نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
در اولین دیدارم از افغانستان، یک‌سال بعد از شکست آمریکا و هم‌پیمانانش و فتح کابل و آزادی کامل خاک افغانستان، گروه رسانه‌‌‌ای «مسک» مستندی از این دیدار تهیه کرد. اعضای هیئت بعد از بازگشت با هم دیدار کردند و برحسب عادت مستندها، از تمام مهمانان یک‌نوع سؤالاتی پرسیده شد. یکی از سؤالات این بود که از کدام شخصیت بیشتر متأثر شده‌اید و کدام رفتار‌ها و برخوردهایش بیشتر برای‌تان در این دیدار به‌یادماندنی بود؟
پاسخی که توسط همهٔ دوستان داده شد یکی بود و آن این‌که شخصیت و رفتارِ شیخ مجاهد الحاج خلیل‌الرحمن حقانی، وزیر مهاجرین و عودت‌کنندگان، برای همه شگفت‌انگیز و به‌یادماندنی بود؛ شخصیتی که احساس برادرانه‌ای نسبت به ما داشت و استقبالش نیز بی‌نظیر بود. خوشحالی‌اش از ملاقات با ما عیان و آشکار بود. ما در این دیدار با شخصیتی روبه‌رو شدیم که خوشحال، خرم، سرحال و دوست‌داشتنی بود. همواره تسبیح در دست داشت و ذکر و یاد خداوند متعال وِرد زبانش بود. وقتی از این حالتش پرسیدم، یکی از هم‌رزمانش گفت: از زمانی‌‌که ما او را می‌شناسیم حالتش همین است. این تسبیح در میادین جهاد و وقت نبرد با روس و آمریکا نیز در دستش بود.
زمانی که امارت اسلامی توانست در ریشه‌کن‌کردنِ جوانه‌های خوارجی که به کشورشان آورده شده بودند، پیشرفت چشم‌گیری داشته باشد و موفق شد اندیشه‌های گمراه داعشی‌ها را در تنگناه قرار دهد، بدون این‌که رسانه‌های بین‌المللی به آن توجهی نشان بدهند و یا این کارشان را بستایند؛ موضوعی که نشان می‌دهد آنان در دشمنی با این سازمان نفوذی و ناکارآمد روراست نیستند؛ زیرا داعشی‌ها از طریق تحریف و تخریب چهره‌ی اسلام با افعال زشت و ناپسندشان به آنان خدمات شایانی انجام می‌دهند.
داعشی‌ها در وقت اشغال افغانستان توسط آمریکا که افزون بر بیست‌سال بود هیچ جهاد ظاهری و عمل‌کرد واضح و روشنی بر ضد آنان نداشتند؛ ولی بعد از شکست اشغال‌گران پرچم‌شان را تحویل گرفتند و کارهای مجرمانه‌ی خود را برای آسیب‌رساندن به فرماندهان امارت اسلامی شروع کردند. این گروه، حقیقتا از کسانی هستند که اهل ایمان را می‌کُشند و با بت‌پرستان کاری ندارند. در طول دوره‌ی گذشته نتوانستند در برابر سربازان امارت اسلامی در میدان ظاهر شوند، بلکه بازارها، مساجد و اماکن تجمّع مردم را هدف قرار داده و خود را در میان‌شان جا می‌زنند. در تاریخ هیچ گروهی وجود ندارد که حرمت مساجد را زیرپا گذاشته و آن را میدان کشتار و انفجار قرار دهد، مگر این گروه و کارفرمایان مجوسی‌شان!
این گروه واقعا سنت ابولؤلؤی مجوسی -لعنت خدا بر او باد- را احیا کردند؛ کسی که امیرالمؤمنین عمربن‌خطاب -رضی‌الله‌عنه- را حین امامتِ مردم، به شهادت رساند. این سنت و شیوه همچنان در بین‌شان باقی ماند و خوارج هر عصری آن را با خود حمل می‌کردند، همان‌گونه که خلیفه‌ی راشد حضرت عثمان‌بن‌عفان -رضی‌الله‌عنه- را در وقت تلاوت قرآن به شهادت رساندند و ابن‌ملجم، حضرت امیرالمؤمنین علی‌بن ابی‌طالب -رضی‌الله‌عنه- را در ماه رمضان در مسجد به شهادت رساند.
همچنان این خارجی جدید نیز فرصت ورود فرمانده مجاهد الحاج خلیل‌الرحمن حقانی را غنیمت شمرد و ذلت، مسکنت و زخمی‌بودن خودش را پیشِ شیخ اظهار کرد و از وی کمک خواست. دل شیخ برایش سوخت و راه شفقت را پیشه کرد. مجاهد -تقبله‌الله- قبلا دستور داده بود که جلوی هیچ صاحب حاجت و نیازی گرفته نشود؛ ولی نیاز این خبیث، این بود که او را به شهادت برساند، وقتی به شیخ نزدیک شد، خودش را منفجر کرد تا آرزوی دیرینه شیخ را برآورده ساخته و نشانه‌‌ای باشد برای قبول دعایش که همواره از خدا می‌خواست در راهش شهید شود.
گرچه جنایت مجوسی اول و خارجی اخیر باهم مشابه بود؛ اما خاتمه‌ی الحاج خلیل‌الرحمن و حضرت عمر فاروق -رضی‌الله‌عنه- -که رحمت خداوند بر آنان باد- متحد و یکسان بود.
با این‌که می‌دانیم شیخ حقانی -تقبله‌الله- به آرزوی خود رسید و خواسته‌اش برآورده‌شد؛ اما نباید جنایت زشت و مکر پلید خوارج عصر و دست‌پروردگان شیطان را فراموش کرد. لازم است با این گروه‌های گمراه با نهایت دوراندیشی و هوشیاری برخورد کنیم و نسل جدیدمان را آگاه سازیم تا فریب این گروه‌ها را نخورند و در دامِ شبهات‌شان نیفتند؛ زیرا داعش یک سازمان تکفیری نفوذی است که هم از گمراهی خوارج برخودار است و هم سران‌شان بازیچه‌ی دستگاه‌های استخباراتی بین‌المللی قرار گرفته‌اند، گرچه حقیقاً فرماندهان این جماعت، مسلمان باشند.
بر علما و اندیشمندان لازم است که دیدگاه‌های‌شان را در مورد ماهیت این خوارج مزدور به وضوح بیان کنند؛ گروهی که تلاش‌شان در زندگی دنیا برباد رفته و آنان گمان می‌برند که در عمل‌شان نیکی می‌کنند.
خداوند متعال فرمانده شیخ مجاهد الحاج خلیل‌الرحمن حقانی را بیامرزد و درجاتش را در بهشت برین بالا ببرد و امت را بهترین‌ها نصیب فرماید. رب‌العالمین ضامن هر کار خوب است. او ما را کافی است و چه نیک کارسازی است.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاهها بسته است.