نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
تاریخ، دفتر خاطرات ملت‌هاست، ورق‌هایی که هر کدام نشانی از پیروزی‌ها، ناکامی‌ها و تغییر مسیرها دارد. شش جدی در تقویم سرنوشت افغانستان، روزی است که طنین آن در تار و پود حیات اجتماعی و سیاسی این سرزمین پیچیده است. این روز، نه صرفاً یک واقعه، بلکه پرتویی از رویدادهایی است که ساختارهای جامعه را لرزانده و تحولات ژرفی را به دنبال داشته است.
در این روز خاص، نقاب از چهره تصمیماتی برداشته شد که قدرت‌های بزرگ برای این دیار داشتند؛ تصمیماتی که اغلب نه بر اساس منافع ملت، بلکه بر پایه مطامع استعماری و معادلات بین‌المللی گرفته شد. شش جدی، همچون آینه، انعکاسی از آن روزهاست که در آن ملت افغانستان، بیش از آنکه کنشگر صحنه باشد، به مهره‌ای در شطرنج قدرت‌های خارجی تبدیل شد. عبرت‌آموزی از این فصل، ما را به ضرورت استقلال در تصمیم‌گیری و استحکام اراده ملی رهنمون می‌سازد.
این روز همچنین به مثابه نماد تضادهای ایدئولوژیکی است که چون زخم‌های عمیق بر پیکر این ملت باقی مانده‌اند. شش جدی، دوران نوینی از منازعات داخلی و وابستگی‌های خارجی را رقم زد؛ دورانی که ریشه در بحران هویت و شکاف‌های اجتماعی داشت. اما آیا ملت افغانستان توانست از دل این بحران‌ها چراغی برای هدایت به سوی آینده برافروزد؟
تأمل در ششم جدی، نگاهی فراتر از گذشته را می‌طلبد. این روز ما را فرا می‌خواند تا در برابر رخدادهایی که ملت ما را به زنجیر کشید، با روحیه‌ای آگاهانه و اراده‌ای استوار بایستیم. اگر تاریخ، آینه عبرت است، شش جدی باید درسی باشد برای بیداری ملتی که با بی‌توجهی به قدرت‌های ملی خویش، راه را برای وابستگی، استبداد و فروپاشی هموار می‌سازد.
اما نگاه به آینده، بدون تحلیل و شناخت ریشه‌های ضعف و قوت گذشته ممکن نیست. شش جدی، ما را فرا می‌خواند تا از دل ویرانه‌های تلخ تجربه‌ها، بنای تازه‌ای برای آینده‌ای روشن برپا کنیم. این روز، پیامی است به هر فرد و نهاد اجتماعی که ملت‌ها تنها در سایه استقلال فکری، اتحاد عملی و مشارکت آگاهانه می‌توانند به قله‌های پیشرفت و آزادی دست یابند.
اینک شش جدی، همچون مشعلی در تاریکی تاریخ ماست که ما را به بازاندیشی و بازسازی دعوت می‌کند. اگر از این لحظه‌ها عبرت نگیریم، بار دیگر در تکرار دردناک تاریخ گرفتار خواهیم شد. این روز را باید به یاد داشته باشیم، نه صرفاً برای یادآوری گذشته، بلکه برای ساختن آینده‌ای که در آن ملت ما، نه مهره‌ای در بازی دیگران، بلکه بازیگر اصلی سرنوشت خویش باشد.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاهها بسته است.