شهادت؛ افتخار بزرگ‌مردان

آری، شهادت و رشادت، تنها کار امروز و فردای امت اسلامی نبوده و نیست؛ زیرا پایه‌های اساسی و بنیادین این امت بر روی خون و نعش‌های رادمردان بزرگ و شجاع امت اسلامی تهداب‌گذاری شده است؛

اگر سیری به تاریخ ناب اسلام داشته باشیم و آن را با دقت مورد موشکافی و برسی قرار دهیم، درخواهیم یافت که هرگاه فتح و پیروزی و انقلاب و تحول در جامعه و امت اسلامی رخ داده، هرگاه درخت امت اسلامی تنومندتر و مثمرتر گشته و هرگاه امت اسلامی به آزادی و استقلال دست یافته است، از خود سبب و علتی داشته و آن چیزی نیست جز خون پاک رادمردان و شیرانی که از تمام اموال و آرزوهای دنیوی خویش گذشته و سرمایهٔ بزرگ اُخروی؛ یعنی شهادت را به جان خریده و با پروردگار خویش معامله کردند.

آری، شهادت و رشادت، تنها کار امروز و فردای امت اسلامی نبوده و نیست؛ زیرا پایه‌های اساسی و بنیادین این امت بر روی خون و نعش‌های رادمردان بزرگ و شجاع امت اسلامی تهداب‌گذاری شده است؛ از مشقت‌ها و آسیب‌هایی که شخصِ پیامبر گرامی -صلی‌الله‌علیه‌وسلم- در مسیر دین به جان خرید تا فداشدن جان صدها تن از یاران با وفایش، همچون: حمزه، مصعب، طلحه، زبیر و… -رضی‌الله‌عنهم-.

مثال دیگری از جان‌نثاری و ازخودگذشتگی یاران پیامبر -صلی‌الله‌علیه‌وسلم-:

ایشان در غزوهٔ موته، به ترتیب زید بن حارثه، جعفر بن ابی‌طالب و عبدالله بن رواحه -رضی‌الله‌عنهم- را برای فرماندهی سپاه اسلام تعیین نمود. این سه فرماندهٔ بزرگوار یکی بعد از دیگری به شهادت رسیدند و دشمنان اسلام دست‌های جعفر -رضی‌الله‌عنه- را قطع کردند و پیامبر اکرم -صلی‌الله‌علیه‌وسلم- دربارهٔ وی فرمود: «او با دو بال در فضاى بهشت پرواز خواهد کرد».

همهٔ این بزرگان فدا شدند تا دین اسلام جان گرفته، تنومند شده و جاودان بماند؛ ولی دین فدای کسی نشد و در آینده نیز باقی خواهند ماند و فدای کسی نخواهد شد.

البته این شهادت‌ها و رشادت‌ها منحصر به زمان و مکان خاصی نبوده‌اند، بلکه در تمام ادوار تاریخ، از آغاز اسلام تا امروز، بعد از گذشت ۱۴۰۰ سال، باز هم کسانی هستند که بر نقش قدم پیامبر -صلی‌الله‌علیه‌وسلم- و یارانش قدم بر می‌دارند و یاد و خاطرهٔ آن‌ها را زنده نگه می‌دارند و اجازه نمی‌دهند پرچم اسلام به زمین افتاده و دشمن غلبه حاصل کند.

یکی از این مردان بزرگ که بر نقش قدم‌های آن‌حضرت -صلی‌الله‌علیه‌وسلم- قدم گذاشت، جانش را فدای دین خدا کرد و به قافلهٔ شهدا پیوست، شهید یحیی سنوار -تقبله‌الله- بود؛ رادمردی شجاع و نترس که دلاورانه رزمید و مردانه شهید شد.

وی در یک ساختمان نیمه‌ویرانه، با انتخاب نوع شهادتش، آخرین پیام را به عنوان فرماندهٔ خط مقدم نبرد به فرزندان رشید امت اسلامی اعلام داشته و با زبان حالش گفت: «تا آخرین لحظه تسلیم نشوید!» و با شهادتش برای همیشه در اذهان آزادی‌خواهان و رهروانش زنده ماند.

او جعفرگونه با وجود قطع‌شدن انگشتش، باز هم از جنگ و جهاد، از مقاومت، از نشان‌دادن رشادت و مردانگی دست بر نداشته و به امت اسلامی آموخت که تا آخرین رمق حیات، از رزمیدن با یهودیان غاصب و نا بخرد، دست بر ندارد.

رادمردان شجاع و دلیر امت اسلامی شهادت را پایان زندگی نه، بلکه آغاز زندگی دانسته و برای به‌دست‌آوردن آن سال‌ها تلاش به خرج می‌دهند تا اینکه به این آرزوی دیرینهٔ خویش می‌رسند.

خلاصه اینکه یقین دشته باشیم ملتی که رهبران آن وارد میدان نبرد شده و لباس رزم پوشیده و جان و مال خود را  قربان دین و آزادی می‌کنند، آن ملت پیروز خواهد شد.

اگر امت اسلامی می‌خواهد مجد و عزت از دست‌رفته‌اش را دوباره به دست آورد، باید ازخودگذشتگی نشان داده و آماده هر نوع قربانی -چه جانی و چه مالی- باشد.

خوشا آنان که با عزت ز گیتی
بساط خویش برچیدند و رفتند

ز کالاهای این آشفته‌بازار
محبت را پسندیدند و رفتند