ثروت‌های هنگفتی که دارند می‌توانستند بهترین کمک‌ها را به مردم غزه برسانند؛ می‌توانستند از راه‌های سیاسی وارد شوند و جلوی سیلی از خون‌ را که در گوشه‌وکنار غزه راه‌افتاده است بگیرند؛ اما متأسفانه هیچ کشوری که صلاحیت داشته باشد و حرف‌هایش شنیده شود، این‌کار را نکرد. مسلمانان اگر اقدامی نکنند باید حتما پاسخ‌گو باشند؛ زیرا آنان مسئولیت خود را فراموش کرده‌اند. به وظیفه دینی و وجدانی خود عمل نکرده‌اند.