غزه؛ ادامه نسل‌کشی، اما این‌بار با نقاب کمک‌های بشردوستانه!

غزه، سرزمینی کوچک با مردمانی بزرگ که هنوز هم بخاطر عدم پذیرش ذلت و خواری، در میان دود، آوار و خون، قربانی نقشه‌های شومی شده‌اند که در آن حتی توزیع غذا و کمک‌های اولیه نیز، به ابزاری برای سرکوب و نسل‌کشی تبدیل شده‌اند.

در این میان اظهارنظرها و شهادت‌های اخیر پیمانکاران امنیتی آمریکایی، پرده از واقعیتی هولناک برداشته که دنیا شاید هنوز هم خود را به ندیدن آن زده است.

بر اساس اسناد و مدارک برخی از رسانه‌ها، تیم‌های حفاظتی در واقع به گروه‌های مسلحی تبدیل شده‌اند که بدون هیچ محدودیتی به مردم آواره فلسطینی که برای تهیه غذا می‌آیند حمله می‌کنند.

گلوله‌های جنگی، نارنجک‌های صوتی و دوربین‌های شناسایی چهره در مکان‌هایی که باید غذا پخش شود، اهداف واقعی این نوع کمک‌ها را فاش نموده و نشان می‌دهد که هدف واقعی این کمک‌ها برخلاف آن چیزی‌ست که ادعا می‌کنند.

اما حالا با وجود گزارش‌های رسمی از زخمی‌شدن غیرنظامیان در بیش از ۳۰ درصد عملیات توزیع کمک‌ها، نه دولت آمریکا پاسخی داده، نه نهادهای دروغین و پوشالی مدعی حقوق بشر صدایی از خود درآورده‌اند. گویا جهان در قبال نسل‌کشی تدریجی فلسطینیان، سکوتی سنگین و خفقان‌آور را انتخاب کرده است؛ سکوتی که هم‌دست جنایت بوده و بهای سنگین آن جان هزاران زن و کودک بی‌گناهی‌ست که هر روز به خاک‌وخون کشیده می‌شوند.

ناگفته نماند که این سازمان به ظاهر خیریه تحت نام «بنیاد بشردوستانه غزه» که با بودجه ۳۰ میلیون دالری و چراغ سبز رژیم صهیونیستی ایجاد شده، حالا متهم ردیف اول اجرای عملیات جاسوسی و هدف‌گیری افراد در صفوف کمک‌های غذایی است.

وقتی تصاویر زنده از مراکز توزیع، مستقیماً به اتاق فرماندهی ارتش رژیم صهیونیستی می‌رود، دیگر نمی‌توان از «ابهام» در ماهیت این کمک‌ها سخن گفت؛ این پروژه‌ای برای مدیریت گرسنگی و تسلیم مردم است.

اما با وجود این سناریوها و نقشه‌های وحشتناک، مردم غزه برخلاف انتظار همه، همچنان ایستاده‌اند؛ همان‌هایی که زیر بار محاصره و بمباردمان، هنوز سر خم ننموده و ارتش تا دندان مسلح رژیم صهیونیستی، با تمام همپیمانان و متحدان‌شان را با چالشی بزرگ و حل‌‌نشدنی روبرو نموده‌اند.

امروز غزه فقط یک اسم روی نقشه نیست، بلکه نماد مردمی است با ایمان فولادین که زیر هزاران تُن بمب و شب و روزهای متوالی گرسنگی هم تسلیم نشده‌اند؛ به راستی که هر گلوله‌ای که در صف غذا شلیک می‌شود، مردم را برای ایستادگی قوی‌تر می‌کند.

در این میان، سکوت خفت‌بار کشورهای اسلامی و قدرت‌هایی که شب و روز دم از حقوق بشر می‌زدند، ننگ بزرگی است که هیچ‌وقت از یاد و حافظه تاریخ پاک نشده و در برگ‌برگ تاریخ به چشم خواهد خورد.

امروزه اگر ما توانایی کمک و همکاری مستقیم با ملت سرافراز غزه را در خود نمی‌بینیم، پس از بلندنمودن صدای خود دریغ نورزیم، چرا که هر خبر، هر متن و هر تصویری می‌تواند امیدی باشد برای مردم غزه و تیری در چشم دشمنانی که می‌خواهند صدای آن‌ها را خاموش کنند.