عمر این نظام، اعمال شماست! 

چندی قبل، یکی از مبارزین، خاطره‌ی جالبی را چنین نقل کرده بود: «امروز در راه، یک بابای ریش‌سفید را سوار موتر نمودم، در مسیر راه از وحشت و ظلمِ رژیم گذشته برایم حکایت کرد و سپس از حکومت فعلی (امارت اسلامی) تعریف و تمجید نمود و اظهار خوش‌حالی کرد. بنده به وی گفتم: حاجی بابا! دعا کن که الله متعال، به این نظام (امارت اسلامی) عمر طولانی بدهد. بابای ریش‌سفید حرف عجیبی گفت! او رو به من کرد و گفت: فرزندم! عمر این نظام، اعمال شماست. اگر اعمال شما درست باشد، عمرِ این نظام دراز می‌گردد و اگر -خدای ناخواسته- اعمال‌تان خراب شد، عمرِ این نظام کوتاه می‌شود».

نمی‌دانم که آن کاکا عالم بوده و یا اینکه از روی تجربیاتش این سخن را گفته است؛ اما واقعیت امر این است که این جمله، محتوای فرموده‌ی قرآنی نیز است: «إِنَّ اللَّهَ لَا یُغَیِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّىٰ یُغَیِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ ۗ وَإِذَا أَرَادَ اللَّهُ بِقَوْمٍ سُوءًا فَلَا مَرَدَّ لَهُ ۚ وَمَا لَهُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَالٍ». (الرعد: ۱۱).

ترجمه: بی‌گمان که خداوند متعال حالت (و سرنوشت) هیچ قومی را تغییر نمی‌دهد، تا وقتی که آنان آنچه را که در ضمیرشان است، تغیر دهند. و هنگامی که الله برای قومی (به‌خاطر اعمال‌شان) بدی را اراده کند، پس هیچ چیز مانع آن نخواهد شد، و آنان را جز او هیچ کارسازی نیست.

علامه مفتی محمدشفیع عثمانی در ذیل این آیه می‌فرماید: یعنی خداوند متعال حال امن و عافیت قوم را به آفت و مصیبت تا زمانی دگرگون نمی‌سازد که خود آن قوم، اعمال و احوال خود را به بدی و فساد تبدیل نکند، و هرگاه او احوال خود را به سرکشی و نافرمانی تبدیل نماید، پس خداوند متعال هم روش خود را تغییر می‌دهد، و این ظاهر است که هرگاه الله تعالی نسبت به کسی بد بخواهد، و بخواهد او را عذاب بدهد پس نه کسی می تواند آن را رد کند و نه کسی می‌تواند بر خلاف حکم او تعالی از او حمایت کند. (تفسیر معارف‌القرآن: ۵ /۹۷)

یقینا عزت و ذلت در دست خداست، اگر الله قومی را بخواهد عزت دهد، تمام دنیا هم اگر بخواهند آن را ذلیل کنند، نمی‌توانند، و در مقابل اگر خداوند متعال بخواهد کسی را ذلیل کند، تمام دنیا هم اگر برای عزیزنمودن آن تلاش کنند، نمی‌توانند عزیزش کنند؛ اما راه‌های هدایت از طرف الله متعال زمانی باز می‌شوند که طلب هدایت وجود داشته باشد و وعده‌ی عزت از طرف الله زمانی تحقق می‌یابد که خود شخص هم به فکر اصلاح خود باشد، چنان‌که خداوند متعال می‌فرماید: «وَالَّذِینَ جَاهَدُوا فِینَا لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنَا». پس چنین برداشت می‌شود که سعی و کوشش اشخاص در طلب هدایت و اصلاح نفس‌ها نقش مهمی در استحقاق نعمت‌ها و عافیت‌ها دارد و انتظار سعادت و نیک‌بختی، فلاح و رستگاری، بدون سعی و عمل نیک، خودفریبی بیش نیست و انسان با اعمال فاسدش، بر پرتگاه ذلت و نابودی و در معرض عذاب دردناک الهی قرار دارد.

علاوه بر آیات و نصوص شرعی، تجربه نیز این را ثابت کرده است که هرگاه حرکت‌ها و گروه‌های اسلامی پس از پیروزی و رسیدن به منصب و قدرت، اوضاع‌شان دگرگون شده و به سوی فساد، تبهکاری، بی‌بندوباری و ظلم و استبداد روی آورده‌اند، خوار و ذلیل گشته و عزت، شوکت، ابهت و قدرت‌شان نابود شده است که بارزترین نمونه‌ی آن مجاهدین زمان اشغال شوروی می‌باشند.

مجاهدین افغانستان در زمان جهاد در ضد شوروی، چنان عزتی داشتند که مسلمانان آزاده در گوشه‌‌گوشهٔ دنیا به آنها افتخار می‌کردند و برای‌شان ملاقات چنین مردانی که در مقابل تجاوز بیگانه، قهرمانانه جنگیدند و اسلام و مسلمین را از شر خداناباوران نجات دادند، یک آرزو و آرمان بود؛ اما آن مجاهدین سرنوشت‌شان چی شد؟ امروز در چه حالتی قرار دارند؟ چرا همه به ایشان به چشم فاسد، خائن، عیاش، غاصب و دزد می‌بینند؟ چون خود آنها تغییر کردند و آن شرافتی را که الله متعال، از برکت جهاد به آن‌ها ارزانی داشته بود، از وجود خود بیرون کردند و به‌جای فضایل با رذایل آغشته و آلوده شدند.

مجاهدین عزیز!

اکنون شما در یک آزمون بسیار سخت قرار گرفته‌اید. سرنوشت جهاد، ارزش‌های جهادی، اهداف و آرمان‌های هزاران شهید و استشهادی، نظام اسلامی و مهم‌تر از همه حیثیت و جایگاه حرکت‌های جهادی در سطح جهان اسلام، به اعمال من و شما گره خورده است. می‌توانیم با کوچک‌ترین اشتباه و با پیروی از هوا و نفس، همه را برهم بزنیم و یک دنیا ذلت، خواری، بی‌آبرویی، سرافکندگی و بی‌چارگی را برای ملت مسلمه به ارمغان بیاوریم.

پس چه خوب است که همه متوجه اقوال، اعمال و نیات خود باشیم و خدای ناخواسته کاری نکنیم که از اثر اعمال شوم ما، یک‌بار دیگر، فرصت به‌وجودآمده از دست رفته و دنیای اسلام در قعر ناامیدی فرو رود.