نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
تاریخ پرفراز‌ونشیب اسلام شاهد شهادت بزرگ‌مردان زیادی بوده‌است. شهادت همواره آرمان و آرزوی رادمردانی بوده که در صف‌های مقدم جهاد شرکت داشته‌اند. خونِ شهیدان، چراغی است که راه را برای رهپویان هموار می‌سازد. فرماندهان و رهبران جامعه با خون‌شان درخت دین را آبیاری نموده و سرکشیدن شربتِ شهادت را برای نسل‌های آینده تسهیل کرده‌اند.
دیروز چهارشنبه، یکی از مجاهدین راه حق و مبارزین نستوه که در برابر دو ابَر قدرت وقت جهان، عَلَم‌دار جهاد و شهادت بوده‌است، در یک حمله‌ی بزدلانه به مقام رفیع شهادت نایل آمد؛ مجاهدی که در زمان جهاد با شوروی سابق و همچنان در زمان جهاد با نیروهای اشغال‌گر امریکایی و ائتلافش شرکت داشته‌است و رشادت‌هایش در ذهن و خاطر بسیاری از مجاهدین سابقین وجود دارد. این مجاهد نستوه و مبارز خستگی ناپذیر خلیل‌الرحمن حقانی، وزیر امور مهاجرین و عودت‌کنندگان بود. کسی که در راه جهاد، فداکاری‌ها و جان‌فشانی‌های زیادی انجام داد. با برنامه‌ریزی‌ها و تکتیک‌های خود تا حدی دشمنان را به ستوه در آورد که برای از بین‌بردن و دستگیر کردنش ۵ میلیون دالر جایزه تعیین کردند.
خلیل‌الرحمن حقانی متولد سال ۱۹۶۶ میلادی در ولایت پکتیا است. او و برادرش جلال‌الدین حقانی از اعضای ارشد امارت اسلامی بودند که در جنگ در برابر شوروی سابق و نیروهای ائتلاف در چند دهه گذشته نیز نقش مهمی را بر عهده داشتند.
شخصیت بسیار شجاع که هیبت و جلالش باعث لرزه در جان دشمن می‌شد. در کنار جرئت، جسارت و شجاعتش متواضع و فروتن بود. بزرگ‌ترین آرزویش خدمت به وطن و هموطنان بود؛ طوری که خودش در یکی از مصاحبه‌هایش می‌گوید: «می‌خواهم همیشه در خدمت مردم وطن خود باشم. نمی‌خواهم بشنوم یکی از هم‌وطنانم از من ناراحت است، بلکه می‌خواهم با همه ارتباط نیک‌وخوب داشته باشم و شب‌وروز از آنان میزبانی کنم و مردم صحبت‌های‌شان را با نرمی و در فضای باز با من بگویند و مردم از من خاطره‌ی خوشی در ذهن داشته باشند.»
این حرف‌های حقانی فقط در حد شعار نبود، بلکه بدان عمل کرد و برای هم‌وطنانش زحمت‌های زیادی متحمل شد، تا جایی که بسیاری به خدمات و فعالیت‌های بی‌شائبه‌ی ایشان معترف هستند.
روح‌الله هوتک آگاه مسایل سیاسی می‌گوید: «فعالیت‌های او در تاریخ افغانستان، در مبارزه و جهاد افغانستان، در برگشت با عزت مهاجران افغان استحکام نظام اسلامی و تربیت خانوادگی او عاملی است که شخصیت‌های مثل او کم‌تر در افغانستان داریم.»
این بزرگ‌مرد روز چهارشنبه، ۲۱ قوس ۱۴۰۳ هجری شمسی در وقت نماز ظهر توسط یک انتحاری جام شیرین شهادت را سرکشید و از آلام، دردها و رنج‌های دنیا برای همیشه راحت شد.
کسانی که فکر می‌کنند با شهادت و تصفیه‌‌ی جسدی بزرگ‌مردانی هم‌چون حقانی، این امت را از پا در بیاورند، سخت در اشتباه هستند؛ زیرا شهادت بُنیه‌های این امت را تقویت می‌کند. درخت آن را پربارتر می‌سازد. درست است که با شهادت ایشان، وطن داغ‌دار می‌شود و شهادت ایشان ضایعه‌ای بزرگ برای امارت اسلامی محسوب می‌شود؛ اما امید است که خداوند متعال به برکت خونِ این رادمرد جهاد و مبارزه و سایر مجاهدین و شهدا، بیناد‌ها و پایه‌های امارت اسلامی را مستحکم گرداند.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاهها بسته است.