عید سعید قربان در سایهٔ امنیت و احترام

امروز در تمام نقاط کشور هر شهروند افغان آزاد است که لباس محلی خود را بپوشد، با لهجه محلی خود صحبت کند، مطابق عقیده و باور مذهبی خود عبادت کند، و هیچ فردی اجازهٔ تعرض و تمسخر لباس، لهجه و روش پوشش و زندگی کسی را ندارد. 

ملت مومن، مسلمان و متعهد افغانستان همواره نسبت به گرامی‌داشت عید سعید فطر و عید سعید قربان، توجه و اهمیت ویژه‌ای داشته‌اند. نظافت فردی، پوشیدن لباس نو، شرکت در اجتماع عظیم نماز عید، دید و بازدید از اقوام و آشنایان و همسایگان، تهیهٔ شیرینی، شکلات و تنقلات برای میزبانی از مهمانان و… نمونه‌های کوچکی از گرامی‌داشت ملت افغان، نسبت به این دو عید سعید می‌باشند.

اما امسال امنیت و آرامش فوق‌العاده و کم‌نظیری در سراسر کشور حکم‌فرما بود و مردم بزرگ‌وار و متدین در گوشه‌گوشهٔ کشور در سایهٔ لطف خداوندی و دل‌سوزی مسئولان و تلاش و کوشش خستگی‌ناپذیر فرزندان ملت و سربازان وطن، بدون کوچک‌ترین دغدغه و نگرانی، با امنیت کامل، روز عید قربان و تعطیلات پس از آن را سپری کردند. این امنیت، آرامش و این وحدت و انسجام ملی قطعاً یکی از نتایج پیروزی ملت افغانستان و فرزندان مجاهد و مبارز آن علیه اشغال‌گران‌ می‌باشد.

آری امروز به برکت همان مجاهدت‌ها، مبارزات و خون‌های پاکی که بر زمین ریخته و اجساد مطهری که در زمین دفن شده‌اند، این استقلال و امنیت به وطن بازگشته است. امروز حتی در رویت هلال و تعیین روزهای خاص مذهبی هم فرزندان عالم، فقیه و محدث این ملت، به هیچ کشور و منطقه‌ای وابسته نیستند، و بلکه طبق اصول مذهب خود عمل کرده، و بدون دلیل و حجت شرعی از کسی تقلید نمی‌کنند.

امروز مردم نجیب و صبور افغانستان، مراسم‌های مذهبی خود را در آرامش و امنیت به‌جای می‌آورند، در حالی که نه از ظلم هیچ صاحب قدرتی می‌ترسند و نه از تهدید و فشار و دست‌درازی و تعرض صاحب‌منصبی، زیرا جان، مال، ناموس و آبروی‌شان مورد پاس‌داشت و حفاظت قرار گرفته، و به احدی اجازهٔ دست‌درازی و تعرض داده نمی‌شود.

امروز در تمام نقاط کشور هر شهروند افغان آزاد است که لباس محلی خود را بپوشد، با لهجه محلی خود صحبت کند، مطابق عقیده و باور مذهبی خود عبادت کند، و هیچ فردی اجازهٔ تعرض و تمسخر لباس، لهجه و روش پوشش و زندگی کسی را ندارد.

تلاش و کوشش دولت‌مردان آن است که حرمت، کرامت و شخصیت همهٔ اقشار مردم حفظ شده و در مناسبت‌های مختلف در کنار هم همانند برادران واقعی به سرور و شادی پرداخته و از امنیت موجود در کشور، بهرهٔ کامل ببرند. همه احساس آزادی کرده و دنبال ایفای نقش در پیش‌رفت و ترقی کشور داشته باشند. حرمت، عزت و کرامت همه در یک حد حفظ شده و به همهٔ‌شان ارزش و بها داده شود.

بزرگ‌ترین ظلم و ستم از منظر مسئولان آن است که برخی چنین احساس کنند که وطن فقط به یک قوم و طایفه و یک زبان و لهجهٔ خاصی تعلق دارد، و به‌راستی بزرگ‌ترین ستم همین است. ستم بزرگ آن است که برخی ملت افغانستان را به دو دستهٔ بومی و غیر بومی، یا مقیم و مهاجر تقسیم کرده و خود را صاحب وطن دانسته و دیگران را شهروند درجهٔ دوم و… بدانند. چنین نظریه و تفکری پیامدهای بسیار شومی در پی خواهد داشت.

از همین‌رو است که بزرگان امارت اسلامی در پیام‌های خود، و رهبر عالم و عادل در سخنرانی روز عید، بر اتحاد، انسجام و یک‌پارچگی همهٔ اقوام و قبایل موجود در افغانستان تاکید بسیار داشتند، و عید امسال نیز نشان داد که آزادی، امنیت، عدالت، مساوات، اتحاد و انسجام چقدر شیرین، دل‌چسب، لذت‌بخش و گوارا است.

به قول معروف:

«تا باد چنین بادا و تا هست چنین باشد». به امید خدا.