شهادت؛ آبیاری بوستان آزادی

تاریخ به اثبات رسانده که هر گروه و طرفِ مبارز که جان‌فشانی از خود نشان دهد و برای رسیدن به هدف، از هیچ‌گونه تلاشی دریغ نورزد و آمادهٔ جان‌دادن در آن راه باشد، حتماً پیروزی به سراغ‌شان خواهد رفت، گرچه از لحاظ مادیات دنیوی، در ضعیف‌ترین حالت قرار داشته باشد.

جهان بشریت، از اوایل آفرینش تا کنون ثابت کرده است که نبرد و پیکار همواره جریان داشته و تا پیروزی نهایی ادامه پیدا می‌کند. حق و باطل همیشه در میدان نبرد با هم درگیر بوده و گاهی بر یکدیگر غالب می‌گردند؛ اما شهادت و فداکاری تنها دو عاملی هستند که صاحبان خود را به پیروزی می‌رسانند.

 

تاریخ به اثبات رسانده که هر گروه و طرفِ مبارز که جان‌فشانی از خود نشان دهد و برای رسیدن به هدف، از هیچ‌گونه تلاشی دریغ نورزد و آمادهٔ جان‌دادن در آن راه باشد، حتماً پیروزی به سراغ‌شان خواهد رفت، گرچه از لحاظ مادیات دنیوی، در ضعیف‌ترین حالت قرار داشته باشد.

 

جنگ بدر نمونهٔ خوبی برای این گفته است؛ چون مبارزان راه حق با دستان خالی، در برابر قدرتی قرار گرفتند که چندین برابر از خودشان بالاتر بودند؛ اما سرانجام پیروزی از آنِ کسانی شد که به آغوش مرگ شتافتند، و کسانی که دنیا را بیشتر دوست داشتند و با جام شراب و کباب روزگار خود را می‌گذراندند، در گودال‌های بدر انداخته شدند و وعدهٔ خداوند محقّق گردید. این مبارزه زمانی رخ داد که سالار این سپاه؛ یعنی حضرت رسول اکرم -صلی‌الله‌علیه‌وسلم- در رأس لشکر قرار داشت و علاوه بر دعا و نیایش مردانه‌وار در میدان نبرد جنگید.

 

جنگ احد نیز که واقعات و حوادث آن، همانند آفتاب روشن‌اند، در رأس آن پیامبر وجود داشت و چنان زخمی شد که تاریخ را با خون خود نگاشت و مردانگی و استقامت را به امت خویش آموخت.

 

در عصر کنونی نیز نمونه‌های زنده‌ای را با چشمان خود مشاهده کرده‌ایم که مبارزه به‌خاطر آزادی، خون می‌طلبد تا به وسیلهٔ آن بوستانش آبیاری شده و محقق گردد.

 

افغانستان نیز که در سال‌های اخیر شاهد حملات و یورش‌های گوناگون دشمنان بود، با جان‌فشانی هزاران‌ و میلیون‌ها تن از رزمندگان و با شهادت و فداکاری صدها و هزارها نفر از رهبران کوچک و بزرگ، سرانجام توانست پرچم آزادی را برافراشد.

 

در این روزها شاهد قربانی و فداکاری جوانان و مجاهدین غزه هستیم که با رژیم اشغال‌گر صهیونسیتی، علاوه‌بر سال‌های گذشته، در یک سال اخیر شب‌وروز در نبرد هستند و در این مسیر هزاران‌تن جان‌های خود را از دست دادند و خانه و کاشانهٔ‌شان به وسیلهٔ بمب‌های رژیم اشغال‌گر ویران شد؛ اما باوجود این‌همه درد و رنج زیاد و شهادت و زخمی‌شدن هزاران‌تن، حتّی یک قدم هم عقب‌نشینی نکردند و همواره شعله‌های آتش را بر دشمن می‌افزایند.

 

اما کافی نیست؛ زمینی که سال‌ها آبیاری نشده باشد، به آب زیادی نیاز دارد که به‌خاطر کِشت آماده شود.

 

جنبش حماس پس از مقاومت‌های شدید و پی‌درپی، چندین تن از رهبران خود را در حالت جنگ از دست داد و این‌بار هم یحیی سنوار؛ رهبری که دشمن سال‌ها در تعقیبش بود و برای گرفتاری آن آسمان و زمین را درنوردید، در حالی شربت شهادت را نوشید که چیزی جز تسبیح، کتاب، یک میل اسلحهٔ کهنه و… همرایش نداشت.

 

این ابرمرد تاریخ، یک‌بار دیگر ثابت نمود که امت اسلامی یعنی چی، هدف آن چیست و چرا تکالیف زیادی را متحمل می‌شود؟

 

به امید آزادی فلسطین و رسوایی رژیم صهیونسیتی اسرائیل!