عید آمد، خانوادهٔ شهدا را فراموش نکنیم!

الحمدلله جهاد بیست‌سالهٔ مجاهدین امارت اسلامی به ثمر رسید، و علت آن نصرت الهی و پشتیبانی و کمک‌های بی‌دریغ، جان‌فدایی و ازخودگذشتگی ملت مظلوم‌مان بود. با نصرت خداوند متعال، یک لشکر تا دندان‌مسلح و قوی، در مقابل پابرهنه‌ها به زانو درآمده و شکست ذلت‌بار خویش را با چشمان خود مشاهده کردند و فرار را بر قرار ترجیح دادند، تا این‌که افغانستان توسط مجاهدین، از چنگال اشغال نجات کرده و فتح گردید و با پایان اشغال، حامیان آن نیز راه فرار را در پیش گرفتند.

این فتوحات به آسانی به دست نیامده‌اند. در این راه مجاهدین بی‌شماری با عقیدهٔ راسخ و قلب‌هایی مملو از عشق و ایمان، در مقابل نیروهای اشغال‌گر و حامیان‌شان ایستادگی کردند. در این مسیر، صدها هزارتن از مجاهدین، بر وعده‌ای که با پروردگار خویش نموده بودند، صادق آمده و از مال و متاع دنیا گذشته، و با همان عشق شهادت، مشغول جهاد بودند، در حالی که نه از سردی پروایی داشتند و نه هم از گرسنگی و نداشتن سلاح‌های مدرن و… تا این‌که جام افتخار و لذت‌بخش شهادت را نوشیده و به لقای پروردگار خویش شتافتند؛ زیرا جهاد که بلندترین قلهٔ اسلام می‌باشد، با جان‌فشانی مجاهدان راستین و سربازان داوطلب بلند می‌شود، و این راه با قربانی‌های بی‌دریغ طی می‌شود، و چه‌بسا افرادی که به‌خاطر همین راه، بیوه و یتیم می‌شوند.

مجاهد با ایثار و فداکاری، به‌خاطر کسب رضایت الله متعال و بلندنمودن کلمهٔ آن، جان شیرین خویش را خود نذر بارگاه خداوند متعال می‌کند.

از شهدای راستین و علم‌داران جهاد بیست‌سالهٔ ما علیه آمریکا، اطفال یتیم بی‌شماری به‌جای مانده‌اند، که امروزه همهٔ‌شان به دست‌گیری و کمک نیاز دارند، پس این روزها که در آستانهٔ فرارسیدن عید سعید قربان، قرار داشته، و کم‌کم نوای دل‌نشین حاجیان از عرفات طنین‌انداز می‌شود، نباید خانوادهٔ شهدا را فراموش کنیم، بلکه باید تا حد توان خویش برای‌شان هدیه و تحفه خرید؛ زیرا ما مدیون شهدا هستیم، و بنابراین خانواده‌های شهدا نیز بر ما حق دارند.

این‌طور نیست که آن‌ها با زنان و فرزندان خویش محبت نداشتند، بلکه این غیرت و ایمان‌شان بود که آن‌ها را وادار کرد تا در مقابل دشمن تا دندان‌مسلح ایستاده و آن را اجازهٔ تخطی ندهند. پس امروز حق مسلم آن‌ها است که خوشی عید را به خانهٔ آن‌ها ببریم و اشک اطفال یتیم‌شان را پاک کنیم.

پس بیایید هر آن‌چه در توان داریم، برای‌شان انجام دهیم. شاعر چه زیبا می‌سراید:

هرکه خنداند یتیم خسته را

باز یابد جنت دربسته را